Svava - 01.09.1903, Blaðsíða 9
59
aí juvtaleifar eða dývaleifar leysast £ suudur eða ergin-
lega smámsaman bvenna. Hvevnig Jpessi bvuui kvikuar
fyriv áhrif raka, gevðs og rotnunavkveikju skal hjer
eigi getið. I mannlegum líkáína fer !íka fvam bvennsla,
því eldið samlagast efnum hans sí og æ, meðan lífið
endist, og andavdvátturinu miðav einmitt til þess, að
fvamleiða hoegan bvuna á efuurn bláðsins. Kolaefui eða
rjettava mælt kolaefnis-sambond blóðsins samlagast eldinu
úv andvúmsloptinu; einnig við þessa brenuslu mynd-
ast kolsýva og vatn, og vjer andum fvá oss kolsývu, eins
lengi og Iffið tveinist. Einmitt þessi hægfava og stöð-
uga bvennsla blóðefnanna kemur því til leiðav, að likam-
inu getur haldið eðlilegum hita á vissu stígi eða um 37°
Cels. og ev það starf líkamans einkav áríðandi fyrir líf
og heilsu og viðuvhahli líkamans; því að ef annaðtveggja
hitinn vevði nokkuv stig meivi eða minni, þá er dauðinn
vís og nauðsynleg aíleiðing ; í ríki náttávunnar er æfin-
lega ovsök og afleiðing óuinbreytilegu lögmáli háð. En
sami líkarashiti helzt af því, að vjer daglega brenuum
úr efnuni blóðsius jafn miklu eða sem næst það af kola-
efni eða um hálfu pundi. Og vjev öndum frá oss um
sömu mundir milli 4 til 5 hundruð pottum af kolsývu,
sem að þunga samsvarav hjev um bil 1§ punds. —I ríki
náttúrunnar eru þannig rnargar uppsprettuv, þaðan sem