Morgunblaðið - 19.01.2018, Qupperneq 21

á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja.
Þá var nákvæmlega einn mánuð-
ur liðinn frá því að önnur úr okk-
ar hópi lést, en það var Jóna
Fjalldal sem dó 7. desember
síðastliðinn. Þær fæddust báðar
og ólust upp í Keflavík, en reynd-
ar komu fjórar í okkar holl frá
Keflavík.
Sigga Árna, eins og við köll-
uðum hana alltaf, bjó alla ævi í
Keflavík og vann við hjúkrun alla
starfsævina í Reykjanesbæ. Hún
vann líka að félagsmálum innan
Hjúkrunarfélags Íslands og í
Soroptimistaklúbbi Keflavíkur.
Öll sín störf vann hún af kjarki og
dugnaði með þeirri reisn sem hún
hafði til að bera í ríkum mæli.
Sigga var góður félagi sem átti
gott með að umgangast aðra og
var höfðingi heim að sækja. Eig-
inmaður hennar var Hjörleifur
Ingólfsson en þau slitu samvistir.
Börn Siggu voru þrjú, þau Arna
Björk, Ingvi Þór og Árni Jakob.
Þau ól hún upp og hélt með þeim
heimili eftir skilnað þeirra Hjör-
leifs, en hann féll frá árið 2006.
Sigga missti tvö barna sinna, þau
Árna Jakob sem lést árið 2009 og
Örnu Björk sem lést 31. desem-
ber 2013. Þetta voru þung högg
og merkilegt að hún skyldi
standa þau af sér. En hún átti
ennþá Ingva Þór og fjölskyldu
hans að og þau reyndust henni af-
ar vel; tóku hana til sín á sitt
heimili og þar leið henni vel.
Ingvi Þór, sem starfar sem húsa-
smíðameistari, keypti hús lang-
afa síns Veghús og vinnur að því
að koma því í upprunalegt horf og
þar átti heimili Siggu að standa.
En nú er vegferð Siggu okkar
Árna í þessum heimi lokið, alvar-
legur sjúkdómur greindist hjá
henni sem ekki varð við ráðið.
Við skólasystur úr HSÍ þökk-
um henni samfylgdina og allt sem
hún var okkur. Á kveðjustund
koma mér í hug orð úr Jobsbók:
Nakinn kom ég af móðurskauti og
nakinn mun ég aftur þangað fara.
Drottinn gaf og drottinn tók, lofað veri
nafn drottins.
Við sendum ástvinum hennar
og öllu venslafólki innilegar sam-
úðarkveðjur. Fyrir hönd holl-
systranna,
Brynhildur Ósk
Sigurðardóttir.
„Sýnum drenglyndi, verum
einlægar í vináttu.“
Sigríður lifði svo sannarlega
með þessi orð að leiðarljósi.
Hún var einn af stofnfélögum
í Soroptimistaklúbbi Keflavíkur
og gegndi mörgum trúnaðar-
störfum fyrir klúbbinn, m.a.
embætti formanns.
Margs er að minnast eftir
margra ára vináttu, en klúbbur-
inn var stofnaður í júní árið 1975.
Við fórum í margar ferðir víða
um land en minnisstæðast er þó
er við fórum saman á Norræna
vinadaga í Lundi í Svíþjóð og
bættum svo við nokkrum dögum
í Kaupmannahöfn á heimleið.
Sigríður vildi gera þeim gott
sem stóðu á einhvern hátt höll-
um fæti. Hún var reiðubúin að
hjálpa og veita þjónustu. Sigríð-
ur var heilsteypt kona og æðru-
laus.
Klúbbsystur þakka fyrir hlýja
samfylgd, við geymum minningu
um elskulega systur.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína,
góði, ég sef ekki þar.
Ég er leikandi í ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
(Mary E. Frye,
þýð. Ásgerður Ingimarsdóttir)
Kveðja frá Soroptimista-
klúbbi Keflavíkur,
Guðrún Jónsdóttir.
MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JANÚAR 2018
✝ MargrétBjörgvins-
dóttir fæddist í
Reykjavík 28.
október 1938.
Hún lést á
Landspítalanum
12. janúar 2018.
Foreldrar
hennar voru
Björgvin Ólafsson
og Klementína
Margrét Klem-
ensdóttir. Margrét átti sex
systur; Magdalenu, Kolbrúnu,
Dröfn, Mjöll, Drífu og Hrönn.
