Morgunblaðið - 07.03.2017, Qupperneq 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. MARS 2017
eina sem ég gat gist hjá fyrir utan
heima hjá mér, en það var því ég
gat hugsað að þú værir næstum
því eins og mamma mín því þú
værir mamma mömmu minnar og
það hughreysti mig.
Það var alltaf svo gaman að
koma til þín og við gátum alltaf
spjallað um allt milli himins og
jarðar og við gátum sko aldeilis
hlegið saman.
Hvíldu í friði, elsku besta amma
mín, núna ertu komin til afa og ég
veit að það hefur verið yndislegt
fyrir þig að hitta hann á ný eftir öll
þessi ár og ég veit að hann beið þín
með opnum örmum. Þín verður
alltaf saknað, elsku besta fallega
amma Magga mín. Saknaðar-
kveðjur, þín
Klara.
Ég sit hér í litlum sveitabæ í
Taílandi, það er kvöld en samt svo
hlýtt. Róleg tónlist er spiluð af bar
hér á móti mér og andrúmsloftið
er notalegt. Ég er viss um að
amma Magga hefði kunnað vel við
sig hér, það eina sem hún hefði
viljað bæta við væri kannski Ópal-
pelinn. Að hafa alist upp með
ömmu eins og ömmu Möggu eru
þvílík forréttindi. Annan eins per-
sónuleika er erfitt að finna; góð,
fyndin, brosmild, glettin, stríðin
og fyrst og fremst hjartahlý. Ef
það er einhver sem svo sannarlega
hafði hjarta úr gulli var það hún
amma. Sú ást sem hún gaf frá sér
var svo ógnarsterk að hún um-
vafði hvern sem var svo heppinn
að fá að njóta nærveru hennar.
Ást hennar hélt fjölskyldu okkar
saman, hún var kletturinn, stoð
okkar og stytta. Amma kenndi
okkur að elska hverja og einustu
manneskju eins og hún er.
Það er erfitt að hugsa til þess að
geta ekki komið heim og heimsótt
hana ömmu mína. Ég mun sakna
þess að borða yfir mig af krem-
kexi, súkkulaðirúsínum, coco-
puffsi og öllu því gúmmelaði sem
amma var alltaf með á boðstólum.
Ég mun sakna þess að hlæja með
henni að styttunni af syngjandi
fisknum, sakna jólaskrautsins
sem kom upp í byrjun nóvember
og Bold and the Beautiful í sjón-
varpinu. Mest mun ég þó sakna
hlýs faðmlags hennar og háværs
hlátursins.
Þær minningar sem ég á um
ömmu Möggu munu ætíð verma
mér um hjarta. Bæði eru þær ást-
úðlegar og einnig drepfyndnar.
Hver önnur en amma Magga
hefði getað smyglað til mín
íspinna þegar ég var aðeins ung-
barn og gert mömmu mína snar-
bilaða þegar upp komst um hana?
Hver önnur en amma Magga
hefði getað logið að okkur barna-
börnunum í mörg ár að hún hafi
tekið þátt í fegurðarsamkeppni en
aðeins tapað vegna ljótra táa?
Hver önnur en amma Magga
hefði getað keyrt framhjá bónda-
bæ og logið því að hún hefði unnið
þar sem vinnukona í den? Við
barnabörnin fengum meira að
segja að vita hvar herbergið
hennar var og hver störf hennar
voru allt þar til mamma bað hana
um að hætta að ljúga svona stans-
laust að okkur. En svona var það
að eyða tíma með ömmu Möggu,
stöðugt fjör og algjör vitleysa.
Maður var ávallt á tánum, tilbúinn
að gleypa í sig næsta bull sem hún
bauð upp á. Hún litaði tilveruna
með skærum litum og fyllti hana
af hlátri og ást.
Ég gæti ekki verið stoltari og
þakklátari fyrir að bera nafn
ömmu minnar. Ég mun sakna
hennar meira en orð fá lýst en ég
finn fyrir henni í hjarta mér hvert
sem ég fer. Ég elska þig, amma.
Ég sé þig í júní. Ég kem að heim-
sækja þig og tek með mér nokkur
af þínum helstu einkennum;
súkkulaðirúsínurnar, hláturinn og
góða skapið.
Margrét Ásta Bjarnadóttir.
Elsku amma mín.
Jæja, núna ertu farin en þú
varst svo sem búin að segja mér
að þú værir að fara í langan tíma.
Ég mun alltaf muna eftir okkar
ævintýrum í gegnum tíðina. Hvert
einasta skipti sem ég kom að
heimsækja þig var alltaf von á
öllu, við fórum í bíltúr til að kaupa
eitthvað sem þú sást í blaðinu
þann daginn, eða í Góða hirðinn að
kaupa eitthvert dót. Svo tókst
okkur að villast í næstum hvert
einasta skipti en það var alltaf
gaman hjá okkur og við komumst
alltaf heim á endanum.
