Svava - 01.10.1903, Page 38

134
fyrir mér — nei- nei — eg lét hann segja mér — að
hann elskaði mig; en hann var hræddur um, að þú raundir
synja sér um mig, En eg þóttist viss um, að þá..............
Hvað gengur að þér, pabbi V
‘Æ elsku barn mitt, mér gat ekki komið það til
hugar‘.
‘Komið hvað til hugar, pabbi V
‘Að þetta atriði kæmi fyrir'.
‘Hvaða atriði? Þú hlýtur að misskrlja mig‘, svaraði
mærin og lagði hendurnar um h;ils föður sínum. ‘Eg
sagði þér að Alfred elskaði mig — elskaði mig af ein-
lægu hjarta. Og guði einura er kunnugt ura, hvað eg
ann heitt þessari göfugu, veglyndu og falslausu sái. —
Eg vjssi að niér var óhætt að staðhætja, að þú væri of
veglyndur til þess, að neita houum um hönd mína. Eg
þóttist vera viss um, að þú mundir aldrei neita mér
um það, sem hamiugja mín og vellíðan hér í heimi, er
undir komin'.
‘Fullvissaðir þú hann um alt þetta V
‘Já vissulega. En hvað amar að þér, pabbi ? Hvers
vegna titrar svona hönd þín?‘
‘Æ, dóttir mín ! Þú veizt ekki hvað þú hefir gert.
Eg var heimskingi, að skilja þannig við ykkur. En eg
hélt, að þú mundir skoða Alfred sein l)róður þinn. —
Ella, þetta getur ekki gengið fyrir sig‘.