Margrét giftist Þráni Viggós-
syni vélfræðingi 19. febrúar
1961. Börn þeirra eru 1)
Viggó, giftur Phillipu Mary
Griffith, þau eiga
þrjú börn; Þráin
Bruce, Helenu
Amy og Lilju
Margréti. 2) Íris,
gift Jóni Þráins-
syni, þau eiga tvö
börn; Þráin Orra
og Margréti Kar-
en. 3) Hinrik,
giftur Dóru
Kjartansdóttur
Welding, þau eiga
tvær dætur; Rebekku og
Viktoríu. Dóttir Rebekku er
Díana Marín.
Útför Margrétar fer fram
frá Seltjarnarneskirkju í
dag, 19. janúar 2018, klukk-
an 15.
Tengdamóðir mín, Margrét
Björgvinsdóttir, eða Gréta, eins
og hún var ávallt kölluð, var yndis-
leg kona, hlý og góð manneskja.
Nærvera hennar var töfrandi á
marga lund, hún svo falleg, lífs-
glöð og skemmtileg. Við sátum oft
við kertaljós og hlustuðum á hug-
ljúfa tónlist eða hún sagði mér frá
lífinu í gamla daga. Henni fannst
dásamlegt að rifja upp gleðistund-
irnar með systrum sínum og móð-
ur sinni, einkum þegar þær dvöldu
á sumrin í Laugardalnum, agnar-
litlu koti við Laugarvatn, sem
amma Gógó átti, og þangað voru
allir velkomnir og máttu gista. Þar
var spjallað mikið og margt og oft-
ar en ekki slegið á létta strengi.
Var ég svo lánsöm að fá einnig að
njóta þeirra stunda. Þær eru einar
hjartfólgnustu minningar okkar
hjóna, sumardvölin í kúrukotinu
krúttlega hennar ömmu Gógó.
Gréta kenndi mér svo ótal
margt varðandi matseld og heim-
ilisstörf, leiddi mig af hæversku
áfram og benti á sinn undurljúfa
og hlýja máta á hluti sem betur
máttu fara.
Hún kenndi mér einnig mikið
um grundvallargildi lífsins, hug-
rekki, auðmýkt, þakklæti, æðru-
leysi og fyrirgefninguna; svo og að
sýna samferðarmönnum sínum
jafnan virðingu og kærleika.
Dætrum mínum var hún einstök
fyrirmynd, og er söknuður þeirra
sár.
Hún var glaðsinna, hún virti
fólk eins og það var, elskaði það,
reyndi aldrei að breyta öðrum.
Gréta gekk svo sannarlega á
undan með góðu fordæmi, hún
gekk á vegi kærleikans, var elskuð
af öllum sem henni kynntust. Hún
Gréta mín var með galopið hjartað
öllum, og veitti ótæpilega af ástúð
sinni. Hún notaði ætíð kærleiksrík
orð, t.a.m. talaði svo fallega til
hundanna minna að maður gat
tárast og auðvitað líka hlegið.
Ástvinir hennar voru henni líf
og yndi; hún lifði í sátt og sam-
lyndi við Guð og menn og hafði
framar öðru gaman af lífinu. Þá
var hún ætíð svo vel til höfð, fal-
lega og smekklega klædd, og fín
um hárið. Gullfalleg kona, há-
vaxin, teinrétt í baki, elskuleg í
framgöngu og brosmild.
Ferðirnar sem við höfum farið
saman í hafa allar verið dásamleg-
ar, sú síðasta ferð hinum megin á
hnöttinn, til Viggós eldri sonar
hennar og fjölskyldu hans, sem
búsett eru á Nýja Sjálandi. Förin
sú var ógleymanleg, Gréta mín
alltaf til í allt, með okkur í öllu,
sama hvað gigtin hrjáði hana og
líkaminn aumur. Glaðværðin yfir-
vann það allt saman og þakklætið
margfalt að auðnast að fara þessa
löngu ferð.
Gréta þakkaði svo sannarlega
fyrir hið góða í lífinu, og fyrir það
sem henni hafði verið gefið.
Hún ástundaði fagurt líferni,
þar sem einlægni, örlæti og
hjartagæska við allt sem lífsanda
dró var haft að leiðarljósi.
