Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.1994, Blaðsíða 35

Tímarit hj úkrunarfræðinga 1. tbl. 70. drg. 1994
að sama skapi. Hjúkrunarfræðinga, sem ekki fengu lengur vinnu á sjúkrahúsum,
varð að endurmennta í heilsugæslu.
Það er líka viss tilhneiging í átt að meiri verkþjálfun en áður var. í raun, ef sag-
an er skoðuð, hafa hjúkrunarskólar sveiflast frá því að byggja nær eingöngu á verk-
þjálfun nemenda yfir í það að bera ofurtraust til bóklegs náms. Núna er trú manna
að bestu þjálfunina sé að finna einhvers staðar þarna mitt á milli. Við sem vinnum
við að breyta áherslum í menntun hjúkrunarfræðinga verjum miklu af tíma okkar í
að hjálpa kennurum háskólanna að aðlagast breytingunum, hjálpa þeim að fóta sig í
kennslu úti í samfélaginu. Það er stefna Carol Lindemann að vera búin að funda
með háskólakennurum allra fylkja Bandaríkjanna að hálfu öðru ári liðnu.
í hnotskurn er verið að reyna að sjá hvernig æskilegast er að þjálfa nemendur
með því að fylgjast með þeim að störfum. Þannig er áhersla lögð á að þjálfa hugs-
andi vinnukraft (reflective practitioners) sem getur tekist á við óvæntar uppákomur
og mismunandi aðstæður.
Þessi áherslubreyting í námi hjúkrunarfræðinga er ekki bundin við það fag.
Hana er að finna í öllum starfsmenntunarskólum. Hún kemur þó líklega skýrast
fram í hjúkrun, hreint og beint vegna eðlis greinarinnar.“
National League for Nursing
(NLN) er eins konar stofnun
sem hjúkrunarfræðingar, sam-
starfsmenn hjúkrunarfræðinga
og áhugamenn um málefni
hjúkrunar eiga aðild að. NLN
er ætlað að samræma kröfur
um hjúkrunarmenntun og þró-
un hjúkrunar í öllum Banda-
ríkjunum.
Staða hjúkrunar í Bandaríkjunum
Forsetafrú Bandaríkjanna stjórnar aðgerðum sem eiga að breyta áherslum í heil-
brigðiskerfi Bandaríkjanna. Eftir því sem Patricia segir fer ekki á milli mála að
áhrifa hennar gæti einnig á hjúkrun vestanhafs. 35
„Hillary Clinton, forsetafrú, er stórkostleg kona og hún hefur haft geysilega
mikil áhrif á kvenímyndina í Bandaríkjunum. Fyrir tilstuðlan hennar hafa hjúkrun-
arfræðingar verið hafðir með í ráðum við allar stefnumarkandi ákvarðanir varðandi
mótun heilbrigðiskerfisins. Hjúkrunarfræðingar eru meira með en nokkru sinni
áður.
Samt sem áður voru það mikil vonbrigði að sjá þær tillögur sem liggja nú fyrir.
Þar eru hjúkrunarfræðingar ekki einu sinni nefndir á nafn sérstaklega. Þeir eru þar
flokkaðir með „öðrum starfsmönnum“ (alternative practitioners). Hjúkrunarfræðing-
ar óskuðu eftir að fá reglugerð um að tryggingafélögin taki þátt í að greiða fyrir
þjónustu hjúkrunarfræðinga. Það hefur ekki gengið eftir. Hins vegar eru þessar til-
lögur alls ekki endanlegar og ekki loku fyrir það skotið að við eigum eftir að koma
okkur inn með einhverjum hætti.
Hins vegar tel ég að hjúkrun standi vel í Bandaríkjunum. Hjúkrunarfræðingar
eru betur menntaðir en áður. Það er gróska í hjúkrunarrannsóknum, eins og nýleg
hjúkrunarrannsóknastofnun (National Institute of Nursing Research) ber vott um og
hjúkrunarfræðingar eru virkir þátttakendur í stjórnmálaumræðu.
Ég trúi á mikilvægi fjölbreytni og að í lýðræðisþjóðfélagi skipti máli að það sé
hægt að komast inn í háskóla eftir ýmsum leiðum. Með þessari umbyltingu á náms-
skránni (curriculum revolution), sem ég minntist á, fáum við menningarlega fjöl-
breytni sem var ekki áður til staðar. Af því leiðir að starfsvettvangur hjúkrunarfræð-
inga og rannsóknir verða fjölbreyttari. Nú er verið að berjast við að viðhalda þessari
fjölbreytni en það er afar erfitt. Áður var bara ein tegund af rannsóknum ráðandi
og starfsvettvangurinn var að miklu leyti einskorðaður við heilbrigðisstofnanir. Við
höfum færst frá ósveigjanleika í átt að fjölbreytni og sveigjanleika.“