Svava - 01.03.1898, Blaðsíða 26

410
COLDK FELIj’s LEYJÍDAKMALID.
Jiað som óg kalláði ódreng'Iyndi haífs, að neyða niig' til
að ’g-iftast sór.
Við voi-uni nokkra niánuði á Italíu, og- íórum syo lil
Colde Fcll. Ef hjónaband áu ástar er bölvun, svo miklu
uieira, er Iieimilislíf án ástar. Sambúð oklcár var Jx)l-
an'legri eftir að viö koinuin til Colde Fell. Ihisið stórt
og ríkuloga húið, og útsýnið hið yndislégásta, sem til var
á öllu Skotlandi. Lííið var þolaulegra, við fóyum út á
hvofjum degi. Maðurinu íirinn var háttstandandi, og
hiim hezti félagsskapur stóð o ktcur hvervetna oþimr. Éu
cklcert gat drogið hjörtu okkar saman. Þegar við kom-
um heim til Colde Eell, langaði mig hein til föður míns
og sagði honum svo. Ilanii hló kalt og sagði ég hefði
ráðið hingað til og haft vilja mínurii framgengt, nú. ætl-
aði Inuin að hafa sinn vilj'a og sín ráð.'
’Þú elskar föður þinu þúsundsinnum meira en niig,
og þú hefir ekki mitt leyji til að fara þárigaðd
Eg fór án hans leyfis, og liann kom á eftir, Margar
ljótar hreðitr fylgdu þossu ritest. Og eftir það gróri al-
droi inu lieilt með okkur.
Faðir og móðursystir míir komu á iiokkurs konar
sætt- milli okkar, og svo fórum við heim. Ég sá föður
minn aldrei framar. Ilaun fanst dauður í rúmi sínu litlu
síðar. Og móðui'systir mín, Flova, lifði aðeins skamina
stuud á eftir. Syo fói'nfæriug' mín var fýyir lítið,