Síðan voru þau skipti sem ég
kom í heimsókn og þú varst með
lista af hlutum til að gera. Hvort
sem það var að þvo gluggann og
gardínur eða fara með dótið sem
við keyptum niður í geymslu, eða
bara að laga tölvuna fyrir þig. Ég
var alltaf til í að hjálpa og alltaf
fékk maður eitthvað gott að borða
fyrir það, hvort sem það var pítsa
eða kremkexið gamla góða.
Ég mun sakna þín hræðilega
mikið, ég mun alltaf vera þakklát-
ur fyrir allt sem þú kenndir mér
og ég mun alltaf passa að réttar
gardínur séu fyrir hverja árstíð.
Góða ferð, elsku amma, þinn
Brynjar Logi.
Amma Magga, amma Læti,
amma skemmtilega eða bara
amma.
Okkur langar að minnast
ömmu Möggu (Læti) og þakka
henni fyrir allar skemmtilegu
minningarnar en þær eru margar.
Fyrstu árin eyddum við að-
fangadagskvöldum heima hjá
ömmu og afa, ætli ég hafi ekki ver-
ið fjögurra ára svo spennt fyrir öll-
um pökkunum sem biðu mín við
tréð, opnaði einn, beið spennt eftir
næsta og næsta og næsta, alltaf
komu fleiri og fleiri pakkar alveg
endalaust, var þá amma að dunda
við það milli pakka að útbúa nýja
handa mér með gamla jólapapp-
írnum, ég hef ekki fengið fleiri
pakka síðan þá.
Amma var alltaf til í að hafa
gaman og kunni að gleðja okkur
krakkana.
Það koma upp ótal minningar
þegar ég hugsa til baka um þann
tíma sem við áttum með ömmu
Læti. Þegar ég var sex ára þá
flaug ég norður til Húsavíkur þar
sem amma Læti og afi voru í bú-
stað ásamt fleira frændfólki, þar
var ýmislegt skemmtilegt brallað.
Hún var ógleymanleg bílferðin
sem við Svenni fórum í með ömmu
Læti og afa, við hlustuðum á Grín-
verjann með Ladda, held að á allri
minni ævi hafi ég aldrei hlegið eins
mikið, það sem var eftirminnilegt
við þetta var að amma Læti hló
eiginlega meira og hærra en við
Svenni, það er einmitt þannig sem
ég minnist ömmu Læti, síhlæj-
andi. Í þessari sömu ferð var kjöt-
súpa í matinn, mér fannst kjöt-
súpa ekki góð, amma bauð
matvanda mér 1000 krónur fyrir
að borða þó ekki væri nema eina
skál, ég afþakkaði gott boð og fékk
að heyra þessa sögu aftur og aft-
ur. Viðurnefnið amma Læti, sem
ég gaf henni mjög ungur, átti svo
sannarlega við því það var alltaf
fjör, mikill hlátur og gleði í kring-
um ömmu Læti. Seinna tókst mér
að koma þessu nafni yfir á syst-
ursyni mína þá Isaiah og Atlas,
þeir hafa alltaf kallað hana ömmu
Læti, en hún sagði þetta ekki vera
rétt því hún héti „amma lady“ og
þá hlógu litlu mennirnir, alltaf
hlátur í kringum ömmu Læti.
Nú kveðjum við þig í hinsta
sinn, elsku amma Læti, með tár á
hvarmi og bros á vör þakklát fyrir
þig sem litaðir líf okkar með ham-
ingju og gleði.
Hrefna Líneik og Jón Orri.
 Fleiri minningargreinar
um Margréti Sigurðardóttur
bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga.
✝ Hjördís Þor-steinsdóttir
fæddist 13. febrúar
1938 að Sand-
brekku í Hjalta-
staðþinghá. Hún
lést 21. febrúar
2017 á Landspít-
alanum við Hring-
braut.
Foreldrar Hjör-
dísar voru Ingibjörg
Geirmundsdóttir, f.
26.10. 1899, d. 15.2. 1976, og Þor-
steinn Sigfússon hreppstjóri, f.
Hjördís eignaðist soninn Hrein
Magnússon, f. 22.10. 1960. Faðir
Magnús Gíslason úr Garði, Garð-
skaga, f. 5.8. 1932, d. 6.6. 2013.
Börn Hreins eru Harpa og Gauti,
móðir Guðrún Snorradóttir.
Eftir árs skólasetu á Eiðum lá
leiðin í Héraðsskólann á Laugar-
vatni. Eftir útskrift frá Laugar-
vatni tók við skólaseta í Hús-
mæðraskólanum í Reykjavík einn
vetur. Hjördís starfaði síðan hjá
ÍAV á Keflavíkurflugvelli. Rit-
arastarf hjá Sakadómi í Borg-
artúni, síðar Héraðsdómi Reykja-
víkur, varð ævistarf hennar
þangað til hún lét af störfum árið
2008.
