Morgunblaðið - 19.01.2018, Side 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JANÚAR 2018
✝ Ester Gísla-dóttir fæddist
13. október 1926 í
Reykjavík og ólst
þar upp og starf-
aði alla tíð, m.a.
við verslunarstörf.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu
Grund 22. desem-
ber 2017.
Foreldrar Est-
erar voru Gísli
Þorkelsson, f. 1857, d. 1943,
steinsmiður og múrari, og
Rannveig Jónsdóttir, f. 1898, d.
1978, húsfreyja, búsett í
Reykjavík. Systkini Esterar
voru Sigurður Svavar, f. 1920,
d. 1988, Tryggvi f. 1922, d.
2000, Guðríður Sigrún, f. 1924,
d. 1998, Gísli Þorkell, f. 1928,
d. 1943, Þorkell Jón, f. 1934, d.
1997, og Garðar, f. 1938, d.
1941.
Ester giftist þann 14. júní
1947 Valtý Guðmundssyni f.
Guðrún, f. 2017. d) Styrmir, f.
1990.
2) Guðmundur Hafþór, f.
1953. Maki Jónína Jóhanns-
dóttir, f. 1957. Börn: a) Bjarki
Freyr, f. 1976, í sambúð með
Gunnhild Haslerud, f. 1979.
Börn Bjarka: Helena Björk, f.
1998, Birta, f. 2001, Eiður
Breki, f. 2006. b) Dagmar
Dögg, f. 1980, d. 1981. c) Fann-
ar Þór, f. 1982, í sambúð með
Ylfu Björgu Jóhannesdóttur, f.
1984. Börn: Dagbjört Nína, f.
2015, Auður Örk, f. 2017. d)
Dagný, f. 1988, d. 1989.
3)Hörður Már, f. 1959. Maki
Helga Hrönn Hilmarsdóttir, f.
1964, börn: a) Berglind Björg,
f. 1978, maki Ásgeir J. Ás-
geirsson, f. 1972, börn: Sindri
Freyr, f. 1996, Fannar Páll, f.
2003. b) Hjalti, f. 1990 c) Signý,
f. 1992 d) Anna, f. 1996.
4) Edda Valdís Valtýsdóttir,
f. 1968, maki Kjartan Tumi Bi-
ering, f. 1973, dóttir þeirra er
Hildur Júlía Biering, f. 2014.
Útförin fer fram frá Frí-
kirkjunni í Reykjavík í dag, 19.
janúar 2018, klukkan 13.
1925, d. 1991, skip-
stjóra hjá Reykja-
víkurhöfn. For-
eldrar hans voru
Guðmundur Guð-
mundsson, f. 1894,
d. 1963, skipstjóri,
og Guðlaug Gríms-
dóttir, f. 1890, d.
1982, húsfreyja,
búsett í Reykjavík.
Börn Esterar og
Valtýs eru:
1) Gísli Sævar, f. 1947, börn:
a) Hanna Berglind, f. 1971,
maki Ragnar Guðmannsson, f.
1971, börn: Jökull Ágúst, f.
1999, Sóldís Rós, f. 2005, Heið-
dís Brá, f. 2009, Blædís Lukka,
f. 2013. b) Rúnar Gíslason, f.
1971, maki Ásdís Björg Pálma-
dóttir, f. 1976, börn: Blær, f.
1997, Andrea Líf, f. 2003, Alex-
andra, f. 2005, Ísabella, f. 2010.
c) Bergdís Ester, f. 1981, maki
Kristian Jensen, f. 1981, börn:
Bjarki Noel, f. 2010, Friða
Ævin er full af litlum molum
sætum og beiskum,
súrum og sterkum.
Molum sem veita nýja sýn,
og reynslu sem þú berð.
Þetta geta verið fúlir molar,
jafnvel harðir, meiðandi og ógeðslegir.
Stundum fylgja þeim ný tækifæri
og stundum geta þeir leitt til nýrra
kynna.
Jafnvel kanntu að upplifa mikla gleði
vegna þeirra,
allavega um stundarsakir.
