Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Page 303
um gjaud á brennivíni. 295
Við 2. g'rein.
I þessari grein sýndist })inginu, að setningin: „þó að undan-
skildu því, sem þarf handa skipverjum sjálfum”, væri óþörf, þar-
eð ekki mundi vani, að setja útgjörð handa skipverjum á vöru-
skrár þær, sem fylgja ætti með hverjum farmi, og féllst því þingið
á, að þessari setningu yrði sleppt, og einnig' á það, sem af þessu
leiðir, að niðurlag annars kafla groinarinnar yrði fellt úr, sem væri
þessi orð: tiog svo um það, hve mikið af því, sem flutt er, sé ætlað
handa skipverjum sjálfum”.
Við 3. grein.
Af því að flestir hinna stærri kaupmanna, sem verzluðu hér
við land, væri btísettir erlendis, og væri því sjaldan sjálfir hér til
staðar, heldur hefði hér verzlunarstjóra, þótti þinginu nauðsynlegt
að bæta inn í eptir orðin: <teigandi farmsins borga”, ttsé hann
við staddur, að öðrum kosti umboðsmaður hans”.
Við 4—9 gr. gjörði þingið engar efnisbreytingar.
Við 10. grein.
Af því að þingið hafði áður stungið uppá þeirri breytiugu
við 1. grein, að 4 u/„ innheimtugjaldið skyldi falla burt á þann
hátt, sem þar væri ráð fyrir gjört, þá yrði í þessarar greinar 1.
málsgrein einungis að tala um tollheimtuna, og því yrði að gjöra
á henni þá breytingu, að fella úr orðið ttbæði”, sömuleiðis orðin:
„oginnheimtulaunum”. Svo þóttiþinginu betur lilýða, að í stað orðanna
„hlutaðeigandi stjórnarráð” í enda sömu málsgreinar kæmi: ttlands-
stjórnin”, og að hún skyldi ákveða nákvæmar reglur þær, sem hér
væri um að ræða.
Af þeim ástæðum, sem þingið hafði til greint við síðari máls-
grein 1. greinar, áleit þingið, að síðari kafli 10. greinar ætti
þannig að orðast: ttaf upphæð alls gjaldsins fær innheimtumaður 4
°/o, og af gjaldinu greiðist einnig kostnaður við umsjón hins opinbera”.
Við. 11. grein.
Af þeim ástæðum, sem getið- er að framan, skyldi þessi grein
falla burtu. þingið bað um, að frumvarpið yrði lögleidt með þeim
breytingum, sem það hafði stungið uppá, en samt eigi fyr, en
alþing hefði fengið lögg'jafarvald og fjárforræði.
í álitsskjali sínu var konungsfulltrúi á þeirri skoðuu, að
26.