Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Page 171
TILSK1PAN UM FJÁKKLÁÐA M. M.
163
bógiun lagði alþing mikla áherzlu á, að amtmaður iiefði við ráð
beztu manna, sem föng væri á, áður niðurskurður færi fram.
Stjórnin hafði ekki neitt ámóti þvi, að orðinu »fyrst« væri
sleppt, en að öðru leyti er greinin óbreytt.
Við 2. grein.
Alþingi áleit, aö sú takmörkun á valdi amtmanns, sein þessi
grein liefir inni að iialda, se af þröng, og eigi miður við eptir
því, sem til hagar á íslandi, því svo getur staðið á, að niður-
skurður sé óumflýjanlega nauðsynlegur á stærra svæði en á fimm
bæjum.
þessa uppástungu alþingis hefir stjórnin tekið til greina, og
er greininni sleppt.
Við 3- gi'ein.
Alþingi liefir elcki stungið uppá neinni breytingu á þessari
grein frumvarpsins.
Við 4. grein.
Af því að það gæti orðið óbærileg álaga, enda þótt 2. gr.
frumvarpsins sé haldið og eigi gjört ráð fyrir yfirgripsmeiri niður-
skurði, en á fimm bæjum, að jafna helmiugnum af endurgjaldinu
á fjáreigendur í þeim hreppi, þar sem skorið er niður, þar sem
sumstaðar ekki eru nema 10—14 bæir í hrepp, hefir alþing stungið
uppá, að 1. málsgrein þessarar greinar frumvarpsins sé breytt á
þessa leið: »Af endurgjaldi því, sem fundið er á þenna hátt, skulu
allir fjáreigendur í því amti, þar sem látið hefir verið skera niður,
greiða helminginn, nema hann nemi meiru, en 150 rd.; ella skal
jafna lionum niður á alla fjáreigendur í landinu.« Alþing gat
þess í álitsskjali sínu, að eptir skoðun landsmanna eigi endur-
gjaldsskyldan að ná til allra, þegar um það er að ræða, að af-
stýra þeirri eyðileggingu, sem fjárkláði og önnur næm fjárveikindi
hafa í för með sér; samt virtist það vera of umfangsmikið og
jafnvel óþarft, að binda endurgjaldsskylduna við stærra svæði en
amt, þegar lielmingur endurgjaldsins er 150 rd. eða minna.
Konungsfulltrúi var í álitsskjali sínu samdóma alþingi í því,
að endurgjaldsskyldan gæti orðið of þuugbær fyrir einstakan hrepp,
1871.
4. marz.