Svava - 01.09.1903, Blaðsíða 38

88
sem hann elskaði, liovfin honum út í mistur lífsins.
En hann duldi þessar tilfinniugar, sem sullu í bijósti
hans, og með bros á vöruia vék liann að öðru umtals-
efni.
„Ella”, mælti hann, „hefivðu nokkuru sinni sóð
okbar aldraða velgjörðaföður síðan þú fórst frá hon-
uiu ?”
„Einu sinni hélt og, að eg hefði séð honum hregða
fyrii' á þessari götu”, svaraði mærin og hrygðarský sveif
yfir ásjónu hennar. „Eg stóð við glugga og sá gamlan
mann stauda hinum megin á strætinu. Mér sýndist
hanu vera líkur Luke, og ílýtti mér út til að finna
hann, en þegar eg kom út á strætið, var þessi gamli
niaður horfinn. Og síðan hefir hann aldrei borið fyrir
augu mín”.
Eétt í þessu kom Sir William inn til þeirra, og
stóð Alfred strax upp til að heilsa velgjörðaviui sínum.
„Þér eruð mí sem annar maður”, mælti herforinginn
brosaudi og tók í hönd Alfreds. „Yður hefir víst kom-
ið á óvart, að hitta Ellu hérT’
„Já, herra minn, á slíku átti eg ekki von” svaraði
Alfred.
„Eg hélt það. Ella mín hefir oft minst á yður, og
skoðar yður sem bróðir sinn”.