Morgunblaðið - 02.10.2017, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 2. OKTÓBER 2017
✝ Helga Ósk Kúldfæddist 28. júní
1942 í Reykjavík.
Hún lést 21. sept-
ember 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Arinbjörn
S. E. Kúld frá Ökr-
um á Mýrum, f.
1911, d. 2007, og
Aðalbjörg Guðný
Guðnadóttir Kúld
frá Neskaupstað, f.
1918, d. 1979. Bræður Helgu eru
Hilmar Jón, f. 1940, og Eyjólfur
Heiðar, f. 1945. Fyrri maður
Helgu var Ólafur Bergmann Ás-
mundsson, f. 1940, d. 2010. Helga
og Ólafur skildu 1968. Dætur
þeirra eru þrjár, sú elsta Aðal-
björg, f. 11. janúar 1959. Hennar
10. september 1998. Máni, f. 14.
júní 1999, d. 14. júní 1999. Sú
yngsta er Heiðrún, f. 16. nóv-
ember 1963. Hennar börn eru
Thelma Dögg, f. 5. febrúar 1991,
og Andri Þór, f. 6. júní 2002.
Helga átti síðar Guðlaugu Helgu
Helgudóttir Kúld, f. 8. janúar
1975. Guðlaug á eitt barn, Arnar
Frey, f. 28. júlí 1995. Helga var
gift sínum besta vini, Stefáni
Brynjólfssyni, f. 6.1 október 1942.
Voru þau gift í rúm 40 ár. Hún
ólst upp í Reykjavík og Miklaholti
á Mýrum. Helga Ósk Kúld starf-
aði sem saumakona hjá Lystadún
og síðar til marga ára hjá föður
sínum sem rak fatahreinsun, A-
Kúld, að Vesturgötu 23, Reykja-
vík. Á seinni árum lauk hún
sjúkraliðanámi og starfaði lengi
vel sem sjúkraliði á Landakoti.
Útförin fer fram frá Neskirkju
í dag, 2. október 2017, klukkan
13.
börn eru Ólafur
Bergmann, f. 14.
janúar 1978, d. 10.
apríl 1996. Sara
Dögg, f. 5. febrúar
1982, d. 17. júlí 1996.
Hörður Freyr, f. 31.
júlí 1988. Arinbjörn,
f. 28. ágúst 1992. Ar-
inbjörn á tvö börn,
Ólaf Frey og Amalíu
Dögg. Seinna áttu
þau Halldóru, f. 13.
nóvember 1961. Hennar börn eru
Jóna Mjöll, f. 6. nóvember 1978.
Jóna á þrjú börn, Sólon Alexand-
er, Hjördísi Helmu og Jörgen
Mikael. Lena Huld, f. 20. sept-
ember 1980. Lena á eitt barn,
Stefán Pál. Rúnar Sigurður, f. 31.
október 1983. Gréta Málfríður, f.
Elsku hjartans amma mín
kvaddi okkur eftir langa baráttu
við krabbamein. Sterkari konu er
erfitt að finna, tvisvar sinnum
sigraði hún krabbann. Hann tók
sig aftur upp í vor og hafði þá bet-
ur. Það var ótrúlegt hvað hún
Helga amma mín var alltaf já-
kvæð og staðráðin í því að ná tök-
um á veikindum sínum. Styrkur
hennar var gífurlegur og sýndi
hún það í öll þessi þrjú skipti. Ef
að styrkurinn týndist og efa-
semdir komu þá ræddum við það
líka, sem var mikilvægt. Hún var
alltaf hreinskilin og talaði opin-
skátt um það sem var. Ég er al-
veg viss um að það hafi komið
henni langt í sinni baráttu. Ég og
amma vorum nánar og vorum við
afskaplega góðar vinkonur.
