Svava - 01.03.1898, Blaðsíða 28

'41.2
coldb kell’s leyndarmálid.
ástleysi ínínu, eÖa gaguvait ósanilyndi ókkav þángað til
síðasti sórgarleikurinn var ieikinn í dauða mannsihs
. niíns.
Eg Lef sag’t yðui’ frá því, að okknr sinnaðist út áf
gestaboðinu síðasta. l£g sver þess eið, að það var af
vórkunnsarari moðliðun að ég færði honum kaffið, .og
. 6g liafði ásett mér að sættast við liann þegar gestirnir
væru farnir; það var eins og fingur meðaumkuuarinnar
snerti lijarta m.it-t þetta kvöld, en það livarf allt fyrir
fingri ákærunnar, sem hann reisti á móti mór. Má ske
að hann hafi álitið mig seka/ liætti hún við í sorglegum
róm, ’en liann hefði átt að þeklcja mig betur en svo
cft-ir allan þenna sorgiega-samveru tíma/
Svo þagnaði lniu, og horfði Inigsandi á hið aívar-
lega andlit framundan sér,
’Og þetta er öll æfisagu y.ðar/ sagði lögmaðurinn
spyrjandi.
’J.á, öl/,‘ syaraði iiún, ’ég hef sagt yður allt.‘
’Ég sé ekkert í henui sem átt geti nokkurt samhand
við þetta morð, sein framið hefir verið, Mrs. Blair. En
þér hljótið að hafa yðar eigin hugniyndir um það.
Ilver lialdið þér liali framið það?‘
Hin indislegu augu sem störðu á liann voru full af
.undrun.
.’Ég get ekki sagt neitt um það, ég gruna engann-