Útför Hjördísar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 7. mars
2017, og hefst athöfnin klukkan
15.
29.9. 1898, d. 25.2.
1986. Systkini Hjör-
dísar: Guðný, f. 25.4.
1926, d. 26.11. 1990;
Sigfús, f. 20.6. 1927,
d. 26.9. 2001; Jó-
hanna Sigurbjörg, f.
3.5. 1929; Ragnheið-
ur, f. 23.5. 1931;
Geirmundur, f. 23.4.
1932, d. 17.10. 2011;
Hreinn, f. 19.5.
1935, d. 22.3. 1959;
Valur, f. 19.5. 1935, d. 20.8. 1967;
Þorsteinn Þráinn, f. 23.7. 1941.
Í dag er Ísland snævi þakið,
heiður himinn og sólin skín skært.
Það hvílir friður yfir öllu. Ég sit
við gluggann og hugsa til þín,
Hjördís mín, um líf þitt og hvernig
þú valdir að hafa það. Ég trúi því
að hver og einn sé skipstjóri í sínu
eigin lífi. Þú kaust að hafa líf þitt
einfalt. Hafa fáa í kringum þig,
hafa sömu rútínu á hverjum virk-
um degi og aðra um helgar. Þess-
ar rútínur breyttust lítið. Þú kaust
einsemd, að vera ein með bókun-
um þínum, ein með útvarpinu
þínu; gamla Gufan var þinn fé-
lagsskapur.
Þú varst ekki allra, gast af-
greitt fólk með kuldalegum at-
hugasemdum, en svona varst þú.
Þú komst til dyranna eins og þú
varst klædd. Kunnir ekki að
pakka hugsunum þínum inn í
bómull. Þér fannst líka fínt að fá
að vera í friði í litlu íbúðinni þinni á
Vífilsgötunni og þér leið hvergi
betur en einmitt í einverunni þar.
Þrátt fyrir að velja einveruna
varstu alltaf til í bíltúr með mér. Í
upphafi ferðar tókstu skýrt fram
að þú yrðir að vera komin heim áð-
ur en útvarpssagan á Gufunni
byrjaði og fórst að ókyrrast þegar
leið að sögustundinni. Rútínunni
mátti ekki rugga. Þú elskaðir ferð-
irnar okkar á Mokka kaffi þar sem
við fengum okkur heitt súkkulaði
og vöfflur með rjóma. Stundum
þegar ég hringdi í þig, þá hafðir þú
ekki heyrt í neinum í langan tíma
en varst létt í lund og ótrúlega
ánægð með að heyra í mér, hlóst
og naust þín. Þú kenndir mér að
vera nægjusöm.
Viku fyrir andlátið hélt sonur
þinn upp á 79 ára afmælið þitt
uppi á spítala. Þú varst glöð og sæl
í hópi fjölskyldunnar. Ég settist
hjá þér við sjúkrarúmið eftir af-
mælið og þú geislaðir af þakklæti í
garð sonar þíns fyrir framtakið og
þakklæti til fjölskyldunnar fyrir
að hafa mætt í afmælið þitt.
Fljótt skapaðist sú hefð í vin-
áttu okkar að ég kom til þín á Þor-
láksmessu með túlípana og góð-
gæti. Þá helltir þú upp á sterkt
kaffi og kveiktir á jólakerti. Þá
hófust jólin hjá okkur báðum.
Næsta Þorláksmessa verður tóm-
leg án þín. Takk fyrir vináttuna.
Hanna Birna.
Þegar ég fékk þær fréttir að
„Hjördís vinkona“ væri látin þá
komu nokkrar fallegar myndir
upp í hugann. Ég sé hana fyrir
mér, hún er örlítið kímin, hallar
aðeins undir flatt og horfir útund-
an sér með sitt kolsvarta hár. Hún
var vel að sér um menn og mál-
efni, gat sagt mér óteljandi sögur
um fólkið í borginni og sagði svo
skemmtilega frá. Svo hló hún með
öllum kroppnum og það var smit-
andi og skemmtilegur hlátur.
Við Hjördís áttum sérstakt
samband, en það var nafnið sem
tengdi okkur saman. Hún tók allt-
af svo vel á móti mér á Vífilsgöt-
unni. Smákökurnar fyrir jólin
voru ákaflega góðar og svo nettar,
allt borið fram af smekkvísi og
fegurð. Við dvöldum ekki í núinu
og spáðum lítið í dægurþrasið,
heldur lögðumst við í allskonar
ferðalög um heim bókmennta og
lista. Við fórum nokkrum sinnum
á tónleika og ég bauð henni einnig
í leikhús og þar var hún á heima-
velli – mikill menningarviti.