Gréta, tengdamóðir mín, mun
ávallt vera ein fallegasta fyrir-
myndin mín í lífinu.
Blessuð sé minning góðrar
konu.
Dóra Kjartansdóttir Welding.
Elsku amma, það er skrýtið að
ég muni aldrei hitta þig aftur. Ég
verð að byrja á því að þakka þér
fyrir allan þann tíma sem ég fékk
að eyða með þér frá því ég var lít-
ill. Ég er svo þakklátur að hafa átt
ömmu sem vildi allt fyrir mig
gera. Ég bað þig um að gera allt
milli himins og jarðar; sumir hlut-
ir sem ég bað þig um voru yfirleitt
frekar heimskulegir en þú bakk-
aðir mig samt alltaf upp.
Þegar ég var yngri fannst mér
ekkert skemmtilegra en að fá að
gista heima hjá þér, en við vorum
saman vinirnir þegar afi var að
gæda á sumrin. Núna er ég svo
svakalega þakklátur fyrir það
hversu dugleg þú varst þó þú hafir
verið að eiga við öll þín veikindi.
Það er nefnilega þannig að við
njótum góðs af því. Sjálfur get ég
eiginlega ekki lýst því hversu
ánægður ég er að eiga allt það
handverk sem þú hefur gefið mér í
gegnum tíðina og ég veit að fólkið í
kringum þig er það líka. Amma,
þú varst alltaf svo góð við alla í
kringum þig og lést öllum líða svo
vel. Þú varst með ótrúlega góða
nærveru, sem ég á eftir að sakna
alveg óendanlega mikið. Ég ætla
sjálfur að reyna að taka þig meira
til fyrirmyndar hvað varðar alla
þá jákvæðni sem þú bjóst yfir. Það
er í raun alveg ótrúlegt hversu já-
kvæð þú varst. Afi var kannski
ekki alltaf sammála þér en þið vor-
uð þetta yin-yang sem einkennir
oft góð hjónabönd.
Það stoppaði þig ekkert, þú
varst á fullu í handvinnunni, leirn-
um og fleira en ekki síst er það
blessuð vatnsleikfimin, eða vatns-
ballettinn eins og afi kallar þetta.
Ég gleymdi nefnilega að hrósa þér
fyrir að hafa náð að draga afa með
þér í hana. Gamli kallinn hefur al-
veg svakalega gott af því að fá
þessa hreyfingu sem er svo mik-
ilvæg fyrir fólk á ykkar aldri.
Þegar þú, mamma og Gréta
komuð í heimsókn til okkar Guð-
rúnar í Elverum man ég hvað við
hlógum og skemmtum okkur vel í
bílnum frá flugvellinum og
mamma sagði við mig að það ættu
nú örugglega ekki margir svona
ömmu eins og ég. Í þeirri sömu
ferð fattaði ég í raun og veru hvað-
an ég hefði kaupsýkina. Ég veit
ekki hvort það er jákvætt eða nei-
kvætt en þú vildir oft kaupa allt
sem þú sást. Það er einmitt
skemmtilegt að segja frá því að ég
og mamma erum nefnilega alveg
eins hvað þetta varðar við erum
kaupsjúk og hvatvís alveg eins og
þú.
Mér þykir það svo sárt að þú
munir ekki fá að hitta væntanlegt
barnabarnabarn þitt í sumar, en
ég veit að þér finnst það enn erfið-
ara en mér. Ég mun segja honum
frá öllu því sem þú gerðir fyrir mig
og hversu góð og yndisleg amma
þú varst. Þú þarft ekki að hafa
áhyggjur af afa Þráni því að við
munum hugsa alveg óendanlega
vel um hann. Við munum öll reyna
að fylla í það risastóra skarð sem
þú skilur eftir þig en það gæti
samt reynst erfitt. Amma mín, ég
vona innilega að þú sért komin á
betri stað, að þú sért komin á stað
þar sem þér líður svakalega vel.
Ég vona að það sé mátulega heitt
hjá þér og ég vona að þú sért að
slaka á í sólbaði með Amarula í
hönd og sért að spjalla við ömmu
Gógó.
Með ástarkveðju,
besti strákurinn hennar ömmu,
Þráinn Orri.
Það er þyngra en tárum taki að
horfa á eftir uppáhaldskonunni
okkar, vinkonu og okkar helstu
fyrirmynd, henni ömmu Grétu.