Það er alveg á hreinu að allt
sem við kemur skvísulátum fékk
ég frá henni og vorum við rosa-
lega líkar á þeim sviðum. Þegar
ég kíkti í heimsókn til ömmu og
afa var ég varla komin inn úr dyr-
unum, þegar hún var farin inn á
bað að sækja snyrtivöru til að
sýna mér sem hún hafði verið að
kaupa. Við gátum talað endalaust
í kringum það og prófað í eldhús-
inu hjá ömmu. Hún var alltaf svo
vel til höfð, hvort sem hún var
heima eða á leið út. Það sem er
mér svo minnisstætt er hversu
vel hún ilmaði og það fann maður
helst þegar hún tók utan um
mann öllum stundum. Hún var
hreinskilin og lét mann alveg vita
hvaða litir hentuðu manni í
klæðnaði og hverjir alls ekki –
þrátt fyrir að maður bæði ekki
um það. Á móti var hún líka af-
skaplega ljúf og hrósaði manni í
bak og fyrir ef eitthvað fór manni
vel að hennar mati. Þú gast alltaf
gengið að hreinskilnu og einlægu
svari hjá ömmu og það kunni ég
alltaf virkilega að meta.
Oftar en ekki áttum við eins
flíkur og þegar ég kom í heim-
sókn var hún ekki lengi að benda
mér á hvað hana langaði í af þeim
fötum sem ég klæddist. Hún
verslaði gjarnan í sömu verslun-
um og ég svo það var ósjaldan
sem við stöllur áttum eitthvað
eins. Mér fannst það yndislegt og
dýrmætt þrátt fyrir aldursmun-
inn á milli okkar. Síðustu tíu ár
hjá ömmu voru mikil barátta og
var hún mikið út og inn á spít-
alanum á þeim tíma. Það stoppaði
að sjálfsögðu ekki skvísulætin en
hún sást sjaldan nema hún væri í
blússu og vel til höfð. Ef hún átti
góða daga á spítalanum þá skellti
hún á sig varalit og smá farða.
Fimmtudagskvöldið var virki-
lega erfitt og sérstakt kvöld. Það
mætti halda að hún hefði beðið
eftir mér, þar sem hún kvaddi
hálftíma eftir að ég kom. Við
héldumst í hendur og ég náði að
spjalla við hana. Þarna áttum við
dýrmæta stund sem aldrei verð-
ur tekin af okkur og er ég æv-
inlega þakklát fyrir það. Amma
mín var stór hluti af mínu lífi og
mun ennþá vera það þar sem ég
mun minnast hennar, tala um
hana og heiðra minningu hennar.
Á sama tíma og við kveðjum á
erfiðum tímum þá lifa ávallt góð-
ar og mikilvægar minningar um
hana. Amma var einstök kona
sem var gaman að, hún var líka
hörku kona sem barðist þar til yf-
ir lauk. Hún mun alltaf eiga sinn
stað í hjarta mér og ég veit að
hún heldur áfram að fylgjast með
mér og horfa á mig dafna í lífinu,
stolt af sinni ömmustelpu.
Thelma Dögg Guðmundsen.
Meira: mbl.is/minningar
Helga Ósk Kúld
✝ Ólafur Ágústs-son fæddist 26.
febrúar 1935 á Sól-
hóli á Djúpavogi.
Hann lést á heimili
sínu 3. september
2017.
Ólafur var sonur
hjónanna Stefaníu
Ólafsdóttur frá Við-
borði á Mýrum,
Hornafirði, f. 1. júlí
1910, d. 20. mars
1994, og Ágústar Lúðvíkssonar,
verkstjóra á Djúpavogi, f. 18.
febrúar 1901, d. 13. september
1971.
Ólafur var þriðji í röð sex
systkina: Auður, f. 31. júlí 1931,
Sigrún Hjaltalín, f. 9. júní 1933,
d. 10. apríl 2015, Lúðvík, f. 8.
desember 1937, d. 25. mars 2015,
Jón, f. 2. febrúar 1941, d. 1. októ-
ber 1969, Hafsteinn, f. 19. ágúst
1945.
Eftirlifandi eiginkona Ólafs er
Magnea Hjálmarsdóttir, f. 18.
júlí 1939, frá Nýjalandi í Garði.
Foreldrar hennar voru Sólveig
Sigrún Oddsdóttir frá Móhúsum,
f. 11. október 1916, d. 30. janúar
2009, og Hjálmar Óskar Magnús-
son frá Akurhúsum í Garði, f. 11.
grunnskóla Djúpavogs. Að því
loknu hóf hann nám í Lauga-
skóla í Reykjadal í Þingeyjar-
sýslu árið 1951 og lauk þaðan
námi 1953. Árið 1954 útskrif-
aðist hann frá Samvinnuskól-
anum í Reykjavík.
