Tíðindi um stjórnarmálefni Íslands - 01.01.1875, Síða 803
UM VESTURHEIMSFARA.
795
Bandafylkjanna í Vesturlieimi eöa til Kanada, og þar verða
hjálpar þurfandi, geti búizt við, að þeim veitist nokkur styrkur,
og hvort þess þá verði krafizt, að framfærsluhreppar Vestur-
heimsfaranna á íslandi endurgjaldi styrkinn, eða hvort þeir verði
fluttir heim aptur, —• á þá leið, að hún, jafnframt og byggt sé
á því, að fyrirspurnin, sem borin er upp, eigi að eius við þann
styrk, sem yfirvöld eða opinberar stofnanir í Bandafylkjunum í
Vesturheimi og Kanada kynni að veita dönskum þegnum, eigi
ekki hægt með, að gefa skýrslu um, hvernig þessu sé háttað í
Norðurameríku, og að það muni bundið miklum örðugleikum, að
útvega nákvæmar skyrslur um ákvarðanir þær, sem settar sé
um þetta með lögum eða af yfirvaldinu, og sem án efa sé með
ýmsu móti í hverju fylki. Utanríkisstjórnin getur því eigi svarað
öðru uppá það, sem spurt er að, en því, að það sé álitið regla
allra siðaðra þjóða ámilli, að þegar þegnar einhvers ríkis verði
hjálpar þurfandi á meðan þeir dveli í öðru landi, þá sé þeirn
veittur styrkur fyrst um sinn af því ríki, þarsem þeir eru, og
að eigi sé heimtað, að kostnaður sá, sem hlýzt af þessari fram-
færslu um stundar sakir, lækningum og aðhjúkrun, verði endur-
goldinn af því ríki, þarsem þeir, er styrkinn hafa feiigið, eiga
heima. Að því leyti, er snertir endurgjald kostnaðarins við að
senda þurfamenn heim aptur, þá verður venjulega farið með þann
kostnað á sama hátt og framfærslu-útgjöld, með því lilutaðeiganda
útlent ríki að öllum jafnaði borgar sjálft kostnaðinn. Her verður
samt að geta þess, að ef það kemur til tals að senda heim
danskan mann úr einhverju landi, sem er mjög fjarlægt Daua-
veldi, þá er það eigi víst, að stjórnin í því landi sé fús til að
greiða kostnaðinn við aö senda þann, sem í hlut á, alla leiö til
takmarka Danaríkis, eða til næstu liafnar, með því það hefir
komið fyrir, að hið útlepda ríki í þessum tilfellum heíir þótzt laust
allra mála að því leyti, er snertir flutuing á þurfamönnum úr Dan-
mörku, upp frá því, að búið var að koma þeim til verzlunar-
fulltrúa Danmerkur í einhverri höfn í liinu útlenda ríki.
1874.
24. júlí.
52*