Hún amma var einstök kona og
áttuðum við okkur fljótt á því að
hún væri okkar helsta vinkona því
það var alltaf gleði og stutt í hlát-
ur þar sem hún var. Við lærðum
margt af henni ömmu, hún var svo
lífsglöð, jákvæð, góð við aðra og
lét ekkert stoppa sig. Við dáðumst
að því hvað hún amma var alltaf
vel til höfð og glæsileg. Okkur
þótti ekkert skemmtilegra en að
máta skóna hennar, fikta með
málningardótið hennar og setja á
okkur hatta og smellueyrnalokk-
ana hennar. Því í augum okkar
var hún prinsessa, átti veski í stíl
við öll dress, slæður í tugatali og
endalaust af glingri. Svo kenndi
hún okkur líka að baka og það fór
heilt sumar í það að gera sömu
kökuna aftur og aftur því skúffu-
kakan með appelsínukreminu var
svo góð. Við nutum þess að vera
hjá ömmu og afa því þolinmæðin
og umhyggjan var svo mikil.
Frá Þingvöllum eigum við
margar góðar minningar úr bú-
staðnum þeirra. Á meðan afi fór
út á bátinn bökuðum við vöfflur
með ömmu og biðum spenntar
eftir því að fá afa heim með fisk.
Svo fórum við líka oft fjögur sam-
an í Yfir, þar sem við stilltum okk-
ur upp sitt hvoru megin við bú-
staðinn og köstuðum bolta á milli.
Þegar líða fór á kvöldið fórum við
svo að spila. Það er varla í frásög-
ur færandi en við frænkurnar tók-
um eitt sinn upp á því að svindla á
gömlu hjónunum í spili. Það
komst nú fljótt upp því staðan var
orðin 13-0 fyrir okkur, og enn
þann dag í dag erum við stimpl-
aðar helstu spilasvindlarar fjöl-
skyldunnar. Við hlustuðum líka á
sæta tónlist þar sem amma og afi
sýndu okkur hvernig þau dönsuðu
í gamla daga og við tókum sporin
með þeim. Eftir dansinn lokuðum
við okkur inni í herbergi eða fór-
um upp á loft og bjuggum til leik-
rit eða dansatriði sem við sýndum
þeim svo – því þau voru bestu
áhorfendurnir og dáðust að okk-
ur.
Við gætum haldið endalaust
áfram því þessar minningar eru
okkur ómetanlegar. Það eru for-
réttindi að fá að eyða svona mikl-
um tíma með ömmu sinni og afa.
Fyrir þetta erum við ævinlega
þakklátar og tökum þetta með
okkur áfram út í lífið.
Nú vakir elsku amma Gréta yf-
ir okkur, passar upp á okkur og er
með okkur í anda. Það er sárt að
kveðja þann sem maður elskar
mest. En við hittumst aftur síðar.
Sofðu rótt, elsku amma okkar.
Viktoría og Gréta Karen.
Það er gæfa sérhvers manns að
kynnast góðu fólki. Mín gæfa var
að kynnast konunni minni og
hennar fjölskyldu, þá sérstaklega
Grétu. Elskulegri og betri kona er
vandfundin. Hún var stórglæsi-
leg, alltaf svo falleg og vel til höfð.
Gréta var hlý og einlæg og var
alltaf tilbúin að hjálpa öllum og
þess nutu barnabörnin hennar í
ríkum mæli. Gaman var að koma
á Barðaströndina, þar sem þau
hjónin áttu fallegt heimili og
höfðu þau gaman af því að taka á
móti gestum. Ég minnist allra úti-
legu- og utanlandsferðanna sem
við fórum í saman, þá var oft glatt
á hjalla. Mér er sérstaklega minn-
isstæð ferð okkar um hálfan
hnöttinn til Nýja-Sjálands í brúð-
kaup hjá barnabarni, það stoppaði
hana ekkert!
Ég kveð með söknuði þessa
yndislegu konu sem hefur reynst
mér svo vel.
Jón Þráinsson.
Í dag kveðjum við hana Grétu
okkar, hans Þráins. Gréta hafði
einstakt jafnaðargeð, var vel
greind og hafði mjög gott minni,
fylgdist vel með öllu. Minningar-
brotin hrannast að þegar þú
hverfur á brott. Mikil og sterk
fjölskyldutengsl hafa einkennt
okkar litlu fjölskyldu en Þráinn og
mamma eru bara tvö systkinin og
því gaman að koma í afmæli og
veislur hjá Grétu þar sem hún átti
svo stóra fjölskyldu.