Að námi loknu hóf hann störf
við Kaupfélag Suðurnesja í
Keflavík.
Hann var ráðinn til starfa hjá
Landssambandi íslenskra út-
vegsmanna árið 1957 og gegndi
því til ársins 1973.
Um áramótin 1964/1965
stofnaði hann útgerðarfélagið
Ásgeir hf. ásamt konu sinni,
tengdaforeldrum, mági og svil-
konu, starfsemi þess lauk 1987.
Félagið gerði út báta og starf-
rækti fiskvinnslu í landi. Sam-
hliða ráku þau hjónin fiskbúðina
í Sörlaskjóli 42 til nokkurra ára.
Ólafur gekk í oddfellowregl-
una Þórstein árið 1977. Hann
stofnaði veiðifélagið Strauma
ásamt góðum hópi manna árið
1982. Á árunum 1986-2004 ráku
þau hjónin ásamt dóttur sinni
Sigrúnu og Lárusi Íshöllina Mel-
haga 2.
Á haustmánuðum 2002 stofn-
aði hann ásamt syni sínum Jóni
Ágústi Rakkaberg ehf., Smára-
torgi 1. Þar lauk Ólafur sinni
starfsævi.
Ólafur verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag,
2. október 2017, og hefst athöfn-
in kl. 13.
október 1913, d. 31.
júlí 1984. Ólafur
kvæntist Magneu
eiginkonu sinni 21.
apríl 1957 í Út-
skálakirkju í Garði.
Börn þeirra eru: 1)
Stefanía Sigrún, f.
14. des. 1957, gift
Kristni Jóni Krist-
inssyni, f. 18. feb.
1953. Börn þeirra
eru Kristinn Ólafur,
Páll Ágúst, f. 23.12. 1981, d.
23.12. 1981, Stefán Freyr og Sús-
anna María. 2) Jórunn Sigríður,
f. 8. sept 1959, gift Ingimari
Tómasi Ísakssyni, f. 22. júní
1962. Dætur þeirra eru Margrét
Óda, Eva Dögg, Heiða Björk og
Íris Una. 3) Kolbrún, f. 28. apríl
1963. Börn hennar eru Matt-
hildur, Magnea Rut og Ólafur
Ingi. 4) Sigrún, f. 16. sept. 1965,
gift Lárusi Petersen, f. 23. mars
1962. Synir þeirra eru Guðjón og
Ólafur Ágúst. 5) Jón Ágúst, f. 8.
ágúst 1972. Langafabörnin eru
13.
Ólafur ólst upp á Sólhóli, einu
fallegasta bæjarstæði Djúpa-
vogs.
Hann lauk skólaskyldu frá
Elsku besti pabbi minn, nú
ertu farinn frá okkur og þín er og
verður sárt saknað. Bannsettur
krabbinn hafði betur eftir snarpa,
alltof snarpa viðureign, þú varst
nú búinn að berjast lengi áður en
það kom í ljós að þú varst með
krabba, þú varst svo mikill harð-
jaxl, kvartaðir sjaldan. Þú varst
mín fyrirmynd í lífinu og kenndir
mér svo margt og varst svo sterk-
ur bæði andlega og líkamlega. Til
eru margar sögur af því hvað þú
varst líkamlega sterkur. Húmor-
isti varstu, svolítið svartur í bland
við aulahúmor. Sagan segir að
daginn sem ég fæddist hafir þú
gengið á sólinni, svo stoltur
varstu. Ég kynntist þér ekki al-
mennilega fyrr en á unglings-
árunum, þú varst alltaf að vinna,
og ekki veitti af, því á stórt heimili
þurfti að skaffa vel. Þegar við
kynntumst þá kynntumst við vel,
við meira að segja stofnuðum far-
sælt fyrirtæki saman og vorum
afar stoltir hvor af öðrum. Mér er
afskaplega minnisstæð feðgaferð
okkar á æskustöðvar þínar á
Djúpavogi sumarið 2009. Það var
rigning á leiðinni en þegar við rétt
vorum að renna í hlað á Djúpa-
vogi braust sólin fram og brosti
við okkur þá tvo dýrlegu daga
sem við stoppuðum, guðirnir
brostu við okkur. Við lifðum eins
og kóngar og þú ljómaðir eins og
ég hef aldrei séð fyrr eða síðar.
