Fréttablaðið - 24.06.2017, Blaðsíða 12

Útgáfufélag: 365 miðlar ehf. Stjórnarformaður: Einar Þór Sverrisson forStjóri: Ingibjörg Stefanía Pálmadóttir Útgefandi og aðalritStjóri: Kristín Þorsteinsdóttir kristin@frettabladid.is
aðStoðarritStjórar: Andri Ólafsson andri@frettabladid.is, Hrund Þórsdóttir hrund@stod2.is, Kolbeinn Tumi Daðason kolbeinntumi@365.is. Fréttablaðið kemur út í 90.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu og Akureyri.
Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslun um á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. ISSn 1670-3871 fréttaBlaðið Skaftahlíð 24, 105 reykjavík Sími: 512 5000,
ritstjorn@frettabladid.is ÞróunarStjóri: Tinni Sveinsson tinni@365.is helgarBlað: Kristjana Björg Guðbrandsdóttir kristjanabjorg@frettabladid.is markaðurinn: Hörður Ægisson hordur@frettabladid.is menning: Magnús Guðmundsson
magnus@frettabladid.is lífið: Guðný Hrönn Antonsdóttir gudnyhronn@frettabladid.is ljóSmyndir: Vilhelm Gunnarsson villi@365.is framleiðSluStjóri: Sæmundur Freyr Árnason sfa@frettabladid.is
Gunnar
Kristín
Þorsteinsdóttir
kristin@frettabladid.is
Mín skoðun Logi Bergmann
Kaldhæðni
örlaganna er
þó sú að sá
sem mest
særist í fyrstu
orustu þessa
stríðs er
fjármála­
ráðherrann
sjálfur.
Gjarnan hefur verið sagt að stjórnmálamenn græði manna mest á styrjöldum. Þær séu til þess fallnar að þjappa þjóðum saman og sýna leiðtoga í jákvæðu ljósi. Einstaka leiðtogar eru grunaðir um að hafa fundið
sér tylliástæðu til stríðsbrölts til að upphefja eigin
vinsældir. Falklandseyjastríð Margaret Thatcher var
stundum nefnt í þessu samhengi, og jafnvel Íraksstríð
Bush feðga.
Þessi hugmynd var svo sýnd í fremur spaugilegu ljósi
í kvikmyndinni Wag the Dog, þar sem Bandaríkjafor-
seti í vandræðum skáldaði upp stríð við fjarlægt ríki til
að tryggja eigið endurkjör.
Engu líkara er en að Benedikt Jóhannesson fjármála-
ráðherra hafi gripið til örþrifaráða af svipuðum toga
nú þegar fylgi ríkisstjórnarinnar, Viðreisnar og hans
sjálfs virðist á hraðri leið með að fjara út. Sem betur fer
stendur Benedikt þó ekki í hefðbundnu hernaðarbrölti.
Hann sker upp herör gegn skattsvikurum.
Öll getum við verið sammála um erindi ráðherrans –
skattsvik eru þjóðarmein. En að slík háttsemi verði upp-
rætt með því að taka tíu og fimm þúsund króna seðla
úr umferð er fjarstæðukennt. Þeir sem stunda svartar
greiðslur eða svarta atvinnustarfsemi láta það varla
trufla sig verulega að þurfa að bíða eilítið lengur í hrað-
bankanum. Svo flýtur allt í erlendum gjaldeyri á Íslandi.
Þar fyrir utan virðist fjármálaráðherra lítið hafa velt
fyrir sér hliðarverkunum svona aðgerðar.
Á með þessu að þvinga alla Íslendinga til viðskipta
við bankastofnanir með tilheyrandi kostnaði og
eftirliti með einkamálefnum? Mörgum þykir milliliða-
kostnaður nægur fyrir. Eru það ekki sjálfsögð mann-
réttindi að fólk ákveði sjálft hvort það nýti sér banka-
þjónustu en stjórnvöld neyði þeim ekki upp á okkur öll
í einu formálalaust?
Hvernig á að útfæra heimildir ríkisins til að fylgjast
með einkafjármálum fólks? Ef plön Benedikts ganga
eftir og uppræta á skattsvik með því að beina hverri
krónu í einhvern skráðan farveg hlýtur það að kalla
á stóraukið eftirlit ríkisins með reikningum fólks og
einkamálum þess. Bankareikningar okkar geyma
gríðarlegar upplýsingar um háttsemi og neyslumunst-
ur. Auðvelt er að færa fyrir því rök að við eigum að fá að
halda slíku út af fyrir okkur.
Að minnsta kosti þarf að búa þannig um hnútana að
aðgangur ríkisins og annarra að slíkum upplýsingum
lúti ströngum skilyrðum.
Benedikt Jóhannsson má eiga að hann hugsar
stundum stórt. Hann var til skamms tíma öflugri en
flest starfssystkini hans í stjórnmálunum í stuðningi
við að krónunni yrði skipt út fyrir nýja mynt. Fyrir það
fékk hann mörg atkvæði í síðustu kosningum. Þó að
örlögin hafi hagað því þannig að lítið hafi orðið um
efndir skorti hann aldrei röksemdir fyrir þeirri hug-
mynd. Frekar að fólk spyrji sig hvers vegna hann fylgir
henni ekki eftir af meiri dug.
Útrýming reiðufjár er líka stór hugmynd. En nú er
