Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1965, Blaðsíða 12

100
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS
vikur, alls 42—50 kennslustundir, þar með
taldar 12 stundir í verklegum æfingum.
Síðan færu nemendur í 6 vikna verklegt
nám í almennum sjúkrahúsum og loks í
4 vikna verklegt nám á sjúkradeild elli-
heimilis eða geðsjúkrahúss.
Lagt var til, að Rauði kross Islands veitti
námskeiðum þessum forstöðu, a. m. k. til
að byrja með.
Kröfur nefndarinnar þótti mér of lágar
og hræddist, að ef farið yrði af stað með
hópa með svona lítið nám, kæmi það ekki
nema að sáralitlu gagni. Hvað eru 3 mán-
uðir í námi á þessum tímum, þegar allir
eiga að læra eitthvað sérstakt — allir eiga
að hljóta einhver réttindi? Hvaða kröfur
væri hægt að gera til slíks fólks? Og hverja
væri að fá í svo óverulegt nám?
Þegar heim kom í júlí s.l., fór ég beint
til borgarlæknis dr. Jóns Sigurðssonar,
áleit það réttast, þar sem hann var for-
maður fyrrnefndar nefndar.
Borgarlæknir tók mér mjög vel, sagð-
ist gleðjast yfir áhuga mínum, tók vel
þeim breytingartillögum, sem mig langaði
að koma með, og ráðlagði mér að tala við
landlækni.
Fyrst talaði ég við allar nefndarkonur
og auk þeirra nokkrar í stjórn Hjúkrun-
arfélags Islands og forstöðukonu Borgar-
spítalans. Ekki vorum við allar á sama
máli, hvernig heppilegast yrði að haga
námi þessa fólks, en flestar töldu þetta
nauðsynjamál og sýndu því mikinn áhuga.
Þá fór ég á fund dr. Sigurðar Sigurðs-
sonar, landlæknis, sem tók mér af sinni al-
þekktu kurteisi og alúð. Landlæknir hlýddi
á óskir mínar um meira og lengra nám
þessa fólks og bauð mér að gera breyt-
ingartillögur og senda sér. Það gerði ég
nokkru síðar. Fjölluðu þær aðallega um,
að námið yrði lengt í 8 mánuði, og að ekki
yrðu gefnar færri kennslustundir en 60—
75 — þar af 20 stundir í verklegum hjúkr-
unaræfingum. Einnig, að deildarskipt
sjúkrahús, sem hefðu á að skipa kennslu-
kröftum, kennslustofu og tækjum, svo og
nógu hjúkrunarliði á deildum, fengju leyfi
til að kenna þessu fólki. Hafði ég áður
kynnt mér, að priorinnan að Landakoti
og forstöðukona Kleppspítalans væru fús-
ar til að hafa slík námskeið á sínum sjúkra-
húsum og forstöðukona Borgarspítalans,
þegar hann tæki til starfa.
I september s.l. var á skrifstofu land-
læknis unnið að drögum að reglugerð um
sjúkrahjálp, og hefur landlæknir vinsam-
legast leyft mér að lesa þau hér. Skal þó
skýrt tekið fram, að reglugerðin er ekki
fullgerð, sumar greinar hennar ófrágengn-
ar og aðrar geta breytzt frá því, sem nú er.
Drög aö reglugerð um sjúkrahjálp.
1. gr.
Heimilt er að halda uppi námskeiðum
í sjúkrahjálp í þeim sjúkrahúsum landsins,
sem ráðherra veitir heimild til slíks nám-
skeiðshalds, að fengnum meðmælum land-
læknis. Leyfi þetta skal veitt samkvæmt
tillögum landlæknis, þegar ríkissjúkrahús
eiga í hlut, en samkvæmt umsókn hlutað-
eigandi sjúkrahússtjórnar, þegar önnur
sjúkrahús eiga í hlut.
Sjúkrahús, sem hefur hlotið leyfi til að
halda námskeið í sjúkrahjálp, sér að öllu
leyti um námsskeiðareksturinn og ber á
honum ábyrgð gagnvart heilbrigðisstjórn.
Forstöðukona (yfirhjúkrunarkona) hvers
sjúkrahúss veitir forstöðu námskeiðum
þeim, sem haldin eru á sjúkrahúsi hennar.
Kennsluna annast hjúkrunarkonur og
læknar.
2. gr.
Tilgangur náms í sjúkrahjálp er að
mennta fólk til að vinna einföld hjúkrun-
arstörf undir stjórn hjúkrunarkvenna.