Við gátum stundum verið ósam-
mála og jafnvel rifist, það entist
aldrei lengi. Þú varst svo góð og
gegnheil sál þrátt fyrir alla þína
bresti að ég mun aldrei kynnast
eins góðri mannveru og þér, elsku
besti pabbi minn. Ég trúi því að
þú sért kominn á góðan stað, laus
við alla þjáningu og puð og farir
að tvista þá og þegar, því þú varst
hörkudansari. Þú varst veiðimað-
ur af Guðs náð. Einu sinni í Álft-
ánni kom ég að þér í einum hyln-
um og þú varst að landa fallegum
laxi og sagðir við mig: Ég ætla að
ná í annan og í næsta kasti kom
annar, svo sagðir þú mér að renna
í farið þitt, og viti menn, ég fékk
einn líka, en ekki hvað? Svona
varstu ótrúlega lunkinn og gjaf-
mildur um leið. Ég gæti sagt
hundrað svona sögur í viðbót en
læt þessa duga. Þú varst svo góð-
hjartaður og máttir ekkert aumt
sjá. Dýravinur mikill og kettirnir
á Tjarnarstígnum voru sérlegir
vinir þínir, sérstaklega læða sem
hét Nala, þið voruð miklir vinir,
þú jarðaðir hana í kálgarðinum,
manstu? Þú hafðir græna fingur,
upphafið má líklega rekja til
stofnunar skógræktarinnar á
Djúpavogi þegar þú varst að
fermast, en þáverandi prestur
hafði veg og vanda af henni ásamt
ykkur krökkunum. Þér var svo
margt til lista lagt elsku dreng-
urinn.
Þú varst mikill áhugamaður
um fótbolta og hélst með KR og
Manchester United. Þú varst
hagleikssmiður og smíðaðir með-
al annars glæsilegt lítið sumarhús
heima á Tjarnó. Jæja, elsku besti
pabbi minn, ég ætla ekki að hafa
þetta lengra núna en ég bið góðan
Guð að vernda þig. Ég mun aldrei
komast með tærnar þar sem þú
hafðir hælana á svo mörgum svið-
um. Ég á eftir að sakna þín afar
sárt, en við munum sameinast á
ný þegar mínum tíma hér á jörð-
inni lýkur. Þú getur verið afar
stoltur af arfleifð þinni, elsku
pabbi minn, þú skilaðir góðu búi.
Jón Ágúst Ólafsson.
Elsku besti pabbi minn.
Við Kiddi og börnin okkar
þakka þér samfylgdina. Það er
sárt að sakna en það er fjársjóður
að eiga góðar minningar.
Þegar ég er sest til að skrifa til
þín er mér þakklæti efst í huga
fyrir að hafa átt þig að öll þessi ár
og góðu minningarnar sem ég
geymi í hjarta mínu.
Það er margs að minnast, ég
man þegar við vorum að fara á
völlinn að horfa á fótbolta, ég man
þegar þú varst að svæfa mig,
hvernig þú vafðir mig inn í sæng-
ina og ég fann fyrir öryggi og
væntumþykju þinni, hlýju faðm-
lagi. Ég man þegar við fórum í
berjamó og tókum upp kartöfl-
urnar á haustin, þegar við fórum í
ferðalag í hvítu tjaldi með engum
botni svo ég fann lyktina af gras-
inu og ilminn frá jörðinni. Þú og
mamma svo falleg. Mamma eins
og fegurðardís og þú svo fjall-
myndarlegur, eins og Tony Curt-
is, sögðu margir á leið á ball á
Hótel Sögu þar sem þið dönsuðuð
og tjúttuðuð. Ég man þegar við
fórum suður í Garð, þú til að
borga fólkinu launin hjá Ásgeiri
hf. á meðan fór mamma í heim-
sóknir til vina og vandamanna, við
systurnar alltaf svo fínar í fötum
sem mamma hafði saumað eða
prjónað. Svo var borðað í Nýja-
landi hjá ömmu og afa.
Tjarnarstígur 11, afi Gútti og
amma Stefa. Það var yndislegt að
alast upp með þeim frá því ég var
tveggja ára. Allar stundirnar sem
við áttum, þar var oft glatt á hjalla
og árum saman komum við öll
systkinin ásamt fjölskyldum á
laugardögum og snæddum dýr-
indis mat sem mamma eldaði af
miklum kærleik. Djúpsteikti
humarinn og allar krásirnar sem
mamma er svo mikill snillingur í.
