Svava - 01.10.1903, Blaðsíða 23

119
j,græðavanna” (læknanna), sem stjóvna dansinum. Fyr-
H' fvaman hellisdyvnav reisa Tarahúmavav lcrossiré, sem
þeir dansa kvingum. Vanalega ev kvosstvé þetta eitt,
eD stundum evu þau þvjú, sem veist eru hvevt hjúöðvu.
^annað ev, að þessi siður Tavahúmava, hvað kvosstvéð
suevtiv, ev æfavgamall. Þegav Spánvevjav fundu Vestuv-
álfu, uvðu þeiv hissa, að sjá, þessa heiðingja tiibiðja
krosstré, sem elcki þektu nein atviði eða kenningar
k vistiudómsins. — Hjá Tavahúmövum merkiv aðal-
kvosstvéð „hinn alfullkomna inann”, sólina, sem þeir
uefna Föðuv; en annað kvosstvéð þýðiv hjá þeim tunglið,
sem þeir kalla Móður, og hið þviðja merkir morgunstjörn-
una, er þejr nefna Son móðuvinnav. — Ilvaðan þessi
s'ður á, rót sína að rekja, ev evfitt að loysa úr, enda á
ekki hév við, að fara út í slíka ráðgátu. En all-
eínkennilegt sýnist það veva, að í sálavlífi þessava óupp-
iýstu heiðingja, skuli lifa slík heit trú á föður, son og
móður. ___ ___
Dansveizlur sínar byrja Tarahúmarar ávalt aö kvöldi
dags og dansa alla nóttina út; en þegar dagur sézt renna,
kyvjav aunav hluti veizlunnav, Þá ev matur framveidd-
Ul' í víkum mæli. En ósiðuv þykiv, að neyta mikils þar
-i staðnum. Honum er útbýtt á meðal húsmæðvanna,
ei' láta hann i leirkrukkuv, sem þær hafa haft með sér