Svava - 01.02.1903, Blaðsíða 15

SFAYA
363
V, 8.
um”, avaraði Luko ogkreysti hnefann af geðshræringu.
„En segðu livaða erindi þú átfc hingað 1
„Ég er kominn eftir því, sem óg tapaði fyrir áttaár-
um síðan”, svaraði Pettrell og leit hornauga til Alfreds.
„Þú meinar drenginn V’
„Jú.
„Þá geturðu farið ein og þú komst”.
„Án hans V
„Já”.
„Eei, Mr. Garron. Yú ev óg kominn tilað sœkjahann.
Prengurinn er nú orðinn fullorðinn og gefcur verið mór
til mikillar hjálpar. Hann er sonur miun,og þess vegna er
óg kominn eftir lionum”,
jMarrok Pettreli.......’
,0’, greip smygillinn fram í, ,hvernig fórstu að
þekkja nafn mit.t svona vel?’
Luko skifti litum, en hann náði sór brátt og svaraði:
,Ég heyrði tollgæzluembœttismennina hafa það um
hönd’.
,0, einmitt það. Þoir hafa þá líklega ekki borið
mór góða sögu. En slíkt meiga heiðvirtir menu þola,
að þeir sóu rægðir. Jæja, komdu nri, Alfred, og vertu
hóðan af þegu undir fána föður þíns’.
*Nei, ekki undir þínu merki’, svaraði Alfred.