Sumir molarnir geta jafnvel orðið að
gullmolum
sem þú hefðir ekki viljað missa af.
Ævin er full af svona molum.
Hún er samansett af litlum brotum
sem púslað er saman
á óskiljanlegan, jafnvel öfugsnúinn
hátt.
Útkoman er algjörlega einstök ævi
einnar manneskju.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þetta ljóð kallast á við hug-
renningar mínar við andlát móð-
ur minnar sem ég var samferða í
65 ár.
Takk fyrir samfylgdina,
mamma mín.
Guðmundur.
Ég ætla að skrifa nokkrar lín-
ur til minningar um tengdamóð-
ur mína til tæplega 40 ára.
Ester hafði einstaklega mikla
ánægju af því að glugga í minn-
ingargreinar og spá í lífshlaup og
sögu, að ég tali nú ekki um ætt-
fræði samferðafólks og landa
sinna.
Hún var afskaplega vel lesin
og þekkti vel sögu lands og þjóð-
ar og þjóðanna í kringum okkur.
Ester var fædd 1926 í Aust-
urbæ Reykjavíkur og ólst upp að
Urðarstíg 14, og bjó þar til tví-
tugs eftir því sem ég best veit.
Það voru mjög erfiðir tímar á
Íslandi og í heiminum þegar hún
var að alast upp því heimskreppa
var skollin á. Þetta hafði miklar
afleiðingar fyrir okkur Íslend-
inga, og þarna var Ester ung-
lingur.
Seinni heimsstyrjöldin tók svo
við og má nærri geta að það að
alast upp á svona víðsjárverðum
tímum eins og þarna, hafi mótað
skoðanir hennar og lífsviðhorf.
Hún þekkti Reykjavík afskap-
lega vel, sérstaklega á öldinni
síðustu.
Hún kynntist flottum strák á
Alþingishátíðinni á Þingvöllum
1944, við stofnun íslenska lýð-
veldisins. Valtýr Guðmundsson
hét sá strákur, innvígður Vest-
urbæingur.
Ester og Valtýr giftust og
eignuðust fjögur velheppnuð
börn.
Ég kynntist Ester tengda-
mömmu þegar hún var liðlega
fimmtug og ég um tvítugt.
Við Ester gerðum margt sam-
an, fórum í bæjarferðir og á tón-
leika og fleira. Ég var mjög hissa
á því hvað hún þekkti marga, en
hún var að sjálfsögðu innfæddur
Reykvíkingur úr Þingholtunum
og var ákaflega stolt af því.
Ég á minningu frá einni slíkri
bæjarferð þar sem við vorum á
gangi á Lokastígnum og gengum
fram á ungan mann sem var að
vinna í garðinum sínum í góða
veðrinu. Ungi maðurinn var tek-
inn tali og kom þá í ljós þegar
hún fór að grennslast fyrir um
ættfræði hans að Ester kannað-
ist við pabba hans en nauða-
þekkti afa mannsins og var
meira að segja með sögur af hon-
um, unga manninum til sérstakr-
ar skemmtunar.
Fjölskyldan var á tímabili
dugleg að fara í sumarbústaða-
ferðir sem við höfðum sérlega
gaman af og er ég nú bara að láta
hugann reika og eru góðar minn-
ingar sem koma upp í huga minn.
Ég man eitt sinn eftir því að
farið var að Úlfljótsvatni og
borðað og drukkið og farið í laut-
arferð út í móa og dinglað sér við
lækjarnið og kyrrð. Þetta var
Ester alveg til í, og að leika með
sprek og eldspýtur og fikta smá.
Ég á sjálf margar góðar minn-
ingar úr minni bernsku úti í nátt-
úrunni að tína ber. Það sem við
gerðum einu sinni, við Ester, var
að fara í kvöldgöngu hérna rétt
upp við Rauðavatn með Útivist,
minnir mig, og gengum og geng-
um í halarófu náttúrulega en það
gleymdist nestið í ferðina góðu
og voru bara borðuð berin blá á
leiðinni. Ég man hvað ég var
glöð að hún skyldi nenna að
koma með mér í þessa ferð, sem
var svo einstaklega vel lukkuð
fannst okkur báðum.
