Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Side 358
350
UM BÆJARSTJÓRN i REYKJAVÍK.
1872. um, sem eigi ætti sæti í bæjarstjórninni, mætti fela umsjón með
20- apríl. fátækum og fátækrastofnunum.
7. Samkvæmt því, sem þegar væri telrið fram við 3. og
13, grein, vildi þingið, að þeir tveir menn, sem sæti í skólanefnd-
inni með sóknarprestinum, skyldi vera úr flokki bæjarfulltrúanna,
og þeir mætti alls ekki fela það öðrum bæjarbúum á bendur.
8. í samhljóðun við breytingar þær, sem þingið réð til rdð
3., 13. og 14. grein, samþykkti þingið, að orðið i(annan” væri
fellt burtu, og sem sjálfsagt samkvæmt því einnig orðin: usamkvæmt
reglugjörð 15. maí 1856”.
9. þingið gat ekki aðhyllzt þá ákvörðun í 17. grein, að
bæjarfógeti gæti veitt lögregluþjónum, næturvörðum og fangavörð-
um lausn uppá sitt eindæmi; fannst þinginu, að bæjarfógeta væri
veitt of mikið vald með þessu, og vildi þessvegna breyta orðunum:
uen hann getur” og setja í staðinn: „enda getur hann eigi.”
10- finginu fannst það vera of stuttur tími, er áætlunin
ætti að liggja bæjarbúum til sýnis samkvæmt 18. grein, og stakk
því uppá, að l(í eina viku” yrði breytt í Uum 14 daga”.
11. í 20. grein varð þingið að óska þeirrar breytingar í
samhljóðun við 5. grein, að allir bæjarbúar, sem kosningarrétt
hefði, skyldi kjósa meiri liluta niðurjöfnunarnefndarinnar, en minni
hlutann að eins þeir, sem mest greiddi í skatt.
12. Sökum þess að þinginu fannst nokkuð óljóst til orða
tekið í byrjun 22. greinar, þar sem svo segði fyrir, að niður-
jöfnunin skyldi ná til allra, ((sem eru búfastir í bænum”, vildi
þingið fá þessum orðum breytt þannig, að fyrir þau kæmi: ((sem
eiga með sig sjálflr, og eru búandi í bænum, eða hafa einhver
bæjarmanna réttindi”; þingið varð að telja víst, að eigi væri til
ætlazt, að jafnað yrði bæjargjöldum niður á aðra bæjarbúa, en þá,
sem ætti með sig sjálfir, en á liinn bóginn varð þingið að ætla,
að jafna mætti gjöldum á þá, sem nyti einhverra réttinda í bæn-
um, þótt eigi væri þeir búsettir þar, en livorugt þetta virtist
þinginu ljóst eptir orðum frumvarpsins.
13. þingið gat ekki fellt sig við þá ákvörðun í sömu grein,
að hver sá, sem ekki liefði dvalið fjóramánuði í bænum, skyldivera