Svava - 01.02.1900, Blaðsíða 30

362 SVAVA [IV, 8.
itm Yuttu samsinti hún; Iiún gat helduv ekki liðið
léttúð hennar.
Konuugur hatði boðið öllum sem Jpátt tóku í
hurtreiðinui í vei/lu, er halda skyldi um kveldið, það
var því mesti fjöldi fólks á leiðinni til hallarinnar,
riddararnir og aðrir höfðingjar til að talca þátt í Veizl.
unni, en almúginn til að horfa á.
Ivouungur hafði látið bera út nokkur afarstór öl-
föt, til þess að g’æða almeuningi á, meðfram til þess
að draga úr áhrifum ósigurs síus um dagiun.
Úti fyrir höllinni var ölið drukloð með eins
mikilli ánægju og vínið iuni, og margir voru orðnir
talsvort ölvaðir þegar munkurinn kom gaugandi upp
til hallarinnar í rökkrinu.
Þegar múgurinn sá munkinu koma, kastaði hann
ýmsum háðsyrðum að honum, en munlcurinn skeytti
því engu. Hann gekk rakleiðis til hallarinnar, inn
í hána og upp á loft þangað sem riddararnir vora.
Áform hans var að leyna að ná tali af konungi,
en konungnr var svo niður sokkinn í skemtiræður
við riddaraua, að hann gaf honum engan gaurn. Kön-
ungur var hitm glaðasti og var ekki að sjá að ósig-
tu' hans hefði nein deyfandi áhrif á hann. Hann
Irólt að hánn hefði nú til fuls og alls náð ást Yuttu.