Svava - 01.02.1903, Blaðsíða 6

S VA VA
354
V, 8.
0g á þessum eyðileg-a og óþekta stað, urðu þeir að 'báa
um sig til vetursetu.
A þessum norðlœgu stöðvum gekk vetur snemma í
garð, með hiuu nístauda kulda og löugu heimskautanótt.
Þann 3. marzmánaðar var frostið 73° fviir neðan zero, on
næsta dag sáu þeir fyrst sól í nokkurar míuútur. Af
því þoir höfðu vetursetu svo norðarlega, var þeim ómögu-
legt að veiða nokkur dýr. Hvorki birnir nó selir voru
á þossum norðlægu slóðum, og þá ekki fuglar. Af því
að enginu kostur var á, að geta náð sér í forskt kjöt,
voiktust skipverjar af skyrhjúg, og dóu margir af þoim
um veturiun.
Strax um vorið er möguleikar loyfðu, voru slcða-leið-
angrar sendirá stað frá skipiuu til rannsókua. Fyrir eiu-
um af þessiun rannsóknarleiðaugrum réðU þeir Markham
foringi og lantiuant Parr, og áttu þoir að reyua að kotn-
ast alla leið til heimskautsius, ef þeir gootu. Eu sáhót
Aldriek lautinant, sem sendur var vestur eftir, tii að
rannsaka strendur Ameríku; eu fvrir þriðjt leiðingriu-
um réð Beaumont lautinant, og átti hann að halda aust-
ur til stranda Græulands. Allar urðtt þessar feiðir til
mikils gagns í vísindalegu tilliti. Meðal annars fundu
þeir leifar af stórvöxnum barrviði á 82° 44’, og bend-
ir slíkt á, að mikii bveyting hefir síðai orðið á loftslagi