Alltaf vorum við velkomin og þið
mamma umvöfðuð okkur og
barnabörnin ást og umhyggju.
Það voru 55 ár sem þið mamma
bjugguð á Tjarnó.
Þar byrjuðum við Kiddi minn
að búa í kjallaranum. Ég man
þegar þú leiddir mig upp að alt-
arinu í Neskirkju, þú gast stund-
um verið svolítið hvatvís. Við
lögðum of snemma af stað svo við
þurftum að keyra nokkra hringi á
hringtorginu sem er við kirkjuna
til að koma ekki allt of snemma.
Það var ógleymanlegt að vera
með þér á Djúpavogi, það voru
eins og töfrar að sjá hvað þú elsk-
aðir þann stað og hvernig þú
varðst eins og ungur drengur með
stjörnur í augunum. Þú náðir að
smita þessu til okkar þannig að
börnin okkar vildu alls ekki fara,
svo að við vorum lengur á Djúpa-
vogi en við ætluðum.
Allt sem þú gerðir gerðir þú
vel. Þú varst svo handlaginn og
svo sterkur.
Þegar þú svo fórst að sinna því
að rækta rósir og allt mögulegt
annað var gaman að kíkja til þín
og fá hluta af uppskerunni heim.
Það var hátíðleg athöfn þegar
Mikael fékk að smakka fyrsta epl-
ið sem kom.
Laxveiðin fangaði þig og þú
deildir þeirri ánægju til okkar
barna og barnabarna.
Þú kvaddir á 40 ára brúðkaups-
afmæli okkar Kidda, þannig tókst
þér að gera þann dag ennþá eft-
irminnilegri.
Elsku pabbi, ég læt þessi minn-
ingabrot nægja um leið og ég
þakka þér fyrir allt, þú varst góð-
ur pabbi, tengdapabbi, afi og
langafi. Kiddi minn, börnin okkar,
tengdabörn og barnabörn senda
þér ást og kærleika og við munum
varðveita fjársjóðinn sem þú hef-
ur gefið okkur um aldur og ævi.
Þín elskandi dóttir,
Stefanía og fjölskylda.
Tengdafaðir minn, Ólafur
Ágústsson, lést á heimili sínu 3.
Ólafur
Ágústsson
✝ Kristján JóhannÞórarinsson
fæddist í Reykjavík
4. september 1942.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Höfða á Akranesi
17. september 2017
eftir erfið veikindi.
Hann var sonur
Maríu Jóhanns-
dóttur og Þórarins
Kristinssonar, eru
þau bæði látin. Hann var einka-
sonur móður sinnar en samfeðra
bræður hans eru Skúli, Kristinn,
Jóhann og Ingi Þórarinssynir.
Kristján giftist Pálheiði Ein-
arsdóttur, f. 20. mars 1936, d. 24.
maí 2015, og eignuðust þau þrjú
börn: 1) Hafdís Ósk, f. 13. febrúar
1962, gift Eggerti Friðrikssyni
og eiga þau þrjú börn; Heiðu
Kristínu, Unu Matthildi og Frið-
rik Hermann. Einnig eiga þau
fimm barnabörn. 2) Einar, f. 28.
desember 1963, giftur Önnu Mar-
íu Ríkharðsdóttur, og saman
eiga þau Sigmar Pál.
Fyrir átti Einar Elm-
ar Má, móðir Lúcía
Guðmundsdóttir, og
Friðrik, móðir Olga
Gísladóttir. Fyrir átti
Anna María Heimi
Ingimarsson. Einnig
eiga þau sex barna-
börn. 3) Anna María,
f. 3. apríl 1972, gift
Sigurði Guðmunds-
syni og börn þeirra
eru Guðmundur Kristján og Katr-
ín María.
Kristján vann lengstan hluta
ævi sinnar sem fiskeftirlitsmaður,
fyrst hjá Sjávarafurðadeild Sam-
bandsins og síðan hjá Íslenskum
sjávarafurðum, fyrir utan fimm
ár sem hann vann sem fram-
kvæmdastjóri Fiskiðjuvers KASK
á Hornafirði. Síðustu 10 árin á
vinnumarkaði söðlaði hann um og
vann sem verkstjóri á Múlalundi.