Samband Ágústu, móður minn-
ar, og Hjördísar var náið en þær
kynntust á Héraðsskólanum
Laugarvatni og fóru svo saman í
Hússtjórnarskóla Reykjavíkur.
Þær áttu sínar góðu stundir sam-
an og átti mamma gott athvarf hjá
Hjördísi þegar hún þurfti að kom-
ast í frí frá annasömu sveitaheim-
ili. Hjördís var líka svo natin og
góð vinkona við mömmu. Einu
sinni náðu þær stöllur að fara til
Spánar í 2 vikur saman. Það hefur
nú eflaust reynt á sambandið, en
þær voru vinkonur þegar þær
komu heim og voru það þangað til
mamma skildi við allt of snemma
árið 2004.
Hún var næm á allskonar hluti
og var viss um að það væri alltaf
gott fólk með henni og í kringum
hana, fann fyrir gengnum ættingj-
um en þó sérstaklega foreldrum
sínum. Hún var ákveðin í því að fá
að hvíla hjá þeim þegar yfir lyki.
Einstök kona er gengin og
þökkum við stórfjölskyldan frá
Úthlíð henni samfylgdina. Við
vottum einkasyninum Hreini okk-
ar dýpstu samúð, hann stóð vel
með henni þegar hún þurfti mest á
honum að halda, ásamt öðum nán-
um fjölskyldumeðlimum.
Fyrir hönd fjölskyldunnar í Út-
hlíð,
Hjördís Björnsdóttir.
Hjördís
Þorsteinsdóttir
Hjartans þakkir fyrir samúð og hlýjar
kveðjur vegna andláts og útfarar
elskulegrar móður okkar, stjúpmóður,
tengdamóður, systur, ömmu og langömmu,
HELGU HOBBS.
Sérstakar þakkir eru færðar starfsfólki á
hjúkrunarheimilinu Grund fyrir einstaka
umönnun og kærleik.
Gunnar Kvaran Guðný Guðmundsdóttir
Helga Hafsteinsdóttir Alexander Jóhannesson
Guðmundur Hafsteinsson Anna Benassi
Guðrún Hafsteinsdóttir Jón Árni Þórisson
Dröfn H. Farestveit Arthur Farestveit
Guðrún Skúladóttir Gunndór Sigurðsson
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur bróðir minn,
HERMANN ELÍAS BJARNASON,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 9. mars klukkan 11.
Guðsteinn Bjarnason
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓSEF RAFN GUNNARSSON,
Gnoðarvogi 24, Reykjavík,
lést á Landakotsspítala 23. febrúar.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey 2. mars.
Rósa Lárusdóttir
Annabella Jósefsdóttir Csillag, Ellert Csillag Sigurðsson
Elísabet Katrín Jósefsdóttir Rafn Þorsteinsson
Rósa Jósefsdóttir Þóroddur Sigfússon
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SIGRÍÐUR KETILSDÓTTIR,
fyrrverandi húsmóðir,
Torfum, Eyjafjarðarsveit,
lést laugardaginn 18. febrúar að dvalar-
heimilinu Hlíð, Akureyri.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn 10. mars
klukkan 13.30. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á
öldrunarheimilin á Akureyri.
Smári Helgason Anna Jóhannesdóttir
Ketill Helgason Anna Gunnbjörnsdóttir
Sigurjón Helgason Sólrún Sveinbergsdóttir
Níels Helgason Sveinbjörg Helgadóttir
Jónína Helgadóttir Kristján Gunnþórsson
Guðjón Þór Helgason Erla Halls
Regína Helgadóttir
Gunnhildur Helgadóttir
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubörn
Elskuleg eiginkona mín, dóttir, móðir,
stjúpmóðir, systir og amma,
ERLA Ó. MELSTEÐ,
Framnesvegi 17, Reykjanesbæ,
lést á heimili sínu 20. febrúar. Útförin fer
fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 9.
mars klukkan 13.
Árni Árnason
Þórunn Melsteð
Soffía Eyjólfsdóttir Melsteð Jón Bartels
Brynjar Aðalsteinsson
Jenný Lovísa Árnadóttir
Soffía Melsteð Jóngeir H. Hlinason
Sif Melsteð
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓHANNES TRYGGVASON,
Dengsi,
Aðallandi 2, Reykjavík,
lést á Landspítalanum laugardaginn
4. mars. Útför hans fer fram frá
Bústaðakirkju þriðjudaginn 14. mars klukkan 13.
Margrét Kristinsdóttir
Sveinbjörn Jóhannesson Linda Mjöll Gunnarsdóttir
Ína Rós Jóhannesdóttir Davíð Kristjón Jónsson
Karólína Jóhannesdóttir Stefan Weber
Kristín Dagmar Jóhannesd. Magnús Árni Skúlason
og barnabörn