Svava - 01.09.1903, Side 45

95
brýnir fyrir lioQiun hiua gul]nii lífsrejjjlu: Þú átt ekki
að taka, heldur að gefa; ekki að hata, heldur að elska —-
þá getur þú kann ske fundið föðurÍQu. — —
Það er ekki hœgt að segja um hók þessa, að hún
stefni í léttrúaða átt. Trúnni er algerlega varpað út-
hyrðis. Áherzlan lðgð á verkin, .eu vonin — sem veik-
ur þráður er ekki má snerta.
Ekki er því að neita, að höf. tekst snildarlega að
lýsa sálarástandi vantrúarmannsins og trúleysingjans, ör-
víuglan lians og hugsýki, enda hefir hanu sjálfur gengið
gegnum þanu reynsluskóla, svo fáir mundu því starfi
betur vaxnir en hann. En haun sýnist enu ekki vera
búinn að ná nokkurri íótfestu í trúarlegu tilliti, heldnr
hrekist ósjálfbjarga um ó'lgusjó efans og trúleysisins. Og
’pótt fugrar kristilegar keuningar sé bornar á borð í
riti þessu, þá gefar höf. þeim lítið gildi. Sanianlieng^
islej’sið er svo mikið, að bókin muu verð i mörguin
torskilin, því yfir lienni hangir eius konar dulspekis-
móða, sem erfitt er að skygnast geguum.
Eg hefi reyut að finna riti þessu eitthvað til. foráttu
•— eitthvað sem veitti því gildi. En eg hlýt að leggja
það svo frá mér, án þess að geta haldið því fram seiu
beilbrigðri fæðu. G. M. Tli