Svava - 01.10.1903, Page 33

129
úin. — Nei; þú átt hjarta mitt — þér einnra tilheyrir
það — þér einura —
„Guð blessi þig, elsku Ella”, mælti Alfred og vafði
meyua í faðm sér.
Yarir þein'a mættust. Og með kossi var þeira hleklt
læst, sem raannlegri hönd er ura megn að brjóta sundur.
Auguablilc liðu — þessi indælu uugnablik, sera
því miður eru ávalt svo hraðfara. — Svo var sem
skugga brygði fyrirá andliti Alfreds, um leið og hann
sagði:
„Eg er fullviss um elsku þína, Ella, en svo er þiiðji
maðurinn, hvers vilji að eru lög, sem ráða munufor-
lögum okkar. Það getur vel skeð að faðir þinn líti
frá alt öðru sjónarmiði á þetta mál, og að hans úrskurð-
ur verði okkur gagnstæður”.
„Það er ekki rétt til gctið af þér, vinur rainn,
ef þú álítur að faðiv minn verði móthverfur ást okk-
°r. Hann er ofveglyndur, göfugur og góðhjartaður til
þess.“
„Eg veit að hann er bæði veglyndur og góðhjart-
aður, en eg ber kvíðboga fyrir, að þú misskiljir hann".
„O-nei ' Það ert þú, sem misskilur hann, Alfred.
Hann mundi ekki liafa skilið okkur þanuig oftir, ef