Við systkinin eigum margar
góðar minningar með Grétu og
Þráni, sumarbústaðaferðir, veiði-
ferðir og fjölskylduboð um hver
jól og afmæli. Það var fastur liður
á gamlárskvöld að Gréta kom með
sitt fólk á heimili móður okkar,
þar var slegið á létta strengi, skot-
ið upp flugeldum og farið á
brennu. Hún var hrókur alls fagn-
aðar, hún hafði þann eiginleika að
draga alltaf fram það jákvæða í
fari allra. Nú um áramótin hittist
fjölskyldan eins og vanalega en við
tókum eftir því að Gréta var ekki
alveg nógu hress, en jákvæðnin
skein úr andliti hennar.
Gréta bjó manni sínum og
börnum fagurt heimili og var allt-
af gaman að koma í heimsókn á
Barðaströndina. Ég, Erla, Gunn-
ar og mamma okkar Ingveldur,
Gréta og Þráinn höfum átt marg-
ar notalegar samverustundir, allt
frá því við vorum lítil til dagsins í
dag. Það eru stundir sem okkur
þykir vænt um og eru okkur dýr-
mætar. Gréta var ein af þessum
stóru, sterku persónum sem við
vorum svo lánsöm að umgangast í
gegnum árin.
Elsku Gréta, nú hefur þú kvatt
þennan heim og farið á vit nýrra
heimkynna, við kveðjum þig með
þakklæti, það var mannbætandi
að umgangast þig. Elsku Þráinn
og fjölskylda, við vottum ykkur
okkar innilegustu samúð í söknuði
ykkar.
Ásgerður, Erla og Gunnar.
Í dag er til moldar borin Mar-
grét Björgvinsdóttir, vinkona mín.
Með henni er gengin mikilhæf
mannkostakona. Maður heldur sig
ríkan, með gnótt vina. En þegar
spilin eru stokkuð vaknar maður
við að aðeins fáir eru manni sér-
lega kærir og eftirminnilegir, sem
skilja eftir sig spor sem aldrei
fennir í. Þannig var hún Gréta.
Við kynntumst í kvenfélaginu
Keðjunni, félagi eiginkvenna vél-
stjóra, og áttum þar margar góðar
stundir. Við sátum saman í stjórn
félagsins í nokkur ár, m.a. þegar
Keðjan réðist í smíði sumarhúss á
Laugarvatni. Gréta var svo sann-
arlega betri en enginn í slíkum
framkvæmdum. Dugleg, atorku-
söm og klár. Hún vílaði ekkert fyr-
ir sér, alltaf glöð og gott var að
vera í návist hennar. Ég á ótal
góðar minningar um samveru
okkar Grétu sem ylja nú að henni
genginni.
Gréta veiktist fyrir 30 árum og
höfðu þau veikindi mikil áhrif á
allt hennar líf. Þrátt fyrir það gaf
hún aldrei eftir, ferðaðist innan-
lands og utan og naut samvista við
fjölskyldu sína, Þráin og krakk-
ana. Fráfall hennar nú er þyngra
en tárum taki og missirinn er mik-
ill. Ég mun sakna hennar mjög en
á sama tíma er ég þakklát fyrir all-
ar glaðar og góðar stundir sem við
áttum saman.
Þráinn, börnin og fjölskyldur
þeirra sjá nú á bak eiginkonu og
móður sem bar umhyggju fyrir
þeim og studdi þau í því sem þau
tóku sér fyrir hendur. Minningin
um Grétu og allt sem hún var þeim
styður þau í sorg þeirra og ég veit
að hún verður þeim styrkur og
hvatning til framtíðar. Þeim votta
ég mína innilegustu samúð.
Sigríður Smith.
Margrét
Björgvinsdóttir
ábyrgðarstöðum fyrir Hægriflokk-
inn og tvö kjörtímabil var hann
næstráðandi í flokksstarfinu. Á
kjörtímabilinu 2003 til 2007 var
hann kjörinn varamaður í borgar-
stjórn og kjörtímabilið 2007 til 2011
sat hann þar sem kjörinn fulltrúi,
ásamt því að taka sæti í stýrinefnd
flokksins.
