Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Blaðsíða 121
UM YFIRSETUKONUH.
113
100. Bréf dómsmálastjórnarinnar til stiptamtmannsins
yfir íslandi, um ráð til að bæta kjör yfirsetu-
kvenna.
í breii 29. júní þ. á. liafið þér, herra stiptamtmaður, skýrt
frá því, að landlæknir jústizráð Jón Hjaltalín hafi bent stiptamt-
inu á, að nauðsynlegt væri, að veita yfirsetukonum á íslandi, að
undanteknum þeim í Reykjavík og Yestmannaeyjum, sem hafa laun
úr ríkissjóði og af hreppum og úr læknasjóðnum, ríflegri. styrk, en
þær fá samkvæmt konungsúrskurði 20. júní 1766*, þareð þeim
100 rd., sem þar eru veittir yfirsetukonum, er skipt upp milli
þeirra 59, þannig, að hver um sig fær aðeins 1 rd. 66 sk. á ári.
Jafnframt hafið þér getið þess, að sérhver hreppur og sérhver ein-
stakur maður, sem heíir gagn af yfirsetukonunum, eigi að vísu að
bera kostnaðinn, sem hér af rís, on það sé hvorttveggja, aö eigi
verði búizt við stj'rk, sem nokkuö kveði að, frá hálfu hreppanna,
sökum fátæktar, onda sé landsmenn svo efnalitlir, að fæstir eigi
hægt með að börga yfirsetukonum svo mikið, sem þær með sann-
girni geti kraiizt. þareð nú þóknun sú, sern fyr var nefnd, er svo
lítil, að því nær má kalla einkis virði, hafið þér, herra stiptamt-
maður, stungið uppá að stjórnarráðið
1. hlutist til um, að fé það, sem árlega er veitt yfirsetukonum
• á Islándi, undanteknum Reykjavík og Vestmannaeyjum, verði
fært upp frá 100 rd. til 300 rd.;
2. veiti stiptsyfirvöldunum myndugleika til, að útbýta meðal yfir-
setukvenna á íslandi, sem tekið hafa próf í yfírsetukvenna-
fræði, jafnmiklu fé úr læknasjóðnum, og veitt er til þessa
úr ríkissjóðnum, þegar hinar árlegu tekjur læknasjóðsins leyfa
það, en um það veröi ekkert sagt, fyr en reynzt hefir, hver
áhrif tilskipun 10. ágúst 1868 hafi á tekjurnar; og
3. gjöri ráðstafanir til þess, að landinu verði sldpt í nærkonu-
sveitir, og að hverri héraðsnærkonu verði veittir 20 rd. í laun
á ári, að meðtöldum hluta hennar í því styrktarfé, sem getið
1870.
5 nóvbr.
*) Lovsamling for Island III., 545.
Tfb. um stjórnarmál. III.
8