Morgunblaðið - 12.01.2018, Side 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. JANÚAR 2018
upp í hugann. Ég átti því láni að
fagna að starfa við hlið Áslaugar
um árabil auk þess sem kynni
okkar þróuðust í einlæga vináttu
sem varð dýrmætari með hverju
árinu. Hún gaf mikið af sér og var
mér mikilvæg fyrirmynd í mörgu
tilliti.
Leiðir okkar Áslaugar lágu
fyrst saman þegar við hófum
störf við Fossvogsskóla haustið
1972, ég þá nýútskrifaður kenn-
ari. Skólinn var þá nýlega tekinn
til starfa og hafði þá sérstöðu að
vera opinn skóli, tilraunaverkefni
sem kallaði á mikla samvinnu
starfsmannahópsins, sem var fá-
mennur og þéttur. Menn deildu
gjarnan reynslu sinni á litlu kenn-
arastofunni og studdu við bak
hver annars. Áslaug var óspör á
hvatningu og hrós og var í blóð
borinn faglegur metnaður.
Framhald varð á samstarfi
okkar Áslaugar allnokkru síðar
þegar hún réði mig til starfa sem
sérkennslufulltrúa á Fræðslu-
skrifstofu Reykjavíkurumdæmis
haustið 1990. Við áttum í kjölfarið
mikið og farsælt samstarf sem
gjarnan tengdist úrlausn flókinna
og viðkvæmra mála sem brýnt
var að finna viðunandi flöt á og
uppbyggingu sérhæfðra kennslu-
úrræða, s.s. sérdeilda fyrir ein-
hverf börn. Það var alltaf hægt að
leita til Áslaugar og fá hennar
álit. Starf fræðslustjórans var
sannarlega erilsamt og margir
boltar á lofti en þrátt fyrir mikið
annríki tók hún sér ætíð tíma til
að hlusta og lét sig varða hvert og
eitt mál. Hún hafði einstakt lag á
að virkja krafta fólksins í kring-
um sig, hafði trú á sínu fólki og
var ætíð opin fyrir hvers kyns ný-
breytni sem gat orðið skólastarfi
til framdráttar og gefið nemend-
um ný tækifæri. Tæpast verður
deilt um að Reykjavíkurborg var
á þessum tíma í forustuhlutverki
á fjölmörgum sviðum varðandi
nýjar áherslur í skólastarfi s.s.
greiningu á lestrarvanda, ný-
sköpunarstarf og danskennslu
innan grunnskólanna.
Ekki má gleyma þeim góða
eiginleika Áslaugar að vera
frjálsleg í fasi og taka sig ekki of
hátíðlega. Hún kunni svo sannar-
lega að gleðjast og slá á létta
strengi með sínu fólki. Það var því
oft glatt á hjalla og mikið hlegið í
návist hennar á Fræðsluskrifstof-
unni.
Ég hitti Áslaugu síðast 10.
nóvember síðastliðinn, en þá hitt-
umst við stöllur í Gáfukvennafé-
laginu svokallaða; nánar sam-
starfskonur Áslaugar á
Fræðsluskrifstofunni í hennar tíð
sem fræðslustjóra. Það höfum við
gert árlega með tilheyrandi um-
gjörð og borið saman bækur um
framvindu í menntamálum og
fleira áhugavert hverju sinni. Sú
sem hafði frumkvæði að stofnun
félagsins og gaf því nafn var Guð-
rún heitin Þórsdóttir, sem féll frá
í blóma lífsins og er sárt saknað.
Eins og nærri má geta var Áslaug
þungavigtin með tilliti til nafn-
giftar félagsins. Þrátt fyrir að
hún ætti orðið erfitt með að fara
um lét hún það ekki aftra sér frá
því að koma og hafði á orði þegar
við kvöddum að það væri svo
gaman og mikilvægt að hittast að
við þyrftum að hittast oftar. Það
þótti okkur hinum afar vænt um.
Mínar innilegustu samúðar-
kveðjur til fjölskyldunnar.
Eyrún Ísfold Gísladóttir.
Víða eru vegamót.
Vinir og ættingjar kveðjast og
halda svo hver sína leið.
