Svava - 01.09.1903, Blaðsíða 14

64
tíma, til að snæða og eigi hvomi í sig inatinn eða fœðuna
ótuggna, sem því miður opt vill verða. í munnvatni
ungharna finnst fyrsta misserið engir gerflar, og skilst
okkur þá, að varúðarvert er, að gefa kornungum börn-
uin kornmnt eða rjettara sterkjuefni, sem þau tannlaus
eigi geta tuggið, og engin ummyndan sterkjuefna í
sykur í munni þeirra getur átt sjer stað; yrði því magi
þeirra einn, að hafa fyrir því að melta þau. TJr byggi,
jarðeplum og þess kyns er, eins og kunnugt er, búið til
brennivín, með því að melta kornið og jarðeplin ; um-
myndast þá sterkjan í sykur, eu hann ummyudast aptur í
vlnanda og kolsýru við gerð, sem hleypt or í seyðið úr
hinu melta korni eða meltu jarðe plunum. Þannig er
auðsætt að vel má fara, að mynda sykur úr sterkju-
efouin, en hitt veitir örðugra að uramynda syknr í sterkju,
og hefur efnafrœðingum enn eigi tekist það.
Annar flokkitr efnasambanda fœðunnar er fitu-
efnin, og er eius um þau og sterkjuefnin, að þau erU
samsett úr kolaefni, eldi og vetni; þó hafa þau f sjer að
mun minua af eldinu en sterkjuefnin; finnast þau bæði
í jurtarfkinu t. a. m. f frœjum og í dýraríkinu; yfir
höfuð mynda þau aðalmagn alls feitinetis, hvort heldur
er smjörs, tólgar, holdfeitis, eða olíu úr jurtum. Þessi
efni eru öll fljótandi eða að minnsta kosti renna auðveld-