Svava - 01.10.1903, Blaðsíða 8

104
málsvári Bretaveldis, tíl að taka þátt í ráðstefnu stár-
veldanna viðvíkjandi ágreiningsniálum þessara landa, og
jafna þau ef hægt væri. Hinn herðibreiði, gildvaxni
Englendingur, vakti þá milda athygli á ráðstefnunni, og
var í tölu leiðtoga þingsins. Eins og kunnugt er,
þá vildi Tyrkjasoldán ekki fara að ráðum stórveldanna í
það sinn. Eu áður en Salisbury lávarður liélt heimleið-
is, sagði hann Soldáni skírt og skorinort, hverjar verða
mundu afleiðingarnar af mótþróa hans. Og mun liann
síðar hafa séð það, þegar Tyrk-Rússneska stríðið braust
út, að Salisbury hafði rétt að mæla.
Árið eft.ir, 1878, var Salisbury utanríkisráðherra.
I>á mætti hann og Beaeonsfield lávarður á friðarþinginu
í Berlín, til að jafna málum milii Eússa og Tyrkja. Á
því þingi kvað vitaskuld mest að þeiin Bismarek og
Beaconsfield, en vitanlega var mikið tillit tekið tii
þess, sem Salisbury hafði að segja, bæði fyrir það, að
hann var mikill stjórnmálamaður og svo málsvari Jóns
Bola.
Þegar Beaconsfield lávarður dó árið 1881, duldist
engum, hver verða mundi foringi íhaldsflokksins. Það
var enginn vafi á því, að Salisbury væri eini maðurinn,
sem færastur væri til að verða eftirmaðnr Beaeonsfields.
Og þegar Gladstone árið 1885, leið skipbrot með Home