Dagblaðið Vísir - DV - 16.06.2017, Blaðsíða 49

fólk - viðtal 25Helgarblað 16. júní 2017
fyrir og er búin að kaupa mér íbúð.
Þetta er þó alls ólíkt því sem tíðk-
ast hjá þeim strákum sem hafa verið
atvinnumenn í góðum liðum. Þeir
geta auðveldlega lifað góðu lífi það
sem eftir er. Það er ekki alveg svo-
leiðis í kvennaboltanum. Við þén-
um auðvitað eitthvað en þetta eru
bara venjuleg laun.“
Í gegnum fótboltann hefur Guð-
björg kynnst öllum sínum bestu vin-
konum. „Stelpurnar í landsliðinu
eru eins og önnur fjölskyldan
manns. Við hittumst í öðrum lönd-
um, drekkum kaffi saman og styðj-
um við bakið á hver annarri, þegar
þess þarf.“ Hún segir engan meting
vera í landsliðinu en að sjálfsögðu
ríki samkeppni um hvert pláss.
„Landsliðsæfingar eru ekki
vettvangur til að æfa eins og
vitleysingur. Maður gerir það með
félagsliðinu sínu. Þar er gríðarleg
samkeppni. Til dæmis um komast
í byrjunarliðið. Þar mótast maður
sem leikmaður. Síðan hittir maður
landsliðið tveimur dögum fyrir leik.
Þá snúast æfingarnar mest um skot-
keppni og spil.“
Staðan í landsliðinu gjörbreytt
Guðbjörg segir að allir geri sitt besta
til að vinna stöðuna sína í liðinu á
landsliðsæfingu þó að flestir séu
meðvitaðir um að mestu vinnuna
vinni maður sjálfur með félagsliði
sínu. „Þjálfarinn fylgist vel með því
hvað maður er að gera með sínu
félagsliði. Ég skil hann vel að vera
búinn að ákveða nokkrum dögum
fyrir leik hvernig hann ætlar að spila
hann.“
Í undankeppninni fyrir EM spil-
aði sama byrjunarliðið alla leikina.
„Það gekk vonum framar. Auðvitað
hefði maður verið í sjokki ef þjálfar-
inn hefði breytt miklu. Nú er staðan
hins vegar allt önnur. Mjög margir
lykilmenn í liðinu glíma við alvarleg
meiðsli. Það eru allir að hrynja nið-
ur. Gamla gengið mitt er allt í einu
horfið. Þetta kallar á breytingar en
þær sem hafa komið nýjar inn á hafa
staðið sig mjög vel.“
Guðbjörg er virkilega stolt af því
að tilheyra íslenska A-landsliðinu.
„Við finnum svo vel hvað allir vilja
okkur vel. Það eru ekki bara við sem
hlökkum til að fara til Hollands held-
ur ætla ótrúlega margir að gera sér
ferð til að styðja okkur. Það er eins
og þeir sem komust ekki til Frakk-
lands í fyrra ætli í staðinn að mæta
og fylgjast með okkur. Knattspyrna á
Íslandi er í mjög mikilli uppsveiflu.
Það er ótrúlega gaman að vera á há-
tindi ferilsins og fá að taka þátt í því.
Ég er mjög heppin.“
Þá rifjar Guðbjörg upp að sem
barn átti hún enga kvenfyrirmynd
í fótbolta. „Þessar fyrirmyndir voru
ekki til. Þá mættu í mesta lagi 1.000
manns á kvennalandsleiki. Ég er
svo ánægð með hvernig samfélagið
er að taka við sér og viðurkenna að
konur geti verið afreksmenn í íþrótt-
um.“
Twitter tekur á taugarnar
Ýmislegt hefur breyst síðan Guð-
björg tók þátt á sínu fyrsta stórmóti.
Þá sérstaklega með tilkomu samfé-
lagsmiðla. „Ég veit alveg hvenær ég
á skilið að fá skítkast yfir mig. Það
fylgir því að vera atvinnumaður en
á sama tíma tekur það
á taugarnar að kíkja á
Twitter eftir tapleik,“
segir Guðbjörg og
bendir á að samfélags-
miðlar hafi breytt ýmsu
þegar kemur að því að
gera upp frammistöðu
liðs og leikmanna á
vellinum. Hún reynir
að halda sig frá sím-
anum á leikdegi, en
forvitnin eftir leik
verður oft æði sterk. Þá
sé mikilvægt að brynja
sig gegn mótlætinu
og taka gagnrýnina
ekki of mikið inn á sig,
því það sé alveg jafn
mikilvægt að vera vel
stemmdur andlega
eins og líkamlega fyrir
leiki.
