Svava - 01.02.1900, Qupperneq 25

SVAVA
357
IV, 8. ]
Konungur reið þangað sem kallarinD stóð og tal-
áði fáein orð hljóðlega við liann.
Kallarinn gekk þegar út á, miðjan völlinn og
niœlti:
„Eðalhornu riddarar ogaðalsmenn. Konungur lætui
ndg segja ykkur, að sé nokkur só seui ætlar prinsessu
Yuttu eitthvað óhoiðarlegt, þ:t skuli hann koma í ljós
nú þegar og berjast við sig'*.
Menn fóru nú að tala saman í hálfum liljóðum, að
^inginn myndi þora að gofa sig fram ;í móti kou-
nnginum.
Alt í einu ldopnaði fólksþyrpingin, og sterkleguv
hestur með riddara á baki sínu stökk yfir girðinguna
inu á burtreiðarsviðið.
„Hver er þetta'?“ sögðu yfir þúsund rnddir.
Enginn vissi það, því riddarinn hafði hjálmgrím-
una fyijr andliti sínu. Það var Edmund.
Edmund hdit að þetta væri nýtt yfirskyn frá
konungi, til að hylja með ást sína til Kagnhildar, og
frekari umhugsunar þeysti hann inn á burtreiðar-
sviðið til að hefna sín á konuugi.
* Þegar Edmuud var kominn inn á burtreiðarvöllinn,
kallaðí bann:
„Ég viðurkenni ekki að þessi léttúðuga klaustur-