Undir björtu skini ofurmánans
fagra reikar hugur minn aftur til
haustsins 1951 þegar stúdents-
efni MA flykktust inn í kennslu-
stofur gamla skólans, sumir heils-
andi gömlum félögum en aðrir
könnuðust varla við nokkurn
mann. Ég var ný í bekknum. Þeg-
ar fram liðu stundir fór ég að gefa
einni bekkjarsystur minni gaum
fyrir glæsileik og fjör. Hún var
námskona mikil, elskaði söng og
dans og var félagslynd með af-
brigðum.
Þarna var komin Áslaug
Brynjólfsdóttir, ættuð frá
Krossanesi, sem var við utan-
verðan Eyjafjörð. Áslaug ólst upp
í stórum og mannvænlegum
systkinahópi í hlýju og kærleiks-
ríku skjóli hæfileikaríkra for-
eldra, þar sem andi menningar og
manndóms sveif yfir vötnum.
Vonir foreldranna rættust, börn-
in fóru öll menntaveginn og luku
prófum með glans frá MA og til
merkustu háskóla. Þau urðu eft-
irsóttir starfskraftar og oftar en
ekki yfirmenn og stjórnendur.
Nú lít ég aftur til baka til 17.
júní 1952, þar sem við stúdent-
arnir stóðum í hópi með hvítu
kollana á höfðinu og komið var að
kveðjustund og óráðin framtíð
beið okkur.
Ég var á því þroskastigi að ég
ríghélt mér í þátíðina, rétt dýfði
tá í nútíðina en framtíðin var mér
eins og geimvísindi. Það var allt
annað uppi á teningnum hjá Ás-
laugu. Hún var búin að festa ráð
sitt. Unnustinn var glæsilegur
stúdent úr öðru skólaumhverfi og
þau Áslaug búin að kortleggja
framtíð sína langt fram í tímann.
Hann var að fara í langt nám í
jarðvísindum en hún setti sína
menntunarmöguleika á bið, en
steig seiglu sína og óeigingirni í
botn til að styðja eiginmann sinn.
Þau fóru með börn sín, sem voru
orðin fjögur, milli hinna ólíkustu
landa og bjuggu oft við aðstæður
sem fáar konur hefðu staðið sig í,
en hún var ekki alin upp með upp-
gjöf sem valmöguleika!
Áslaug naut mikils barnaláns.
Afkomendur hennar hafa upp til
hópa skarað fram úr á fjölmörg-
um sviðum, m.a. listgreina og vís-
inda.
Ekki höfðum við Áslaug
kynnst ennþá. Nokkur ár liðu, en
svo sneri hún heim með börnin
sín. Við vorum þá báðar orðnar
einstæðar mæður með samtals
sjö börn. Þá loks lágu leiðir okkar
saman og héldu vináttuböndin
óslitin allt til enda. En hvaða öfl
voru þar að verki? Trúlega sam-
eiginleg áhugamál, svipað skop-
skyn, ljóð og tónlist. En fyrst og
fremst börn og velferð þeirra.
Áslaug lauk kennaraprófi með
láði og varð strax virt sem kenn-
ari, skólastjóri og síðar fræðslu-
stjóri. Hún var í mörgum fé-
lögum, til dæmis Delta Kappa
Gamma, alþjóðlegu félagi kvenna
í fræðslustörfum – þar sinnti hún
ýmsum stjórnunarstörfum og
sótti sem slík mörg þing út um
heim. Allt sem hún tók að sér
vann hún af lífi og sál, ekki síst að
því að halda félögum okkar úr
MA saman. Hún var ekki aðeins
potturinn og pannan í leik og
starfi, hún var líka eldurinn sjálf-
ur sem undir kraumaði.
Þín verður lengi minnst, kæra
vinkona, því fólki eins og þér er
ekki hægt að gleyma.
Herdís Egilsdóttir.
Ég kveð með söknuði vinkonu
mína Áslaugu Brynjólfsdóttur.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
haustið 1986 þegar ég gerðist
kennsluráðgjafi á Fræðsluskrif-
stofu Reykjavíkur. Áslaug var
fræðslustjóri og var samvinna
okkar frá fyrsta degi afar góð.
