Svava - 01.02.1903, Blaðsíða 20

SVAVA
368
V,8.
andi til Lukes og spurðu hann, livort Álfred kœmi ekki
at'tur.
En til þess að hryggja ekki aumÍDgja Iitlu stúlkuna,
reyndi hann að dylja sorg sína, en houum tókst ]oað
ekki vel- Stúlkau hafði óljósa huginyd um, að Alfred
væri alfnrinn, svo hún fór að sárgráta af söknuði.
Það or ekki hægt með penna að lýsa sorg hins ald-
urhnigna manns og hinuar hjarteygu meyjar. Sá sem
hefir reynt sorg og söknuð, veit Iivað það er að syrgja,
en þeir sem ekki liafa reynt það—þekkja ekki þá þung-
hæru byrði og þær sáru tilfinningar.
VI. KAPÍTULT,
TOLLSMYGILLINX.
LPItPI) Ilarrold (það nafn hafði haun horið síðan
hann kom til Luke Garrons, og því höldum vér) talaði
ekkert orð þegar hann var leiddur niður í fjöruna. Eim1"
sinni reyndi hann að losa sig úr höndum þeirra, en su
tilraun varð árangurlaus svo hann reyndi það ekki i
annað sinn. Þegar þeir komu að hátnunr, sem þeu