Morgunblaðið - Sunnudagur - 20.08.2017, Blaðsíða 30

30 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20.8. 2017
Þ
að gustar um hvíta riddarann í Hvíta
húsinu þessa dagana, eins og alla
hina dagana.
Nú síðast skrifaði einn úr meiri-
hlutanum í Reykjavík, Halldór Auð-
ar Svansson, oddviti Pírata þar,
„Ávarp til mannkynsins“, þar sem hann kveður upp
úr um það að Donald Trump Bandaríkjaforseti sé
óhæfur, skorti siðferðislegt hugrekki og allt raun-
veruleikaskyn og verði að víkja þegar í stað.
Hvað mun nú gerast?
Enginn getur efast um raunveruleikaskyn meirihlut-
ans í Reykjavík, svo Donaldi Trump hlýtur að vera
illa brugðið við þessa kveðju, sem svona víða fer.
Vissulega hefur verið heldur betur sótt að forset-
anum frá því að hann var svo ósvífinn að ná kjöri
gegn hlutlausu og faglegu mati allra réttsýnna
manna, en ekki þó með jafn skeleggum hætti og
þarna var gert og úr þessari átt.
Það hlýtur hverjum manni að bregða illa við ef
meirihlutamenn í Reykjavík hóta að finna hann í
fjöru og þá ekki síst eins og hún er útleikin eftir þá
núna.
Rétt er þó að taka fram að síðast þegar fréttist
hafði mannkynið ekki enn svarað erindi Halldórs, en
enginn gerir því þó skóna að svar þess muni dragast
úr hömlu þegar svo mikið er í húfi og þegar slíkt
ávarp berst svo óvænt úr þessari átt.
Enn og aftur
Hryðjuverk í Evrópu eru næstum að verða óþægi-
lega kunnuglegar fréttir, álfunnar daglega brauð.
Nú voru 14 myrtir í miðborg Barcelona og gerð til-
raun til að myrða 130 manneskjur þar til viðbótar.
Það vill stundum gleymast að hinir særðu ná sér
vart nokkru sinni til fulls eftir það andlega og líkam-
lega áfall sem svo svívirðileg árás á saklausa borg-
ara er. Sama gildir einnig um þá sem nærri standa,
alla íbúa og velunnara þessarar fögru borgar.
Hann er mikill tollurinn sem hermdarverk af
þessu tagi taka. Þau þrúga mannlíf í hinum „frjálsa
heimi“ sífellt meir og það er því miður megintilgang-
urinn. Sú öryggistilfinning sem fylgt hefur því að
búa í lýðræðisríki sem lýtur lögum og almennum
mannréttindum, byggðum á kristnum gildum, er
ekki söm og áður.
Breyttar aðferðir, bílar sem vopn
Á seinustu árum hefur óaldarmönnunum tekist að
breyta tækjum sem eru eðlilegur þáttur hins dag-
lega lífs í ógnvænleg morðtól heppileg til fjölda-
morða. Það þarf ekki að fela þau, og það er nær
ómögulegt að forðast þau. Komið er á daginn að það
þarf ekki öfluga stórtrukka til. Smábílar duga til að
drepa eða limlesta ekki aðeins tugi heldur hundruð
manna.
Eftir árásir þar sem skotvopnum var beitt hafa
kröfur heyrst um að takmarka aðgang fólks að þeim
enn meir en áður. Almennir friðsamir borgarar
fylgja reglusetningunum en hinir ekki. Það er skilj-
anlegt að yfirvöld leiti að gefnu tilefni leiða til að
draga úr hættunum. En skotvopnareglurnar eru
gagnslausar. En vandinn er að auki sá að þeir
hryðjuverkamenn sem nú herja á Vesturlönd setja
sér fáar eða engar skorður. Þekktir hermdarverka-
hópar í síðari tíma sögu sóttu einkum að fulltrúum
eða táknmyndum þess kerfis og „þess óréttlætis“
sem þeir töldu sig þurfa að uppræta.
Þeim var jafnvel í mun að kalla ekki á almenna
fordæmingu á baráttuaðferðum sínum. Lágmarks
pólitískur stuðningur var þeim nauðsynlegur.
Hatur og hefnd
Þeir sem nú er við að eiga líta á vestræn þjóðfélög
almennt og þau gildi sem þau byggja á sem and-
stæðinga sína.
Hver maður er í rauninni réttdræpur og því meiri
ólga, skelfing og reiði sem ódæðið vekur, því betri
árangur.
Þessi nýja tegund ofstækismanna hafði náð fót-
festu í Írak, Sýrlandi og Líbíu og réði þar fyrir mikl-
um landsvæðum samanlagt. Þeir uppfylltu að því
leyti til að nokkru það skilyrði að geta með trúverð-
ugri hætti en ella kallað sig „ríki“.
Þangað gátu þeir safnað liði. Þeir áttu einnig skjól
í fleiri löndum og fengu fjárhagslegan stuðning frá
æðstu yfirvöldum í enn öðrum ríkjum, sem þrengt
hefur verið að upp á síðkastið. Fjölgun hryðjuverka í
Evrópu er að nokkru rakin til þessarar breyttu
stöðu. ISIS getur ekki lengur kallað lið til sín. Her-
kallið er því að „píslavottarnir“ haldi kjurru fyrir og
veiti heimaríki sínu eins mikinn skaða og verða má
og geri það í nafni málstaðarins.
’
Á Íslandi eru innflytjendamálin
vita stjórnlaus. Táknmynd þess er
að milljarða vantar upp á að nýsam-
þykkt fjárlög um það efni standist.
Hvernig í ósköpum má þetta vera? Og
hvers vegna þessi ærandi þögn?
Reykjavíkurbréf18.08.17
Andvarp borgarstjórnar
til mannkynsins