Svava - 01.09.1903, Page 39

89
Alfrecl þagði en augu hans hvörfluðu þangað er
■niærin sat.
,,Mig furðar ekkert slíkt”, bdlt Sir William Sfram;
,,því m(5r skilst, sera þér hafið einnaitt bjargað henui”.
,,Já, eg tók hana úr faðmi hinna látnu kvenna, og
nmndi hún annars hafa dáið þar, ef eg hefði ekki upp'
götvað hana”.
„Yður skal Hka verða launað það. En hefir Ella
sagt yður sögu síua V'
,,'N’ei, herra minn”.
„Þá skal eg segja yður haua. Látum okkur sjá.—
Það eru þrettán ái- síðan móðir hennar dó. — En
hvað tíminu líður fljótt! — Þá var eg foriugi her-
flotans við Indland. Konan mín sýkistt af hinni i!l-
kynjuðu hitaveiki, er gongur þar í landi, og dó irman
sjö daga. Þá var Ella fjögra ára gömul, og ásetti eg
mór að senda hana til vina minna á Englandi. Eg ritaði
einum vini mínuru í Luudúnum og fól bæði brófið og
meyna á hendur skipstjóranum á „Chesham”. Fóstra
Ellu fór með henni og tvær aðrar af þjónustnkonum
mínum, er áttu að sjá um barnið á hinni löngu leið.
Eins og yður er kunnugt um, fór þetta öðruvísi en ráð
var fyrir gert. Þegar hinn gamli vitavörður auglýsti,
að hann hefði bjargað meybarni, datt engum af vinum