Svava - 01.03.1898, Blaðsíða 23

coi.dk fell’s leyndarmai.id.
407
lynclur, vortu mildur, frelsað.u inig án þess að hefna
})oss á föður ínínum. Ég yrði þér svo þakklát, að í
þakklæti niínu gæti ög næstum elskað þig'.‘ Eg held
n>ér hafi tekist að Im'fa tiifinningar hans. Hann liorfði
svo fást og undarlega á mig. ’Þú voizt ekki hvers þú
liiður mig, Hestir, yndislega barn,‘ ságði hanu, ’ég get
það okiti, og þó hefir þú næstum unnið mig, en, néi,
það er ómögulegt, þú hlýtur að verða mín, hjarta mitt
þváir þig, og kröfum þess hlýtur að verða fullnægt.1
’Þú verðar aldrei farsæll/ sagði ég grátandi ’því ég
elská þig okki.‘
’Þú syngúr við annanu tón biáðum,1 sagði hann bi’OS'
audi, og ég sá að það var svo langt frá, að bæuir míuar
hofðu sigrað hann, nð hann var enn f.istráðnari en áður.
’A’eiztu hvar það endar, þegar fólk giftist áu þess
að olskast/ spurði ég.
’Scgðu mér það, elskulegi hei.nsspekingur/ sagði
ithnn.
’Þau hatast,‘ sagði ég. • 3 , • get ekki liugsað mér
stærri bölvun, en hjónaband áu ástar.1
’Þatl verður elcki þaimig fyrir okkur. Eg elska
íióg fyrir okkur bæði/ sagði hann
’Er ómögulegt að sannfæra þig um að þú sért að
eyðileggja okkur bæði?‘ spurði ég.