Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Side 540
532
UM SlLFUIiISERGSNÁM,
1872.
7. nóvbr.
109. Bréf dómsmálastjórnarinnar til amtmannsins yfir
norður- og austurumdæminu, um silfurbergsnám
í Helgustaðafjalli-
Með bréfi, dagsettu 4. septbrm. þ. á., hafið þér, herra stipt-
amtmaður, sent hingaö bænarskrá, þar sem kaupmaður C. D. Tú-
liníus á Eskiíirði, sem nú hefir silfurbergsnámið í Helgustaða-
íjalli að leigu, sækir um, að fá þann lU hluta námsins, sem er
þjóðeign, enn á leigu um 5 ár, eða þá fyrir 1 ár frá 1. janúar
1873, fyrír hið sama afgjald, sem haun nú greiðir, og sem er
100 rd. á ári, og hafið þér samkvæmt skýrslu frá hlutaðeiganda
umboðsmanni um, að Túliníus að hans áliti hafi farið tilhlýði-
lega með námann, stungið uppá, að það verði veitt, sem sókt er
um, jafnframt og þér getið þess, að það muni örðugt, að léggja
Túliníus fyrir fast ákveðnar reglur um afnot Iiiuna SU af nám-
anum, sem hann hafi leigt til ársloka 1877, enda sé tryggingin í
því tilliti helzt í því fólgin, að hann sé í tengdum við eigand-
ann að þessum 3U pörtum, fórarinn prest Erlendsson.
Útaf þessu gefst yður til vitundar, að með því háskólakenn-
ari Johnstrup, sem eins og yður mun kunnugt rannsakaði nám-
ann í fyrra, hefir látiö þá skoðun í Ijósi, eins og sjá má af
meðfylgjanda endurriti af skýrslu hans, að það muni leiða af að-
ferð þeirri, sem nú sé við höfð við afnot námans, að liann eyði-
leggist, og að nauðsýn beri því til, að banna eigandanum að
3U pörtunum að láta brjóta úr námanum um nokkurn tíma,
verður stjórnarráðið að álíta það ótiltækilegt, að eudurnýja leigu-
málann við Túliuíus, sem er á enda 31. desbr. þ. á, Með því
nú kynni að vera ástæða til að búast við því, að Túliníus, sem
á ný hefir leigt 3U partana af námanum um 5 ár, þykist liafa
rétt til að nota námann, þótt honum sé neitað um að fá til
leigu þann hlutann, sem er þjóðeign, og þótt sameignin við J>ór-
arinii prest Erlendsson se að óskiptu, og því þess eðlis, aTí
hvorugur haíi nokkurn tiltekinn part af námanum, þar sem annar
eigandinn má brjóta úr lionum silfurberg að liinum fornspurð-
um, og halda því einn, mælumst vér til, að þér látið leggja