Hún var skilningsríkur stjórn-
andi og treysti samstarfsfólki
sínu af heilindum. Það ríkti glað-
værð og mikill áhugi fyrir bætt-
um kennsluaðferðum. Hún studdi
alla góða framþróun í grunnskól-
um borgarinnar, meðal annars
stuðlaði hún að mikilli samvinnu
við Kennaraháskólann. Sem
dæmi um þá góðu samvinnu kom
hún á starfsleikninámi í nokkrum
grunnskólum borgarinnar þar
sem lektor við KHÍ þjálfaði leið-
beinendur með vönduðu námi og
hafði síðan yfirumsjón með nám-
inu í grunnskólunum. Hún studdi
líka stofnun deildar við KHÍ sem
annaðist sértæka lestraraðstoð
við nemendur. Einnig stóð hún
fyrir þýðingu og staðfærslu á
lestrarprófum sem reynst höfðu
vel í Danmörku , en með þeim var
unnt að meta lesskilning nem-
enda á aldrinum 8–11 ára og í
samvinnu við Menntamálaráðu-
neytið voru samin lestrarpróf fyr-
ir 12 ára nemendur sem sérstak-
lega mældu lesskilning
nemendanna. Mörg námskeið
voru haldin fyrir grunnskóla-
kennara í náinni samvinnu
kennsluráðgjafa Fræðsluskrif-
stofunnar og kennara KHÍ, þar
sem kennarar úr fjölmörgum
skólum borgarinnar komu saman
til að fylgjast með því besta sem
þekktist í hinum ýmsu greinum
og má þar sérstaklega nefna
lestrarkennslu, stærðfræði og
náttúrufræði. Hún lagði ríka
áherslu á gott samstarf við félag-
ið „Heimili og skóli“ og átti góða
samvinnu við fræðslustjóra Norð-
urlandaríkjanna. Hún efndi líka
til skólaheimsóknar til Kína með
skólastjórum borgarinnar. Að-
eins fátt eitt er hægt að nefna af
öllu því sem Áslaug stuðlaði að til
bætts skólastarfs í borginni.
Eftir að leiðir skildu við vinnu
varðandi skólamál héldum við
fimm samstarfskonur áfram að
hittast árlega og síðast vorum við
fjórar saman á Kjarvalsstöðum
10. nóvember þar sem Áslaug var
hress að vanda þó að líkaminn
væri farinn að gefa sig. Hún hafði
verið skömmu áður á fundi með
framsóknarmönnum og var
áhugasöm um þjóðmál og ekki
síst skólamál. Við áttum
skemmtilega stund saman og
ákváðum að hittast bráðlega aft-
ur. Um jólin sendi Áslaug okkur
Jóni yndislega og innihaldsríka
jólakveðju sem ég mun halda upp
á sem hinstu kveðju frá henni.
Við Jón Freyr þökkum Ás-
laugu fyrir frábært samstarf og
vináttu og biðjum henni blessun-
ar. Börnum Áslaugar og öllum af-
komendum hennar vottum við
innilega samúð.
Matthildur Guðmundsdóttir.
Áslaug Brynjólfsdóttir var
kvenskörungur. Hún var einn af
brautryðjendunum innan
kvennahreyfingar Framsóknar-
flokksins og meðal þeirra for-
ystukvenna flokksins sem höfðu
mikil áhrif á framgang kvenna
innan hans. Áslaug var víðsýn
kvenréttindakona og átti ekki í
vandræðum með að sjá skýrt
hvert flokkurinn ætti að stefna.
Hann skyldi leggja áherslu á fullt
jafnrétti, bæði hvað málefnin
varðaði sem og þátttöku kvenna
að fullu til jafns við karla í öllum
valdastöðum. Hún var ekkert fyr-
ir hálfkák í þessum efnum, talaði
tæpitungulaust og beint frá hjart-
anu á samkomum flokksins. Þeg-
ar hún talaði sperrtu hlustendur
eyrun, enda spillti það ekki fyrir
að hún hafði húmor í betra lagi.
Það var því stórskemmtilegt og
uppbyggilegt að hlýða á rök-
semdir hennar. Flokkurinn mat
félagsstarf Áslaugar og voru
henni veitt Jafnréttisverðlaun
Framsóknarflokksins ásamt
stöllum sínum þeim Sigrúnu
Magnúsdóttur og Sigrúnu
Sturludóttur árið 2005 fyrir fram-
úrskarandi jafnréttisstarf, m.a.
undirbúning stofnunar Lands-
sambands framsóknarkvenna.