Hún Ester hafði sérlega gam-
an af að ferðast og það var eig-
inlega betra að það væri hærra
hitastig en 10° þangað sem hún
fór. Fóru þau hjón í margar slík-
ar ferðir með góðum vinum sín-
um.
Nú hefur hún farið í sína síð-
ustu ferð, elsku Ester mín, ég
þakka fyrir samfylgdina.
Blessuð sé minning þín,
Kveðja
Jónína.
Virðuleg tengdamóðir mín
kvaddi þennan heim tveimur
dögum fyrir jól. Mig langar að
skrifa nokkur orð til að minnast
hennar.
Fyrir rétt tæpum þrettán ár-
um var ég svo lánsamur að kynn-
ast eiginkonu minni, Eddu Val-
týsdóttur. Fljótlega eftir að það
samband hófst var ég drifinn í
heimsókn til Esterar svo hún
gæti fengið að hitta nýja kærasta
dóttur sinnar. Ég verð að við-
urkenna að ég var frekar stress-
aður fyrir þann fund. En þær
áhyggjur reyndust ástæðulaus-
ar. Ester tók mér afar vel og það
eyðilagði ekki fyrir mér að Ester
mundi eftir öfum mínum og
ömmum frá því í gamla daga í
Reykjavík. Ester var nefnilega
Reykjavíkurmær, fædd og upp-
alin í smábæ sem óx og dafnaði
með henni uns hún bjó í borg.
Það var alltaf gaman að ræða
hlutina við Ester enda var hún
vel inni í flestum málum. Hún las
öll dagblöð frá upphafi til enda,
eins og um skyldulesningu væri
að ræða. Skemmtilegast þótti
mér að vera ósammála henni,
hvort sem ég var það eða ekki. Í
þannig rökræðum fékk maður,
oftar en ekki, að njóta kímnigáfu
og skemmtilegrar sýnar hennar
á hin ýmsu mál. Allra skemmti-
legast þótti mér að ræða við
hana um stöðu einstæðra mæðra
sem þurftu jafnvel að búa í fé-
lagslegu húsnæði, en ekki meira
um það hér.
Ester kunni þá list að njóta
lífsins, hún ferðaðist, fór á tón-
leika, leikhús, las bækur, horfði á
sjónvarp og kunni vel að meta
það sem vel var gert. Hún kunni
líka ágætlega þá list að segja
skoðun sína á því sem betur hefði
mátt fara. Hún hafði nefnilega
skoðanir, hún Ester mín. Skoð-
anir á listum, fréttum, pólitík,
fólki og því sem fólk tók sér fyrir
hendur. Ester var í einu orði
sagt vel hugsandi manneskja
sem bjó yfir ríkum skilningi á
mörgum hlutum. Hún var hins
vegar umfram allt alveg hrika-
lega skemmtileg.
Elsku Ester mín, eða eins og
ég kallaði þig stundum til að
stríða þér, virðuleg tengdamóðir
mín; ég vona svo innilega að þú
sért komin á betri stað og hafir
fundið þann frið í sálu þinni sem
ég veit að þú þráðir svo mjög síð-
ast þegar við hittumst. Þakka
þér fyrir samfylgdina. Ég mun
sakna þín.
Kjartan Tumi Biering.
Hún amma Ester verður alltaf
í mínum huga skemmtilega
hressa amman sem virtist geta
flestallt. Það mátti ekki gefa í
skyn að hún væri neitt gamal-
menni, enda var hún það ekki.
Einu sinni þegar ég var táningur
fórum við til Portúgal með
ömmu. Ég var ansi fótfúin í hin-
um og þessum útsýnisferðum en
þegar ég kvartaði var bara bent
á ömmu, sem nánast skokkaði
fremst í flokki.
