Svava - 01.10.1903, Qupperneq 46

142
sagan til eyrna landstjórnar vorrar, er lét þegar hefja
rannsókn. Sir John var fluttur sem fangi heim tii
Englands, hneptur í fangelsi og má.1 hans rannsakað.
I lítilli skúffu í skrifborði hans fundust víxlarnir, sem
ráðherrann hafði fengið honum, sömuleiðis voru þar
geymd bréf frá óvinunum. 011 voru skjöl þessi áhrekj-
andi, og enginn vafi gat leikið á, að Sir John var sann-
ur að sök. Eétt áður en rannsókn þessi fór fram, barst
honura sú sorgarfregn, að kona hans væri látin. Um
þær mundir var því lífið myrkt fyrir honum. Hann
gerði litla tilraun til að verja málstað sinn né sýkna sig af
ákærunni. Yitaskuld sannaðist að hann var sekur um
landráð á haista stigi, og var því dætndur til að hengj-
ast. Eftir að liaun hafði heyrt dauðadóm sinn, svaraði
hann varla þó á hann væri yrt, og því síðar að hann
reyndi að leiða fratn rök fyrir, að hann væri sýku saka-
Hann æskti eftir, að dauðadóminuta yrði fullnægt um
borð á herskipi, og var sú ósk veitt. Mér var falið á
liendur að framkvæma verkið. Eg var því sjónarvott-
ur að dauða hans, og sá líkama hans vera sökt í hina
votu gröf, eius og hann hafði beðið um’.
‘0, guð minn góður!’ hraut af vörum unglingsins. t
‘Já, það var sárt’, liélt Sir William áfram og tár
sáust renna niður kinnar lians. ‘Það var sárt; en eg
i
f