Við þau tímamót þakkaði Áslaug
verðlaunin með vísu;
Konum í Framsókn fjölgar nú skjótt,
félög ný stofnuð á koldimmri nótt.
Þeim karlpeningi sem kvinnurnar
hræðist,
kannski grunur og ótti að þeim nú
læðist,
að kvennanna valdarán kom’ alltof
fljótt.
Nú að leiðarlokum vil ég þakka
fyrir þau lóð sem Áslaug lagði á
vogarskálar framsóknarkvenna,
þar á meðal mínar, í flokksstarfi
hennar til áratuga. Einnig þakka
ég hlýhug hennar og hvatningu,
sem skipti máli á ögurstundu. Það
eru kvenréttindakonur eins og
Áslaug sem valda því að konur
gefast ekki upp heldur halda
áfram að berjast innan stjórn-
málahreyfinga þótt fast blási á
móti um stund. Þær skilja og
hvetja. Fjölskyldu Áslaugar og
vinum votta ég mína innilegustu
samúð við fráfall hennar.
Guð blessi minningu Áslaugar.
Siv Friðleifsdóttir.
Merkur frumkvöðull og for-
ystukona á sviði menntamála hef-
ur kvatt okkur. Áslaug Brynjólfs-
dóttir var framsækin kona sem
brann fyrir mennta-, uppeldis og
jafnréttismál. Hún lauk stúdents-
prófi frá Menntaskólanum frá
Akureyri árið 1952 og cand.phil
frá HÍ ári seinna, eftir það lá leið
hennar til útlanda. Hún lauk síð-
an kennaraprófi frá KÍ 1971 og
sérkennsluprófi 1986 en auk þess
var hún með meistarapróf í upp-
eldis- og kennslufræðum frá KÍ
1988.
Hún átti farsælan feril að baki
innan menntakerfisins, ýmist
sem kennari, yfirkennari; skóla-
stjóri og fræðslustjóri í Reykja-
vík í 14 ár. Það er sama hver er
spurður, alltaf var vitnisburður
hennar afburðagóður og var Ás-
laug margrómuð fyrir fag-
mennsku sína, vinnusemi og glað-
lyndi. Hún barðist fyrir bættu
skólastarfi í Reykjavík og hafði
metnað fyrir góðri menntun
barna og ungmenna. Henni
fannst oft ganga hægt að breyta
rótgrónu skólakerfi. Svo vitnað sé
til orða Áslaugar þá skrifar hún
1992: „Því miður er öllu skóla-
starfi þröngur stakkur skorinn.
Hér er enn tvísetinn skóli, skóla-
tími hefur ekki lengst og tíma-
skortur hrjáir allt skólastarf.
Skólanum hafa ekki verið búin
skilyrði til að gegna því hlutverki
sem honum er ætlað að sinna.“
Áslaug var yfirkennari við Foss-
vogsskóla þegar skólinn var til-
raunaskóli með opna kennslu-
hætti. Óhætt er að fullyrða að sú
fagmennska, sköpun og kraftur
sem einkenndi skólastarfið á
þessum árum hafi verið upphafið
af því sem nú einkennir skólastarf
víða um land.
Áslaug var víðförul og dvaldi
oft í útlöndum til lengri tíma. Hún
og fjölskylda hennar bjuggu í
heilt ár í El Salvador á vegum
Sameinuðu þjóðanna ásamt því
að hafa búið í Þýskalandi og
Bandaríkjunum. Áslaug tók einn-
ig mjög virkan þátt í alþjóðlegu
starfi á vegum Delta, Kappa,
Gamma, Félags kvenna í fræðslu-
störfum. Má þar sérstaklega
nefna þátttöku í skipulagningu
veglegrar Evrópuráðstefnu á
vegum samtakanna í Reykjavík
árið 2003. En yfirskrift ráðstefn-
unnar var: Gróska – hæfni – for-
ysta.
