Svava - 01.11.1903, Blaðsíða 33

179
„Já’.
„Eg fanu hann’.
„HefirSu hann hérna ?’
„Anðvitað. Heldurðu eg hafi skilið liann við mig’.
„Hólpinn ! hólpinn! Lofaðu mér að sjá hunn,
Paul!’
„Hérna er böggullinn”, svaraði Callum og dró
hann úr barini sínum. „Enginn hefir opnað hann.
Hann er með sömu merkjum, eins og þegar og tók liaun.
Taktu nú við honum. Eg liefi haft töluvert fyrir að
finna þig og lagt sjálfan mig í hættu, en þú áttir þtð
aldrei neiua skilið af mér. Þú keudir mér að lesa og
skrjfa og vaktir göfugar tilfinningar i brjósti mér.
Nóttina góðu, þegar við liðum skipbrot við Corntvall-
ströndiua, þá björguðu við Pettrell og Bill Grinnell
okkur til lands á stórsiglunni, sem eins og þig rekur
mjnni til, féll útbryðis. Dm morguninn heyrði eg
Pettrell segja við Bill, að hann þyrfti að finua þig,
lifandi eða dauðan, því hanu rendi grun t; að Bronkon
hefði aflient þér skjöl nokkur, sem betra væri að ekki
kœmust í höndur lögreglunnar. Eg var sá fyrsti sem
faun þig, þar sem þú lágst hátt upp á sandrifi. Eg sá
skjalaböggul þenna stauda hálfan út úr barmi þíaum
°g greip hann í flýti, því rétt á sania augnablikinu bar