Þegar ég var tvítug flutti ég til
útlanda og hef búið erlendis síð-
an. Alltaf þegar ég kom í heim-
sókn var hún létt í lund, tilbúin
með kaffið og spurningar um það
hvað á daga mína hefði drifið.
Seinna hef ég svo komið með
börnin mín og þrátt fyrir að
Bjarki talaði enga íslensku var
Rauðhetta og úlfurinn dregin
fram og þau skemmtu sér vel
saman.
Elsku amma mín, takk fyrir
allt sem þú hefur gefið mér og
allar skemmtilegu samveru-
stundirnar. Mun alltaf minnast
þeirra.
Bergdís Ester Gísladóttir.
Á vegamótum þegar æskan endar
og æskudraumar hverfa bak við ský.
Hve margar gamlar myndir eru
brenndar,
hve margt sem aldrei vaknar upp á ný.
Þeir heiðu morgnar hárra sólardaga
þau hljóðu kvöld, er sáu nýjan dag.
Það blóm, hvar geymist lítið ljóð og
saga,
það lauf sem féll í haust við sólarlag.
(H.K.)
Þegar við minnumst föður-
systur okkar, Esterar Gísladótt-
ur, koma þessar ljóðlínur upp í
hugann. Einstakur vinskapur
var alla tíð á milli foreldra okkar,
Sísíar og Kolla, og þeirra Ester-
ar og Valla og samgangur mikill
á milli Granaskjólsins og Mela-
brautarinnar. Öll höfðu þau yndi
af því að syngja og alltaf tóku
þau undir hvert hjá öðru. Það
var á slíkum stundum sem við
börnin á Melabrautinni áttuðum
okkur á því hversu nátengd
systkinin á Urðarstígnum voru.
Ester var einnig mikil vinkona
mömmu okkar og góður ferða-
félagi hennar eftir lát pabba.
Þær höfðu báðar mjög gaman af
því að ferðast og fóru oft til sól-
arlanda. Mikil vinna var lögð í
skipulagningu ferðanna og
ferðasögurnar margar.
Ester var einnig heiðursfélagi
í klúbbi sem stofnaður var fyrir
nokkrum árum, en félagar í
klúbbnum voru auk okkar systra
og mömmu, eiginkona Gísla
Þórs, og dætur Tryggva, bróður
pabba og Esterar. Þrátt fyrir
töluverðan aldursmun á félögum
klúbbsins, Ester að sjálfsögðu
aldursforsetinn, fannst það ekki
þegar við komum saman. Það
var alltaf fjörugast þegar aldurs-
forsetinn mætti á fund og mikið
sungið. Ester var fróð og vel gef-
in kona og alltaf gaman að hitta
hana. Hún lét sér annt um okkur
systkinin alla tíð og vorum við
alltaf velkomin til hennar, til að
leita ráða eða bara til að spjalla.
Ester var aufúsugestur í fjöl-
skylduboðum, aldursforseti og
höfuð ættarinnar, og öllum þótti
gaman að hitta hana. Nú er kom-
ið að vegamótum hjá Ester og
munum við öll sakna hennar
mikið. Við viljum þakka Ester
frænku okkar fyrir samfylgdina í
gegnum árin því það var mann-
bætandi að þekkja hana. Við
sendum, Gísla, Gumma, Herði,
Eddu og fjölskyldum þeirra okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur
því þeirra er missirinn mestur.
Svava Kristín, Rannveig
Björk og Gísli Þór,
Þorkelsbörn.
Í dag kveð ég góða vinkonu,
Ester Gísladóttur, sem ég hitti
fyrst fyrir 43 árum. Fyrsta
minning mín um Ester er um
hana í eldhúsinu á heimili hennar
í Granaskjóli. Hún heldur á litlu
desilítramáli úr stáli með mjólk í.
Hávaxin og bein í baki með bux-
urnar uppbrettar yfir hné svo
skín í granna, slétta og áberandi
glansandi leggi. Þegar hún sér
undrunarsvip minn segir hún
kímin á svip, eins og henni einni
er lagið. „Mjólkin er svo miklu
betri þegar maður drekkur úr
stáli“. Álíka góð og áhugaverð
ráð átti ég eftir að fá frá henni
þegar fram liðu stundir.