Framsóknarflokkurinn var
þess heiðurs að njótandi að hafa
Áslaugu Brynjólfsdóttur innan-
borðs. Hún var alla tíð virkur fé-
lagsmaður og lagði sín lóð á vo-
gaskálarnar í flokksstarfinu við
góðan orðstír. Hún var ötul bar-
áttukona fyrir jafnrétti og vann
að stofnun Landssambands fram-
sóknarkvenna árið 1981. Áslaug
var sæmd jafnréttisviðurkenn-
ingu Framsóknarflokksins árið
2005. Ég hitti Áslaugu síðast í
kosningabaráttunni síðastliðið
haust, þegar fyrrverandi ráð-
herrar og þingmenn Framsókn-
arflokksins héldu góðan fund til
að styðja við baráttuna. Sú mikla
hvatning sem Áslaug veitti er
mér ógleymanleg. Á sama tíma
og ég vil þakka Áslaugu fyrir
hennar ómetanlega og óeigin-
gjarna starf í þágu Framsóknar-
flokksins og til mennta- og upp-
eldismála, votta ég ættingjum
hennar innilega samúð.
Lilja Dögg Alfreðsdóttir,
mennta- menningar-
málaráðherra.
Áslaug
Brynjólfsdóttir
✝ GuðmundurPétursson
fæddist í Reykjavík
13. nóvember 1931.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi 30.
desember 2017.
Foreldrar hans
voru hjónin Pétur
Guðmundsson sjó-
maður, f. 30. júní
1902, d. 21. ágúst
1968, og Vilborg Guðlaugsdóttir
húsmóðir, f. 25. júlí 1902, d. 18.
desember 1961. Systkini Guð-
mundar eru Axel Arthúr, f. 20.6.
1924, d. 8.9. 2003, Haraldur Haf-
steinn, f. 23.2. 1933, d. 5.11.
2014, Ellert Hallur, f. 29.8. 1937,
Nína Ágústa f. 22.2.1944, Hulda
Erla f. 5.6. 1945.
Guðmundur kvæntist Erlu
Hlín Hjálmarsdóttur, f. 18.8.
1933, þau skildu. Börn þeirra
eru 1) Jóna Vilborg, f. 5.5. 1955.
Dóttir hennar er Fanney Dögg
Valdimarsdóttir. 2) Pétur
Sturla, f. 9.8. 1956. Fyrir átti
Guðmundur dótturina 3) Ásdísi
Ernu, f. 17.2. 1954. Börn hennar
eru Ólöf Sigrún Björgvinsdóttir,
Aldís Björgvinsdóttir og Pálmi
Ernir Pálmason. Móðir Ásdísar
er Eygló Svava Jónsdóttir, f. 9.5.
1935.
Eftirlifandi eiginkona Guð-
mundar er Hólmfríður Guð-
mundsdóttur frá Árskógs-
strönd, f. 25.6. 1924. Þau giftust
31.12. 1964. Foreldrar hennar
voru Guðmundur Gíslason, f.
25.10. 1903, d. 8.4. 1983, og Þór-
laug Gunnlaugsdóttir, f. 6.1.
1903, d. 16.6. 1977. Synir Guð-
mundar og Hólmfríðar eru 1)
Úlfar, f. 28.6. 1961, maki Ellen
Sigurðardóttir, f. 26.2. 1962.
Börn þeirra eru Erla og Valur.
Fyrir átti Úlfar dótturina Unni
Lilju með fyrrverandi eiginkonu
sinni Kristínu Sigurðardóttir, f.
25.3. 1962. Uppeldissonur Úlf-
ars er Ingi Björn Ómarsson,
sonur Ellenar frá fyrra hjóna-
bandi. 2) Elvar,
fæddur 19.11. 1963,
maki Halldóra
Pálsdóttir, f. 12.9.
1965. Dóttir Elvars
er Hólmfríður og
móðir hennar og
fyrrverandi sam-
býliskona Elvars er
Bjarnveig Eiríks-
dóttir, f. 23.8. 1958,
börn Halldóru eru
Birgir Páll Bjarna-
son og Elísa Þórhildur Krist-
geirsdóttir, uppeldisdóttir Elv-
ars. Dóttir Hólmfríðar er Elín
Eyfjörð Guðmundsdóttir, f. 20.6.
45, maki Björn Arnoldsson, f.
