Svava - 01.03.1898, Blaðsíða 9

COLDE fell’s LETNDAKM/CLID.
393
’Og hvers vegna ekkih spurði móðuvsystir mín.
Og jþegar ég átti að lýsa tilfmningum mínum', gat
ég það ekki. Það var þessi óbeit sem ég hafði á hon-
um, og þó var hann hæði laglegur og mennilegur. Hann
var náttúi'ugreindui' og talsvert mentaður. Hvers vegna
hafði ég óbeit á honum? .Jafn-yel nú, eftir allan þenna
tíma, og alt sem á dagana hefii' drifið síðau, get ég ekki
svarað þessari spurningu öðruvísi. Ég vonaði að faðir
minn þyiííi aldrei að vita af þessu tilboði, sem mér al-
drei kom til hugar að þiggja. En móðursystir mín sagði
honum frá því, og svo sendi hann eftir mér.
’Góða Hestir inín, er það. mögulegt að þú neitir
þessum manni? Nei, þú mátt það ekki, þú frelsar mig
frá fátækt og þrældómi.
’Þú ferð þangað aldrei, faðir minn. Ég get unnið
fyrir þér,‘ sagði ég.
’UnniðJ endurtók hann, og fór um hann hrollur. Svo
hló hann kalt og fyrirlitlega. Hvað getur þú unnið,
Héstir? Hvérnig skyldir þú innvinna peninga, alin upp
eius ábyrgðarlaus og blómin. Mér virðist, sagði hann,
sem guð nf náð sinui hafi sent okkur þessa hjálp. Og
við megum ekki slá hcndinni á rnóti henni.'
’Faðii' minn, þú skilur ekki tilfiuningar mínar. Mér
geðjast ekki að þessum manni, ég get ekki gifst honum.‘
Hann brosti, og það bros sagði: ég þekki þig betur.