Svava - 01.11.1903, Page 24

170
sem þafí komi í dagsbirtuna. Þessi hjátrú Jakúta á aðal-
lega við þau rök að styðjast, að skrokkar af dýrum þess-
um hafa aldrei fundist ofan jarðar. Þar af ieiðandi
kalla þeir þau mnmmantu — jarðdýr. Jakútar finna
iðuglega vígtennurog bein mammútsdýra í fljótsbökkum
í Síberíu. 0g það er haft eftir þeim, að þeir hafi á
millum fundið heila skrokkana af þeim, alveg óskadd-
aða, eins og dýrið hefði verið fyrir fáum dögum
dautt.
Fornfrœðingar álíta, að maiumútsdýrið hafi ljfað á
vissum svæðum í Mið-Evrópu, Norður-Evrópu, Síberíu
og norðurhluta Norður-Ameríku. Bein þess hafa fund-
ist í þejm laudshlutum. Leifar af fæðu þess, er fundist _
hafa á meðal tanna þess, gefur til kynna, að aðalfæða
þess hafi verðið könglar af furutrjám og lævirkjatrjám.
En livort það hafi lifað á öðrunr jurtategundum, er enn
ekki sannað. Mjög er sonnilegt að ætla, að mamrnúts-
dýrin hafi haldið saman í stór hjörðum, því bein þeirra
finnast í stóvhrúgum.
Langt er síðau að bein mamnrútsdýrsins varð verzl-
unarvara. Fyrir mörgum öldunr síðan gjörðu Kínverjar
þau að verðmætri verzlunarvöru, en það var löngu seinna ;
að farið var að grafa í hinar anðugu fílabeinsnámur
Síberíu. En nú telst svo til,‘ að fjórði hluti