Útför hans fer fram frá Selja-
kirkju í dag, 2. október 2017,
klukkan 13.
Kristján Þórarinsson var giftur
Pálheiði Einarsdóttur yngstu
systur móður minnar. Stjáni
hennar Heiðu eins og hann var
kallaður á mínu heimili er sá síð-
asti af þessari kynslóð í fjölskyld-
unni sem kveður. Systkinin frá
Nýjabæ undir Vestur-Eyjafjöll-
um fundu sér öll maka og hlóðu
niður börnum um miðja seinustu
öld. Þessi barnahópur er nokkuð
stór þó að aðeins hafi kvarnast úr
honum. Stjáni er af kynslóðinni
sem steig úr hinum frægu mold-
arkofum og inn í nútímann,
kannski nútímalegastur af þess-
um hópi. Lengi framan af var mik-
ill samgangur í fjölskyldunni og
við krakkarnir nutum þess að hitt-
ast og ærslast. Síðar trosnuðu þau
bönd eins og gengur og ferðunum
undir Fjöll fækkaði.
Í minningunni komu Heiða og
Stjáni oft í heimsókn til pabba og
mömmu á Laufskálum 1 Hellu, á
leið sinni austur í Nýjabæ til Leifs
og Kollu og að Núpi þar sem Val-
gerður og Ragnar bjuggu með
flokkinn sinn. Iðulega höfðu þau
þá komið við í Laugardælum í
Flóa hjá Einar og Klöru.
Stjáni var hluti af hópnum og
alltaf jafn flottur og yfirvegaður.
Reyndar voru Heiða og Stjáni allt-
af glæsilegt par, svo af bar. Stína
og Marteinn voru svolítið fjarlæg
enda bjuggu þau í Vestmannaeyj-
um, sem voru eins og í útlöndum á
þeim tíma. Þá voru Inga og Ró-
bert með stelpurnar í höfuðborg-
inni, sem var svo óralangt í burtu,
svo langt reyndar að ég kom ekki
þangað fyrr en á ellefta aldursári !
Sumir mundu hlæja að því í dag.
Svo breyttist allt þegar Stjáni
og Heiða fóru austur á Höfn í
Hornafirði. Stjáni var þá orðinn
frystihússtjóri. Börnin fylgdu með
auðvitað, Hafdís, Einar og Anna
María og það var örlagaríkt fyrir
þau, því á þessum mótunarárum
festu tvö þeirra rætur á Höfn. Skilj-
anlegt, enda fáir staðir á Íslandi
fegurri. Hafdís aftur á móti valdi
nálægðina við norðurpólinn frekar,
og skaut rótum á Ólafsfirði þar sem
hún er enn. Árið nítján hundruð
sjötíu og níu fór ég á vertíð á Höfn
og Stjáni reddaði mér vinnu í frysti-
húsinu, áður en ég fékk pláss sem
háseti á Þinganesinu.
Stjáni hló að mér og minni sjó-
mennsku enda var ég sjóveikur
allan tímann, en ég prófaði eina
netavertíð og sé ekki eftir því.
Stjáni gerði mér kleift að prófa
verbúðalífið sem Bubbi er að gera
skil í nýju ljóðabókinni sinni,
Hreistrið. Bubbi segir „Við erum
af seinustu kynslóð manna og
kvenna sem ferðuðumst um Ísland
í margar aldir, úr verstöð í verstöð,
til að vinna í fiski. Í dag er þessi
heimur horfinn og margt fólk veit
ekki að þetta hafi verið til.“ Ég er
þakklátur Stjána fyrir að hafa opn-
að fyrir mér glufu inn í þennan
horfna heim.
Stjáni og Heiða voru fyrir mér
sem ein heild eins og er svo oft með
samhent par sem nýtur samvista
við hvort annað í gegnum þykkt og
þunnt. Þau voru bæði svo elskuleg
og hreint út sagt svo gott fólk. Það
eru forréttindi að kynnast slíkum
einstaklingum. Hafdís, Einar og
Anna María, makar og börnin,
njótið minninganna.
Ást og friður.
Sighvatur Lárusson.
Kristján Jóhann
Þórarinsson