erfiðara að koma auga á rökin, enda hefur Benedikt
þegar hopað. Kaldhæðni örlaganna er þó sú að sá sem
mest særist í fyrstu orustu þessa stríðs er fjármálaráð-
herrann sjálfur.
Þúsundkallastríð
KOMDU
Í
– dásamleg deild samfélagsins
OPIÐ UM HELGAR FRÁ KL. 11 – 17
K
V
IK
A
Ég hitti gamlan kunningja um daginn. Hann byrjaði fyrir nokkrum árum að safna plötum. Alveg óvart. Núna á hann um 50 þúsund plötur og kemur þessu ómögulega fyrir í íbúðinni
sinni. Plötur flæða út um allt og hann gerir sér grein
fyrir því að þetta er komið út í algjöra vitleysu. Hann
getur bara ekki hætt. Ég veit ekki einu sinni hvort hann
hlustar eitthvað á þær.
Þannig er ég. Nema hjá mér snýst þetta um tæki.
Ég fæ stundum á tilfinninguna að ég sé að eldast.
Fyrir utan hin augljósu merki (stöku grátt hár og svo-
leiðis) þá finnst mér ég helst sjá það á því hvað gerir mig
spenntan. Hvað gleður mig. Ég hefði til dæmis aldrei
trúað því að ég gæti varla sofnað af því að mig langar
svo mikið í nýjan fernra dyra ísskáp sem heldur öllu
sjúklega köldu og er með einhvers konar Sodastream
vél framan á sér. Ekki að ég geri ráð fyrir að nota hana
mikið. Mig langar bara rosalega mikið í svona ísskáp.
Bilanaþrá
Ég á fínan ísskáp sem ég keypti reyndar fyrir mörgum
árum. Það er engin skynsemi í því að fá sér nýjan.
Óskynsami ég vonar samt að hann fari að bila svo ég
hafi afsökun fyrir að fá að upplifa gleðina sem fylgir
nýrri græju. Skínandi, fallegri, nýrri (og sennilega
óþarfri) græju. Ég kynni hér með hið íslenska nýyrði
bilanaþrá til að lýsa mönnum sem eru jafn langt leiddir
og ég.
Ég er nefnilega kominn á þann stað að hlutir gleðja
mig. Nýja uppþvottavélin er jafnvel frábærari en gamla
uppþvottavélin sem var ömurleg. Ég fyllist einlægri
gleði þegar allt kemur út úr henni, skínandi hreint og
þurrt. Það er til dæmis tilfinning sem ég vissi ekki að
ég byggi yfir. Og reyndar ekki heldur unaðstilfinningin
sem fylgdi því að láta þessa gömlu, sem hafði nokkrum
sinnum reynt að breyta eldhúsinu í sundlaug, gossa í
gáminn í Sorpu.
Ég held nefnilega að þessi græjufíkn í mér sé einhvers
konar miðaldramerki. Og ég veit að ég gæti notaði pen-
ingana í eitthvað skynsamlegra. En þörf mín fyrir tæki
er nánast óendanleg. Ryksugu- og skúringaróbotarnir,
sem ég hef áður sagt frá, eru sennilega til merkis um að
þetta sé nokkuð langt gengið hjá mér.
Gleðin
Þetta er ekki bara ég. Nágranni minn keypti svo flottan
hátalara um daginn að í þrjá daga í röð var ekki hægt að
halda uppi samræðum við kvöldverðarborðið því það
þurfti að prófa græjuna.
Og þetta er ekki nýtt. Ég man enn þegar ég sá lita-
sjónvarp í fyrsta sinn. Heima hjá vini mínum var horft á
Húsbændur og hjú og allir voru appelsínugulir í framan
með blátt hár. Ég nefndi kurteislega hvort það mætti
ekki minnka litinn. Pabbi vinar míns leit á mig og sagði:
„Minnka lítinn? Veistu hvað þetta tæki kostaði?“
Sálfræðingur myndi kannski segja að ég, og aðrir í
þessari stöðu, værum með þessu að reyna að fá ein-
hverja fyllingu í líf okkar eða eitthvað álíka gáfulegt.
Ef það þarf að setja einhvern stimpil á þetta, gæti ég
svo sem kallað þetta einhvers konar gráan fiðring hins
hamingjusama fjölskylduföður.
En lítum bara á björtu hliðarnar. Ég er að minnsta
kosti ekki að ná mér í kvef á gulum blæjubíl í þessu
furðulega íslenska sumri.
Gleði hins miðaldra manns
Nýja uppþvottavélin er jafnvel frábærari en
gamla uppþvottavélin sem var ömurleg. Ég
fyllist einlægri gleði þegar allt kemur út úr
henni, skínandi hreint og þurrt.
2 4 . j ú n í 2 0 1 7 L A U G A R D A G U R12 s k o ð U n ∙ F R É T T A B L A ð i ð
SKOÐUN
2
4
-0
6
-2
0
1
7

0
4
:1
9
F
B
0
8
8
s
_
P
0
8
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
8
8
s
_
P
0
7
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
8
8
s
_
P
0
0
5
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
8
8
s
_
P
0
1
2
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
ti
o
n
P
la
te
r
e
m
a
k
e
:
1
D
2
C
-8
C
2
0
1
D
2
C
-8
A
E
4
1
D
2
C
-8
9
A
8
1
D
2
C
-8
8
6
C
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
5
A

F
B
0
8
8
s
_
2
3
_
6
_
2
0
1
7
C
M
Y
K