Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Page 387
AOGLÝSING OM PÓSTMÁL.
379
umbúðir, merki, utanáskript, umslag, innsigli, tilsögn um uppbæð,
tilvísunarbréf o. s. frv., skal póstþjónninn bentla mönnum á gallann,
og verður þá eigi tekið við sendingunni eða liún flutt, fyrr en sá,
sem sendir, hefir ráðið bót á því, sem að er. Samt má á póst-
húsinu taka til flutnings venjulega böggulsendingu (ekki peninga-
sendingu), þó ekki sé vel gengið frá umbúðunum, í því standi,
sem hún er, ef eigi þarf að óttast, að aðrar sendingar geti orðið
fyrir sltemmdum af þessu, eða nein veruleg vandkvæði hljótist af
því fyrir afgreiðslu póstsins, og sá, sem sendir, eða sendiboði hans
lýsir því yfir með því að rita á tilvísunarbréfið, og setja nafn
sitt undir, að böggullinn verði fluttur uppá ábyrgð þess, er sendir.
Ef megn grunur verður um, að peningar sé í venjulegri bréf-
sending, sem ekki er ábyrgöar-bréf, þegar henni er skilað til flutn-
ings, skal póstþjónninn — án þess þó fastlega að neita því, að flytja
sendinguna sem venjulegt bréf — að svo miklu leyti sem unnt
er, benda þeim, sem skilar því, á, að það sé ólöglegt, að láta
pening-a í bréf, án þess að segja til þeirra.
Sú póststofa eða sá póstafgreiöslustaður, sem fyrst tekur við
sendingum, sem eru fengnar í liendur bréfhirðingarmanni eða
pósti, getnr komið fram með mótbárur gegn þeim sökum þess,
hvernig þeim er varið og hve illa or um þær búið af hálfu þess,
sem sendir, og rekið þær alvog aptur, þótt bréfliirðingarmaöurinn
eða pósturinn Imfi veitt þeim móttöku án þess að finna neitt
að þeim.
Kvittun sú fyrir því, að skilað er til flutiiings ábyrgðar-bréfum,
pcningabréfum ogböggulsendingum, sem skal gefin þeim, sem sendir,
borgunarlaust, ef hann krefst þess (tilsk. um póstmál, 8. gr.), skal
hafa inni að halda nafn þess, sem vísað er til á sendingunni,
staðinn, þangað sem hún á að fara, tegund hennar, hina tilgreindu
upphæð og vikt (að því leyti, er snertir böggulsendingar), og svo
það, lrvort það sé talið, sem er í peuingasendingu; ennfremur skal
sagt til um verð þeirra frímerkja, sem sá, er sendir, Iiefir látið
á, og um það, live mildð sé borgað í peningum; kvittunin skal
vera dagsett, og skrifað undir hana; auk þess má sá, er sendir,
heimta, að sín sé getið sem þess, er sendi. Að svo miklu leyti,
sem kvittunin ókki verður rituð í hók eða á eyðublað, sem sá, er
1872.
3. maí.