Morgunblaðið - Sunnudagur - 20.08.2017, Blaðsíða 12

Kínó og Búi urðu vinir með tímanum.
Dag einn í vor var Berghildur ErlaBernharðsdóttir úti að ganga meðhundinum sínum Kínó í Grafarholtinu
þegar þau rákust á lítinn fuglsunga sem lá í
grasinu.
„Það var eins og hann hefði dottið úr hreiðr-
inu, en ég sá enga foreldra þarna og fann ekk-
ert hreiður þannig að ég tók litla skinnið í lóf-
ana og fór með hann heim. Hann var ansi
skelkaður og ég útbjó lítið hreiður handa hon-
um í einu herberginu,“ segir Berghildur um
upphaf þess að fjölskyldan eignaðist þrast-
arunga sem hún tók að sér og ól upp nú í sum-
ar.
Svaf hjá fjölskyldunni
„Unginn skríkti stöðugt. Ég ákvað að prófa að
skera niður ber og epli til að gefa honum og
varð mjög hissa og glöð þegar hann opnaði
gogginn og leyfði mér að mata sig. Hann var
endalaust svangur og þurfti fyrstu dagana að
éta á tveggja til þriggja tíma fresti, eins og
ungbarn.“
Unginn var nefndur Búi og varð fljótt mikill
vinur allrar fjölskyldunnar og vildi alltaf fá að
vera með henni.
„Hann sat alltaf hjá okkur og hoppaði milli
fjölskyldumeðlima, t.d. þegar við horfðum á
sjónvarpið, og mátaði hvar best væri að sofa.
Hann var afar ánægður þegar hann gat komið
sér vel fyrir á öxlinni á mér og sofnað þar. Þá
sat hann hjá okkur ef við sátum úti á pall-
inum,“ segir Berghildur. Sá eini í fjölskyldunni
sem var lítið hrifinn af Búa var hundurinn
Kínó. Hann var ekkert sérstaklega ánægður
með athyglina sem Búi fékk fyrstu dagana en
vandist honum fljótt og lét hann alveg í friði.
„Búi var hins vegar afar forvitinn um þenn-
an loðna vin og sat gjarnan á bakinu á honum,
hæstánægður.“
Hættuför í garðinn
Þegar Búi hafði verið í viku hjá þeim fannst
Berghildi tími til kominn að hann færi út í sitt
náttúrulega umhverfi. Hún fór með hann út í
garð og tíndi orma, sem honum þóttu mikið
lostæti.
„Þegar ég gróf eftir ormunum kom hann til
mín og fór sjálfur að tína. Hann æfði sig líka að
fljúga; var ansi klaufalegur til að byrja með en
eftir þrjár vikur var hann orðinn nokkuð vel
fleygur. Þegar við fórum að viðra hundinn elti
hann okkur út um allt, labbandi eða reyndi að
fljúga.“
Búi fór með þeim út í skóg í Grafarholtinu, á
„heimaslóðir“ þar sem Berghildur fann hann,
en þótt hann svipaðist um hljóp hann alltaf á
eftir þeim heim.
„Það var í raun ekki hægt að skilja hann eft-
ir í skóginum því hann elti okkur alltaf heim.
Við erum með mikið af trjám í garðinum okkur
og hann fór að prófa að fara út um gluggann en
kom alltaf fljótt aftur inn. Í eitt skiptið þegar
hann fór út varð hann fyrir árás annaðhvort
kattar eða máfs. Hann skríkti hátt svo ég
heyrði í honum og tók hann inn. Það var búið
að rífa mikið fiður af honum en að öðru leyti
var hann óskaddaður. Nú er aftur komið fiður
og það er eldrautt.“
Kemur inn að spjalla
Þrátt fyrir þetta hélt fjölskyldan ótrauð áfram
að láta hann æfa sig að vera úti og nú þegar
Búi hefur verið hjá þeim í tvo mánuði heldur
hann til í garðinum en kemur helst inn á
morgnana til að heilsa upp á fjölskylduna.
„Við erum alltaf með skál á syllunni með
berjum og ávöxtum sem hann gæðir sér á. Þá
sest hann líka hjá okkur í smástund, svona eins
og til að spjalla. Ef við köllum á hann kemur
hann líka en hann þekkir nafnið sitt og svarar
okkur með tísti. Um leið og við komum heim úr
vinnunni heilsar hann upp á okkur því hann
þekkir raddirnar.“
Þótt Berghildur vilji auðvitað að Búi klári
sig í náttúrunni verður hún líka stundum
hrædd um „fóstursoninn“ ef hann svarar henni
ekki strax þegar hún kallar á hann.
„Í nokkur skipti sem ég hef haldið að hann
væri alveg farinn eða jafnvel dauður hefur
hann alltaf komið aftur enda alveg ótrúlega
klár. Það hefur verið ofsalega skemmtileg
reynsla að fá að kynnast þessum gáfaða fugli
sem hefur sífellt komið okkur fjölskyldunni á
óvart,“ segir Berghildur þrastarmamma að
lokum.
Kemur þegar við köllum
Berghildur Erla Bernharðsdóttir bíður með perur handa Búa ef hann skildi kíkja í mat þennan daginn.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Búi spyr Edvard Börk Edvardsson frétta. Búi lúllar hjá stóra bróður sínum, Sigurbirni.
Búi með Berghildi á heimslóðum sínum.
Búi veltir fyrir sér hvort hann eigi að fara út í hinn stóra heim.
Fjölskylda í Grafarholti
eignaðist heldur óvenjulegt
gæludýr þegar hún fann
hjálparvana þrastarunga
sem hún hefur komið til
„manns“ nú í sumar.
Hildur Loftsdóttir hilo@mbl.is
’Í eitt skiptið þegar hann fórút varð hann fyrir árás ann-aðhvort kattar eða máfs. Hannskríkti hátt svo ég heyrði í hon-
um og tók hann inn. Það var bú-
ið að rífa mikið fiður af honum
en að öðru leyti var hann
óskaddaður. Nú er aftur komið
fiður og það er eldrautt.
MENN & DÝR
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20.8. 2017