Svava - 01.02.1900, Qupperneq 37

IY;8, ]
SVAVA
369
F\aGINN cí'tir, jþegar faðiv Sigwuvt vai' búinu að
uppfræða Raguhildi þaun ákveðna tíma, sagði
lianu heuui að hanu hefði nýlega komist yfir eldgömul
guðfrœðisrit, og eggjaði liaua fastlega á að koma heim
til sín um kl. 4 til að skoða þau-.
Riignhildur lút svo scm hún væri mjög treg í
fyrstu, eu lofaði þó á eudanum að korna.
Munkurinn gekk á brottu, glaður mjög nicð sjálf-
um sér yfir því, að fá tækifæri til að leiða smán og
ógqjfu yfir dóttur Katrinu, þeirrar konii sem hami
vildj liefua síu á.
þegar munkurinu var farinn, sat Raguhildur eftir
undraudi yfir mannvousku munksins, sem húu hafði
elskað eins og annau föður. því nú vjssi hún að
Edrnuud hafði sagt satt.
„Elsludegi Edmuud!(< sagði hún við sjálfa sig,
„þú ert eini vinuriun sem ég á, þú ert miun heiti
vjuur, ég treysti þér og ég skal hlýða þér í því að
fara ekki til föður Sigwarta í dag“.
Ragnhildur féll uú í djúpav hugsanir og slvulum
vér eklfi trufia haua, en snúa oss að munkinum og
heimili lmus og Edmunds þessa dags morgitn.
Þegar munkurinn var fyrir hálfri stuudu kominu