Ljósið - 15.05.1917, Qupperneq 49

LJÓSIÐ
47
sjötíu og sjö sinnum á gólf hallarinnar, þá bar ykkur
að fyrirgefa það.
Það er mín skoðun og kristileg trúarsannfæring, að
vér, er köllum okkur kristna, sýnum það í verki. Orða-
glamrið um kærleika, réttlæti, frelsi, jöfnuð, — það er
synd, er slær sína eigin herra um hálsinn, ef hið ókristi-
lega kemur fram í allri breytni við náungann. Eg hata
öll ófrelsislög, þótt ekki séu þau eins hörð og hervald-
anna, sem skjóta niður saklausa menn, myrða þungað-
ar konur, ef ekki er hlýtt umsvifalaust djöílaæði þeirra.
Það sjá allir, bæði karlar og konur, sem rétta dóm-
greind hafa, að það er ekki vanbrúki á víni að kenna
— öll sú ókristilega styrjöld í þeim nafnkristna heimi.
Menn og konur hafa gert fólskuverk og gera það enn.
Til dæmis hefir keisarinn í Rússlandi sett ströng vín-
bannslög. Þótt nú sé ekki hægt að sanna, að Rússar
hafi brotið lög Rússakeisara, þá er oss hægt að sanna,
að þeir brjóta kærleikslög drottins vors og herra, Jesú
Krists.
Mín reynslusannindi eru það, að vinir mínir, góð-
templarar, séu syndugir líkt og vér, sem brjótum vín-
bannslög og sýnum, að vér erum menn, en ekki þrælar
þrælanna.
Kæru góðtemplarar! Það er mín trúarsannfæring, að
vínguðinn sé ekki vondur andi. Ég trúi því, að hann,
blessaður, hafi skapað vínþrúgur eins og annað gott,
sem kristnir menn og konur mega nota sér til gagns
og gleði og hressingar í lífsbaráttunni bæði hér og
annars staðar í þeim naínkristna heimi.
Það er náttúrleg skylda kristinna manpa að læra að
sigra dýrseðlið, svo að vér föllum ekki fyrir freistingum,
hverri af annari. Væri kristindómurinn kendur rétt, þá
væri heimurinn eldci eins dýrslegur og hann er í flest-
um greinum.
Um lagfæring á kristindóminum þarf að tala í blöð-
um meira en gert er. Það, er leiðandi menn þjóðar
vorrar hafast að, reyna hinir að gera.
Er það ekki satt, að sannleikur og hreinskilni er oft