Þá viðurkennir
Guðbjörg fúslega að
enn sé töluverð karl-
remba viðloðandi
knattspyrnuíþróttina.
Það eigi þó ekki við
um Íslendinga sem
séu mjög framarlega
í kvennaboltanum
miðað við margar
þjóðir. „ Strákarnir
fengu sjúklega
bónusa frá UEFA í
fyrra. Ég skil mjög vel að þeir hafi
fengið góða summu í vasann þar
sem þeir stóðu sig stórkostlega. En
að sama skapi er ég sár fyrir hönd
kvenna í fótbolta. Við erum að gera
nákvæmlega sama hlut en fáum
kannski eitt prósent af því sem þeir
fengu í bónusa. Það er þó ekki KSÍ
að kenna. Þeir styðja ótrúlega vel
við bakið á okkur og eiga hrós skil-
ið. Þessir peningar komu frá UEFA.
Það eru þeir sem þurfa að taka sig á.“
Guðbjörg segir það að sama
skapi algjört bull að kvennaboltinn
sé ekki vinsæll eins og karlaboltinn.
Að minnsta kosti er það ekki í svo
í sænsku úrvalsdeildinni þar sem
hún spilar. „Það er hægt að fylgjast
með öllum leikjum í úrvalsdeildinni
í rauntíma á netinu. Mjög oft eru
gerðar mælingar á því hversu margir
fylgjast með leikjunum. Tölurnar
eru miklu hærri en styrktaraðilar
og aðrir sem eiga það til að gagn-
rýna gera sér grein fyrir. Þannig að
það er kjaftæði að fáir hafi áhuga á
kvennaknattspyrnu. Þess vegna ætti
að gera henni töluvert betri skil.“
Guðbjörg telur að á komandi
árum muni gríðarlega mörg
kvennalið í fótbolta blómstra. „Við
Íslendingar þurfum að halda okkur
á tánum þar sem Evrópuþjóðirnar,
sem voru bara miðlungs keppi-
nautar fyrir nokkrum
árum, eru orðnar miklu
betri. Við Íslendingar vor-
um snemma með gott lið
miðað við margar þjóðir.
Ég held að það sé vegna
þess að á Íslandi er meira
jafnrétti en þekkist annars
staðar. En núna eru mörg
landslið komin vel af stað
og gætu verið að komast
fram úr okkur. Við þurfum
að íhuga vandlega hvernig
við ætlum að spila úr
þessu ef við ætlum áfram
að vera ofarlega á heims-
lista FIFA.“ Þegar þetta er
skrifað er Ísland með 18.
besta kvennalandslið í
heimi.
Kynntist ástinni
í Svíþjóð
Þegar Guðbjörg flutti til til
Stokkhólms árið 2009 var
hún í sambandi með strák.
Þau hættu saman og í fram-
haldinu var hún einhleyp
til ársins 2012, en þá kom
Mia inn í líf hennar. Mia er
atvinnumaður í fótbolta en
þær kynntust þegar Mia var
keypt til Djurgården, sama
liðs og Guðbjörg spilar með.
„Hún átti líka kærasta og við
höfðum hvorugar verið með stelpu
áður. Þetta gerðist bara. Fyrst
urðum við ótrúlega góðar vinkonur.
Síðan fann ég að ég var orðin skotin
í henni. Það var ótrúlega skrítið. Ég
hafði ekki hugmynd um að ég gæti
orðið skotin í stelpu. En ég var kol-
fallin fyrir persónuleika hennar og
þá skiptir minnstu hvort viðkom-
andi er stelpa eða strákur. Þannig sé
ég það að minnsta kosti núna.“
Nokkrum vikum síðar, í partíi
hjá sameiginlegum vinum, játuðu
þær fyrst tilfinningar sínar fyrir
hvor annarri. „Mér fannst þetta
„Hæ mamma. Þú
veist, Mia, sem ég
er alltaf með. Við erum
ekki bara vinkonur. Við
erum saman og ég er
mjög hrifin af henni.
Mia og Guðbjörg í Hurghada í Egyptalandi árið 2012
Þær reyna að ferðast um heiminn eins mikið og þær geta.
Hólmfríður Magnúsdóttir, Guðbjörg og Dóra María Lárusdóttir Myndin er tekin í október 2016. Þá voru þær sendar í heimsókn í
skóla í Chongquing í Kína.
Í fjallgöngu í Srí Lanka Fjallið sem Guðbjörg kleif heitir Adam's Peak.
Bíður spennt eftir EM
Ánægð með að Íslendingar
ætli að fjölmenna til
Hollands til að styðja
landsliðið. MynD SiGTryGGur Ari