Jón Steinar naut almennrar
virðingar. Það var ekki aðeins
vegna stöðu hans sem fræðimanns
heldur einnig fyrir framlag hans til
stjórnmálanna. Hann var maður
rökfastur og færði rök fyrir máli
sínu á grunni staðreynda og þekk-
ingar, sem hann var fús að deila
með öðrum.
Hann var félagslyndur, opinn og
áhugasamur um það sem fólk hafði
fram að færa á fundum. Það var
auðvelt að slaka á, brosa og njóta
góðra samræðna í félagsskap Jóns
Steinars. Hann beitti í sér mörgum
málaflokkum og helstu áhugamál
hans voru borgarskipulag og um-
hverfismál.
Jón Steinar talaði fullkomna
norsku, með einkennandi íslensk-
um hreim. Það gerði hann að góð-
um sendiherra fæðingarlands síns
og þá sérstaklega Íslands nú-
tímans.
Við erum þakkát fyrir framlag
Jóns Steinars til samfélagsins í
Þrándheimi.
Fyrir hönd Hægriflokksins í
Þrándheimi,
Ingrid Skjøtskift.
Það var mikill heiður að fá að
vera vinur Jóns Steinars
Guðmundssonar.
Þegar dauðinn beið við dyrnar
hittumst við í Þrándheimi til að
kveðjast.
Jón Steinar sendi mér kennslu-
bók í olíuverkfræði í haust. Vegna
veikinda föður míns og andláts gat
ég ekki gert bókinni viðunandi skil
í Morgunblaðinu. Á dánarbeðinum
reisti Jón Steinar sig upp og skrif-
aði falleg orð í bókina. Það var eina
eintakið sem hann undirritaði og
það síðasta sem hann skrifaði.
„Vertu trúr vinum þínum, nú og
alltaf,“ skrifaði hann. Áttum við
síðan stutt samtal sem urðu drög
að viðtali.
Jón Steinar var hógvær þegar
spurt var hvað stæði upp úr á ferl-
inum. Sagðist ekki vilja mikla eigin
verk. Það væri skylda vísinda-
mannsins að miðla þekkingu til al-
mennings. Tilviljanir hefðu ráðið
miklu um líf hans. Hann sagði svo
dæmisögu af pípulagningamanni
og flæði efna um rör. Vegna slíkra
rannsókna skipaði Jón Steinar sér í
fremstu röð olíuverkfræðinga í
Noregi. Það var mikið afrek.
Þegar olíudraumar Íslendinga
risu sem hæst var Jón Steinar mér
innan handar við greinarskrif í
Morgunblaðið. Leyndi sér þá ekki
að hann þekkti marga áhrifamenn í
olíuiðnaðinum.
Jón Steinar hafði yfirburða-
þekkingu á orkumálum. Hann
fylgdist vel með heimsmálum og
tók þátt í störfum Hægri flokksins í
Noregi. Þessi blanda gerði hann að
sérstaklega skemmtilegum félaga.
Hann hafði mikla hæfileika til að
útskýra flókna hluti og hefur sem
kennari áreiðanlega breytt lífi
fjölda fólks. Hann gerði þá kröfu að
menn rökstyddu mál sitt. Þannig
urðu samræður á góðri stundu með
Jóni Steinari og syni hans, Magn-
úsi Ara, eins og kennslustund.
Nú bíður það okkar Magga að
halda minningu hans á lofti.
Jón Steinar var höfðingi heim að
sækja og glæsilegur á velli. Af-
burðagreindur og fullur sjálfsör-
yggis smitaði hann út frá sér lífs-
orku og metnaði. Mér er
sérstaklega minnisstætt kvöld eitt
þegar hann var á leið á samkomu í
Þrándheimi. Rifjuðust þá upp frá-
sagnir af því hvernig Einar Bene-
diktsson skáld skar sig úr fjöldan-
um. Maður kynnist aðeins
nokkrum svona mönnum á lífsleið-
inni.
Jón Steinar sýndi mikið æðru-
leysi þegar óvæginn sjúkdómur
tók sig upp á ný. Áður en við
kvöddumst gekk ég eftir aðalgöt-
unum í Þrándheimi og hugsaði
hversu stór hluti af manni deyr
þegar góður vinur fellur frá. Það er
virkilega sárt.
Baldur Arnarson.