Hjúkrun: tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.11.1980, Qupperneq 23

MINNING
Stríðinu er lokið, góður vinur er
horfinn.
Elín Anna Sigurðardóttir, heilsu-
verndarhjúkrunarfræðingur og
deildarstjóri við ungbarnadeild
Heilsuverndarstöðvar Reykjavík-
ur, lést 20. þ.m.
Elín var fædd 24. okt. árið 1929 að
Litlu-Giljá, Sveinsstaðahreppi, A,-
Hún., dóttir Sigurðar Jónssonar
bónda þarog Þuríðar Sigurðardótt-
ur, en þau eru bæði látin.
Elín ólst upp á heimili foreldra
sinna ásamt stórum systkinahópi.
Hún lauk námi frá Hjúkrunarskóla
íslands árið 1953 og framhalds-
námi í heilsuvernd frá Statens
Helsesosterskole, Osló, árið 1956.
Hún starfaði við hjúkrun um tíma
bæði í Danmörku og Noregi, en frá
árinu 1955 starfaði hún við barna-
deild Heilsuverndarstöðvar
Reykjavíkur allt til dauðadags.
Eftirlifandi eiginmaður hennar er
Olafur H. Óskarsson, skólastjóri
Valhúsaskóla, Seltjarnarnesi, en
þaugiftustárið 1961.
Minningamar streyma fram, gáska-
full skólaár, þó alvara lífsins væri
ávallt á næsta leyti og blasti við okk-
ur í starfi og vart hjá því komist að
taka þátt í örlögum skjólstæðinga
okkar.
Á þeim tíma, er við vorum í hjúkr-
unarnámi, bjuggu allir hjúkr-
unarnemar í heimavist á Landspít-
alanum og var þröngt setinn bekk-
urinn og þætti sennilega ekki boð-
*egt neinum í dag, en þetta varð til
þess, að við nemar kynntumst mun
nánar.
Elín varð fljótt dáð í hópnum, hún
Elín Anna Sigurðardóttir
heilsuvemdarhjúkrunarfræðingur
Fœdd 24. október 1929
Dáin 20. september 1980
var fríð kona, fallegu brúnu augun
leiftruðu oft af glettni, en fram-
koma hennar öll einkenndist af
stillingu og hógværð.
Hún minntist oft á glaða æskudaga
á góðu menningarheimili, mann-
gerð hennar bar þess merki, að hún
var komin af sterkum stofnum.
Ég kynntist lítillega móður hennar
og verður hún mér ávallt minnis-
stæð sakir glaðværðar og greindar
og hvað hún átti gott með að um-
gangast okkur á þeim árum, er um-
burðarlyndið er ekki sterkasti þátt-
ur í fari unglinga.
Elín var ávallt mjög tengd systkin-
um og systkinabörnum og vakti yfir
velferð þeirra. Elín hafði næman
skilning á tilfinningum fólks, úr-
ræðagóð, traust og heilsteypt í öll-
um samskiptum. Þessir eiginleikar
hennar gerðu hana að góðri hjúkr-
unarkonu og vöktu aðdáun og virð-
ingu samferðafólks og skjólstæð-
inga. Atvikin höguðu því þannig, að
við urðum samstarfsmenn í mörg
ár, betri vinnufélaga gæti ég ekki
hugsað mér, hún var áhugasöm í
starfi, fylgdist ávallt vel með öllum
nýjungum, átti auðvelt með að
miðla öðrum af þekkingu sinni og
kunnáttu.
Ég var einnig svo lánsöm að eiga
hana að vini og eftir að hún giftist
fengum við, ég og fjölskylda mín,
annan góðan vin, þar sem Ólafur
var, en hann er mikill mannkosta-
maður og drengur góður. Áttum
við margar ánægjustundir saman
með þeim. Glæsilegt heimili þeirra,
höfðinglegar móttökur og vinarþel
voru þess valdandi, að maður fór
ávallt ríkari af þeirra fundi. Ást og
eindrægni virtust sitja í fyrirrúmi og
gagnkvæm virðing.
Við vinir Elínar vissum vel, hve
góðum kostum hún var búin, enda
sýndi hún aðdáunarvert þrek og
æðruleysi í glímunni við miskunn-
arlausan sjúkdóm, sem heltók hana
fyrir 4 árum.
Ég sendi Ólafi, tengdafólki og syst-
kinum innilegar samúðarkveðjur.
„Gott er jafnan góðs að minnast,
góðum dreng er lán að kynn-
ast.“ Fari hún í friði.
Pálína Sigurjónsdóttir
HJÚKRUN =■•*/»- 56. árgiingur 17