Svava - 01.03.1898, Blaðsíða 14

398
COLDE FELL’S LEYNDARMÁLID.
Ef óg nú neitaði Mi'. Blaiv, hefði hann enga nieðlíð-
un lengur með föður mínuni. En sjálfur hafði hann eigi
kjark til að eyðileggja okkur, og fékk því fjárheimtuna
í hendur manni, sem enga umlíðuu uiundi sýna, og eng-
um bænum sinna.
’Þegar Mr. Blair stóð upp til að fara, sagði fuðir
við liann í tit.randi rónr og með tárin í aug-unum, ’þór
hafið verið okkur mjög góður, Mr. Blair. Égþakkavður
fyrir þolinmæði yðar, eu guð veit hvernig alt endtir —
líklega í húsgangsgröf.1
’Yðuv stendnr einn vegur opinn, út úr ölium vand-
ræðimum/ sagði Mr. Blnir kuldalega og leit ámig/
’Vegur, sem við ekki getum gengið/ sagði faðir
minn þreytulega. ’Þér komið til að kveðja, Mr. Blair,
úður en þér ferið burt.‘
’JÚ, ég kem til að kveðja,1 sagði hann og fór, en óg
vissi að líf föður míns var ú hans valdi.
’Múnuður/ sagði ég og reyndi að huggu hann, ’heill
múnuður, ú svo löngum tíma verður okkur eitthvað til
lúðftj
’Ég veit hvað okkur verður til,1 sagði hann hryggur í
bmgði, ’hungur og íiækingur. — og örvæntingardauði
liggur fyrir mór í lok þessa múnaðar.1
Það var satt, því úður fyrsta vikan var ú enda vissum
við hvað hung'ur var. Og ú því tímahili kom bréf frú ðlr.