Dagblaðið Vísir - DV - 02.12.2016, Blaðsíða 35

Helgarblað 2.–5. desember 2016 Fólk Viðtal 23
5 5 2 - 6 0 6 05 5 2 - 6 0 6 0
Ugly. is - smiðjUvegi 2 og l angarima 21
mikil áhrif á eftirhrunsárin, hvort
sem það var til góðs eða ills. Það
er að minnsta kosti öruggt að hann
sameinaði ekki þjóðina. Hann er
náttúrlega mjög umdeildur og ég
held að allir hafi sterka skoðun á
honum. Ég hef á tilfinningunni að
næsta þing verði mun friðsælla,
margir sem voru oft með mikil læti
eru á leiðinni út.
Nú verða Píratar
hins vegar sterkir og
spurning hvort jarðsprengjusvæðið
verði í kringum þá.“
Gleraugu Geirs og ráðalaus Bjarni
„Mér finnst ekki aðalatriði að túlka
stjórnmálamenn nákvæmlega eins
og þeir eru. Ég bý til eins konar
hliðarkaraktera sem mér finnst
henta pólitíska söguþræðinum
hverju sinni. Í þessari ríkisstjórn
fannst manni eiginlega eins og
Framsóknarflokkurinn hafi leitt.
Hann kom með stór loforð sem fólk
keypti og Sigmundur fékk að vera
forsætisráðherra þótt hann fengi
minna fylgi. Manni fannst ekki eins
og Sjálfstæðisflokkurinn nyti sín al-
veg. Í flestum myndunum mínum er
Bjarni Ben því frekar ráðalaus, um-
komulaus og segir lítið. Ég er samt
ekkert viss um að hann sé þannig í
raun og veru.“
Er einhver persóna í stjórnmálun­
um undanfarin ár sem þér finnst sér­
staklega skemmtilegt að teikna?
„Já, ég hafði til dæmis alltaf mjög
gaman af því að teikna Geir Haarde,
ég var kominn með svo skemmti-
lega leið til að vinna með gleraugun
hans. Það var svolítið langt á milli
augnanna, augabrúnirnar eins og
þær væru fastar ofan á gleraugun-
um, og augun inni í gleraugunum
sem náðu eiginlega út fyrir
andlitið,“ segir Halldór og
hlær.
Áttu þér einhverja óska­
ríkisstjórn – sem skop­
myndateiknari frekar en
borgari?
„Já, ætli það væri
ekki bara þjóðstjórn …
eða kannski yrðu það
of margir. Í augnablik-
inu hef ég mjög gaman af
Óttari og Benedikt, sem
eru alltaf saman einhvern
veginn. Svo yrði örugglega
hægt að fara enn lengra
með Óttar í túlkunum. Ég
verð að viðurkenna að ég
orðinn örlítið þreyttur á
Bjarna, en kannski fær
hann bara nýtt hlutverk
hjá mér. Það væri reyndar
líka gaman að fá Kötu inn
til að geta teiknað hana
meira. Og jafnvel Sam-
fylkingargaurinn. Ég sá
hann á fótboltapöbb
um daginn og leist svo-
lítið vel á hann … Nei,
nú er ég orðinn allt of já-
kvæður!“
Brandarar sem
enginn hefur
samið áður
Halldór skapar skop-
myndirnar sínar heima
við skrifborðið sitt á
Kárastígnum en þar býr
hann ásamt Hlíf Unu
Bárudóttur sem er einnig
lærður teiknari. Saman
eiga þau von á sínu fyrsta
barni í mars á næsta ári,
en fyrir á Halldór þrjá
stráka í kringum tvítugt.
Vinnurútína skop-
myndateiknarans er
að lesa blöðin vel og
kynna sér mál málanna
í morgunsárið, vinna í
öðrum verkefnum fram
að hádegi. Á meðan fæð-
ast einhverjar hugmyndir
sem hann byrjar svo að
skissa seinni partinn. „Oftast byrja
ég á að finna málefnið. En stundum
byrja ég á einhverri líkingu, eða tilf-
inningu fyrir brandara – sem ég þarf
svo að máta við einhver mál.“
Ef illa gengur að finna hugmynd-
ir leggur hann sig með tónlist í græj-
unum og þegar hann rankar við sér
er hann yfirleitt kominn með ein-
hverja skondna hugmynd. „Þetta
kveikir á skrýtnu stöðunum í heilan-
um.“ Hann teiknar með pennastöng
með vatnsheldu bleki og vatnslitar
ofan í og skilar myndinni á sjöunda
tímanum.
Halldór segist leggja mikið upp
úr því að vinna með fjölbreyttan
húmor í myndunum, frá fimmaura-
bröndurum til margræðra menn-
ingarlegra tilvísana.
„Ég geri fimm myndir á viku og
hef teiknað meira en þrjú þúsund
myndir í gegnum árin. Ef ég væri
alltaf í hnyttnum „one-linerum“ og
einföldum bröndurum færi ég að
endurtaka mig of mikið. Þess vegna
vil ég stundum vera með margræð-
ar myndir sem fólk þarf að spá og
spekúlera í, svo vil ég stundum vera
súrrealískur – óvæntur og skrýtinn –
og koma með brandara sem enginn
hefur samið áður. Mér finnst þurfa
að vera ákveðið jafnvægi í þessum
fimm myndum sem ég teikna á
viku – eins og á einni hlið á vínyl-
plötu, það er grípandi lagið og langa
leiðinlega lagið.“
Kemur oft fyrir að fólki nái hrein­
lega ekki bröndurunum?
„Já, það kemur oft fyrir. Oft er
það eldra fólk, eða mjög ungt fólk.
Maður sér þetta betur núna með
Facebook, hversu mörg „like“
myndirnar fá. Góðar hugmyndir
geta svo klikkað á alveg furðuleg-
ustu smáatriðum. Oft þarf ég að
teikna myndir tvisvar, er með góða
hugmynd en finnst hún einfaldlega
ekki virka í fyrra skiptið.“
Túttumyndir og rétttrúnaður
„Pólitíska skopmyndin er að vissu
leyti íhaldssamt fag í myndheim-
inum. Jafnvel þegar maður skoðar
myndir frá því um 1900 getur maður
lesið vel í pólitík þess tíma. Húmor-
inn hefur ekki breyst það mikið, og
leiðin til að segja skoðun sína hefur
ekki breyst mikið. Það þarf alltaf að
vera einhver greining eða boðskap-
ur, þú getur sett þetta fram með
kaldhæðni, líkingum, merkingum,
og tilvísunum í sögu, menningu,
blandað saman ólíkum hlutum og
látið undirliggjandi sannleika koma
fram á kaldhæðinn hátt. Listin hefur
farið í gegnum mikinn rússíbana
síðustu tvö hundruð árin – í gegn-
um módernisma, póstmódernisma,
myndasögur orðið æ skrýtnari, tón-
listin farið í allar áttir, Björk komin
í 3D og svo framvegis – en samt er
pólitíska skopmyndin nánast
Skemmtilegheitin sigra reiðina
„Ég upplifi mig ekki
sem eitthvað að-
þrengdan í starfinu þó
að ég fái ekki að teikna
túttumyndir.
M
y
n
d
s
iG
Tr
y
G
G
u
r
a
r
i