Svava - 01.02.1903, Blaðsíða 9

Börn óveðursins;
eöa
vitavörðurinn við sunclið.
Eftir Sylvanub Cobe, yngra.
V. KAPÍTTJLI.
Hrœðileyt hötjg.
TíT TTA ár eru nú liðin síðan vér skildum seinast við
v v Luke Garrou Þaö er mjög auðvolt að stíga slíkt
spor nieð pennnnum, en þ ið er nnm þyngra fyrir þann,
sem verður að fylgjast með tímanuni; einkum ef að óblíða
lífsins hefir staðið gegu honum. Eu svo varpar tíminn
öllum slíkum misfellum mannlífsins í hyldýpi gleymsku
sinnar ; getur verið, að einstaka eudurminningartár sjá-
ist blika á hiuuin fölu kinuum, en fyrir alimörgum ligg-
ur þið—að frjósa. Þótt vór flýgum yfir láð og lög eins