Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Page 229
0M SILFDRBERGSNÍM.
221
C. D. Túliníusar fyrir eitt ár, talið frá 1. janúar 1872, mælumst
■vér til útaf bréfl yðar, dagsettu 7. f. m., að þér bjóðið bæði hlutað-
eiganda umboðsmanni og sýslumanni Olívaríus að hafa nákvæmar
gætur á, að kaupmaður Túliníus eigi noti námið á þann hátt, að
það geti lagzt í eyði. Ef svo ber undir, að hætt verði við að námið
skemmist, verður að gefa honum til kynna, að stjórnarráðið mun lieimta
fullar bætur fyrir skaða þann, sem kann að hafa hlotizt af rangri
meðferð á námanum.
88. I3réf dómsmálastjórnarinnar til amtmannsins yfir
norður- og austurumdæminu, um gjald amtmanns
til jafnaðarsjóðsins.1
I bréfi 6. maí þ. á. hefir kanselliráð Smith, sem þá var
settur amtmaður, leidt athygli stjórnarráðsins að því, að fyrrum
amtmaður í norður- og austuramtinu, Havstein, hafi eigi goldið
neitt tillag til jafnaðarsjóðsins um þá tíð, hann var í þessu
embætti, þótt svo sé fyrir mælt í opnu bréfi 8. júní 1851,2 að
embættismenn eptirleiðis skuli greiða þetta gjald af tíundbæru
lausafé sínu jafnt sem bændur, en amtmaður Havstein hefir borið
fyrir sig, að opið bréf 8. júní 1851, sem sé almennt lagaboð,
hafi ekki getað numið úr gildi þá sérstaklegu ákvörðun í tíunda-
reglugjörðinni 17. júlí 1782,3 5. grein, þar sem svo er fyrir
mælt, að amtmennirnir skuli vera lausir við að telja fram eigur
sínar til tíundagjalds, og greiða þau gjöld, sem af þessu leiðir.
Hinn setti amtmaður áleit aptur á móti, að opið bréf 8. júní taki
ekki amtmenn undan því, að greiða þetta gjald, með því honum
finnst, að orðið »tíundbæru« í téðu opnu bréfi tákni eiginlegleika við
lausaféð yfirhöfuð, en sé eigi haft til þess að taka undan lausafé
') Sama dag var stiptamtmanni, biskupi og amtmanninum í vestur-
umdæminu sent eptirrit af þessu bröfi.
*) Lovsamling for Island, XV., 109.
’) Lovsamling for Island, IV., G54.
1871.
20. septbr.
21. septbr.
15*