23.7. 45, þeirra börn eru Sig-
urður Ingibergur, stúlka d. 19.9.
1965, Arnold og Guðmundur
Hrafn.
Uppeldisdóttir Guðmundar
var Nína Elínborg Einarsdóttir,
f. 9.4. 1953, d. 14.8. 2009, dóttir
Hólmfríðar úr fyrra sambandi.
Börn hennar eru Veronica Fríða
Callahan, Gunnar Geir Arnar-
son, Candace Marie Connelly og
Elisabeth-Anne Noga.
Guðmundur ólst upp í Klepps-
holtinu í Reykjavík sem í þá
daga var uppi í sveit. Hann hóf
störf 15 ára gamall á Kefla-
víkurflugvelli í mötuneyti hers-
ins. Tvítugur að aldri hóf Guð-
mundur störf sem slökkviliðs-
maður á Keflavíkurflugvelli og
starfaði hann þar í 42 ár, lengst
af sem varðstjóri. Samhliða
starfi sínu í slökkviliðinu vann
Guðmundur ýmis störf, var
lengi sendibifreiðastjóri og rak
um tíma verslunina Torfusel í
Bankastræti.
Guðmundur keppti í körfu-
bolta á yngri árum og varð Ís-
landsmeistari í þeirri grein árið
1952. Hann stundaði einnig sund
og aðra líkamsrækt nær dag-
lega fram á níræðisaldurinn.
Jarðarför Guðmundar fer
fram frá Vídalínskirkju í Garða-
bæ í dag, 12. janúar 2018,
klukkan 15.
Guðmundur Pétursson, fyrr-
verandi slökkviliðsmaður á
Keflavíkurflugvelli, er látinn.
Litli Pét. „Little Pete is gone“
hefðum við sagt 1955. Af hverju
litli Pét? Jú, það var annar stór
Gunnar Pétursson í liðinu sem
var aðgreindur og kallaður stóri
Pét, eða „big Pete“.
Á þessum árum fyrir 1961
réðu ríkjum í liðinu okkar al-
mennir amerískir borgarar, mjög
mislitur hópur sem uppnefndi
okkur Íslendingana til að þekkja
hvern og einn okkar. Maður
minnist Guðmundar með hreykni
og hlýju, hann var mjög vel gef-
inn og ráðagóður.
Eftir að ég varð slökkvistjóri
sá ég betur hvað bjó í þessum
ágæta dreng. Ég minnist þess
þegar Guðmundur fór að tefla við
Rúdolf heitinn og fleiri hvað hann
fór létt með að máta þá alla.
Í neyðinni reyndi ég Guðmund
mjög traustan. Við vorum tveir,
ég og ónefndur með grímur inni í
brennandi húsi að leita að ung-
barni sem sagt var að væri inni í
húsinu. Það var kafreykur og
sáust ekki handa skil þegar allt í
einu rofaði til og við gátum leitað
af okkur allan grun um týnt barn.
Þegar rofaði til hjá okkur þá var
Guðmundur að verki og reyk-
ræsti þannig að árangur hlaust í
björgunaraðgerðum, svona gerði
hann.
Guðmundur var óborganlegur
samherji þannig að þegar ég var
að búa til fjárhagsáætlun þá gat
ég gert ráð fyrir útsjónarsemi
Guðmundar sem leið til sparnað-
ar þar sem hann útvegaði ýmis
verðmæti endurgjaldslaust með
miklum sóma. Guðmundur átti
drjúgan þátt í að afla sér frægðar
sem stóð áratugum saman.
Fyrir hönd okkar allra félaga
Litla Pét. sendi ég Hólmfríði
konu hans og öðrum ástvinum
innilegar samúðarkveðjur. Guð
blessi minningu litla Péturs.
Haraldur Stefánsson.
Guðmundur
Pétursson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda
Morgunblaðinu greinar eru
vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt er á
Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi
liður, „Senda inn minningar-
grein,“ valinn úr felliglugg-
anum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað
getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu
ekki lengri en 3.000 slög. Ekki
er unnt að senda lengri grein.
Lengri greinar eru eingöngu
birtar á vefnum. Hægt er að
senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Ekki er unnt að tengja við-
hengi við síðuna.
Minningargreinar