Svava - 01.02.1900, Qupperneq 47

J1eim komandi morgun. Að því búnu goklc Eagfíhíldur
i hl heihcrgis sfns í höllínni, en Edmund lieím.
Muifkuriiín sat yfir hóknwi sínum að venju, þegar
■Ednittncf kom inn. Edmund ávarpaði hanu þegar og
5agði lionum frá áformi Eagnhildar. Mnnkurinn Var
J»jög tregur í fyrsttl til að ftra heim, nf því ílOTlum
; fanst það koilvarþa Ölhnn áformum sínum, en þegar
^aun falm að ásetningur Edmuncís var óbifanlegur, lét
) f ann ioks undan, og safnþvktist því að favr á stað kl. P
árdegis clag'inu eftir.
Þegor Edniund harðist við konung huvtreiðaidagiunf
1‘afði sverð hans sketnst lítið eitt, af því geklc hann
' Jlu til vopnnsmiðs nokkurs þir í horginni og dað hann
gfra. við sveiðið; vopnastnið'.trinn kvaðst verða búinn
fjóittm stundum liðnum. Edmund geklc heim á
| ^e>ð aftur í nánfunda við heifnili sitt og staðnremdist
|ta>' í húsagarði einlim, t-il þess að gefa gætur að
^'■uikuum, því Édimuid gr.maði hmn ávalt, eu
Sv° liðu þossar 4 stiindir acð Edmund sá ekki munkinn
''onia út, fór hann þá aftur til vopnasmiðsfns, sóktf
Sverð sitt og gekk heirn.
r
Muukurinn í sínu lagi varð hamslaus af reiðíf
, I)egar Edmund var farinn meö sverðið. Hnnn grun-
■ !l^> að Ednuuid nnmdi njósna um athafnir sínar, og