Svava - 01.10.1903, Page 25

121
TíU'ahúmavar eru mikið gefnir fyrir leikfimis-íþrúttir
ogiðka þæi' töluvert. Sérstaklega þreyta þeir oft kapp-
hlaup, og mundi enginn þjóðflokkur geta jafnast við
þú, í því tilliti. Ekki hvað flýtir snertir, heldur út-
hald. Þeim er auðvelt að hlaupa frá hádegi til sólar-
uppkomu næsta dags, án þess að hvíla sig nokkura stund,
og hafa farið á þeim tíma 175 mílur. Þeir fara aldrei
geist, en hlaupa við fót og linna aldrei ásprettinum, þar
til þeir hafa náð takmarki sínu. Tilhneiging þessi er
svo sterk hjá þjóðflokk þessum,að þeir nefna sig Ealamerí
á sínu máli. sem þýðir „hlauparar”.
Þegar þreytt er kapphlaup, er þeim, sem taka þátt
í loiknum, skift í tvo jafna flokka, er þreytir hvor
við annan. Hvor maður hefir leiksopp, sem búinn er
til úr tré, og hendir hann honum á undan sér. Leik-
soppurinn er sleginn áfram með fætinum, en ekki má
snorta lrann með hendinni. Til þess að leikið sé af
kappi, er veðjað um ýmsa muni, svo sem: ullarvoðir,
boga, örvar, mittishelti, handhnykla, o. s. frv. Allir
þessir munir eru iátnir á einn stað áður en lejkurinn
hefst, og síðan á eftir útbýtt á meðal vinnendanna.
Aðalsigurvegarinn fær þó engin verðlaun, nema heiður-
inn að hafa borið ægishjálm yfir alla. Það vill oft til,
að menn veðja um húsdýr við leiki þessi, svo sem:
i