Svava - 01.10.1903, Síða 19

115
og iðjusiima húsmóðir hefir ofið á, frum-vefstað sinn, og
ullarband sein liúu hefir spunnið, ásamt öðru smáveg-
is. Fáir af hellisbúum þessum eru svo fátækir, að aleiga
þeirra komist fyrir í einum slíkum smákofa, og má
inarka ríkidæmi þeirra af jm', hversu margir leirkofar
sjást kringum hellir þeirra. Eu eiukennilegt er, að allir
eru kofar þessir ólæstir. Fyrir dyrnar er tjaldað smáum
tréspýtum og klastrað yfir með leir. En Tarahúraarar
bera meiri vjrðing fyrir ráðvendni og íróruleik en svo,
eð nokkur freisting gæti leitt þá til að brjóta þetta leir-
innsigli nágrauna sinna. Að gera slíkt, mundu þeir á-
líta viðbjóðslegan glæp.
Einkennilegt er, að Tarahúmarar eru á líku menn.
ingarstigi og Norðurálfubúar voru fyrir þúsundum ára,
og siðir þeirra og lifnaðarhættir virðast bera fornan
Horðurálfu-blæ. Þoir eru hraustir og velbygðir; tryggir
og einlægir; og ekki annað hægt að segja, en að þeir sé
skynsamir og skilningsgóðir. Hörúndslitur þeirra er
ljósbrúnn. Af því að iieimkynni þeirra er í hitabeltinu,
ganga þeir vanalega fáklæddir. Heimavið láta karl-
ruenn sér nægja að hafa mittisskýlu, og konur pils, sem
fest er um mittið við belti, er ofið er af mestu suild.
Þegar þeir hafa mikið við, steypa þeir yfir sig stuttri
SVAVA VI, 3. h. 8