Ester var mamma Eddu,
bestu vinkonu minnar. Ég var
heimagangur á heimili hennar í
Granaskjóli 42 alla mína barn-
æsku og unglingsár og í raun
líka þegar hún flutti á Afla-
granda. Ester ýtti fast í öxlina
manns þegar hún hló og hún var
mjög hláturmild manneskja.
Hún vann í Miðbæjarmarkaðn-
um hjá Maríu, hafði sterkar
skoðanir á öllu, ekki síst pólitík-
inni og hún spáði í bolla. Það
gerði hana bæði veraldarvana og
dularfulla fyrir mér. Hún leyfði
okkur Eddu líka allt sem við
vildum. Hvort sem um var að
ræða að draga allar sængur
heimilisins fram á gang til að búa
til barbíveröld, leika okkur með
gamla skó- og hattasafnið sitt á
stigapallinum eða að fá kettling
til að leika við. Ég minnist þess
ekki að hún hafi sett uppátækj-
um okkar neinar hömlur. Alltaf
var komið fram við mann af virð-
ingu og svigrúm fyrir frelsi var
ekki af skornum skammti í
Granaskjólinu þar sem Ester
rak heimilið af miklum myndar-
brag. Samskipti okkar á milli
voru mikil og opin alla tíð þrátt
fyrir aldursmun og ólíkar heim-
ilisaðstæður. Ég verð henni æv-
inlega þakklát fyrir það. Ég er
síðan óendanlega þakklát fyrir
að hafa fengið að vera hjá henni
og kveðja hana daginn sem hún
skildi við. Það var einlæg og fal-
leg stund. Ester var svo tilbúin
hvíldinni. Ég get vel séð hana
fyrir mér á hlýjum stað hlæjandi
með uppbrettar skálmar svo skín
í glansandi leggi. Minning um
sterka og góða konu lifir.
Ingibjörg Anna.
Elsku Ester mín.
Þá er komið að leiðarlokum.
Upp á síðkastið varð þér tíðrætt
um að nú væri komið nóg, þú
varst búin að lifa góðu og inni-
haldsríku lífi. Okkar kynni hóf-
ust fyrir 35 árum þegar við Edda
urðum vinkonur, mál þróuðust
með þeim hætti að við tvær urð-
um líka bestu vinkonur. Þegar
Edda flutti til Danmerkur og
mamma mín dó tókst þú mér
eins og þinni eigin dóttur. Hjá
þér átti ég ávallt skjól og þú
varst alltaf til staðar á góðum
tímum eins og þeim erfiðu.
Margs er að minnast og margt
ber að þakka, svo margar góðar
stundir sem við áttum saman.
Við sóttum saman tónleika, leik-
hús og kaffihús en fyrst og
fremst sátum við og spjölluðum.
Að eiga góðan vin eins og þig
sem var með meiri reynslu af líf-
inu en maður sjálfur hefur verið
ómetanlegt. Að koma til þín að
leita ráða og diskútera lífið og
tilveruna voru yndisstundir. Ég
væri ekki í dag það sem ég er
nema fyrir þig, þú varst minn
klettur.
Takk fyrir mig og mína.
Sjáumst hressar í næsta lífi.
Kveðja,
þín
Brynja.
Ester Gísladóttir
Þökkum auðsýnda samúð og vinsemd við
andlát föður okkar, tengdaföður, afa,
langafa og langalangafa,
GUNNARS VALS ÞORGEIRSSONAR
brunavarðar.
Dætur, tengdasynir og aðrir aðstandendur
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN ÓLAFSSON
frá Syðra-Velli í Flóa,
Unnarstíg 6, Reykjavík,
sem andaðist á Landspítala Háskóla-
sjúkrahúsi í Fossvogi mánudaginn 8.
janúar, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
í Reykjavík mánudaginn 22. janúar. klukkan 13.
Guðný Kristjánsdóttir
Gísli Kristjánsson
Þorvaldur Kristjánsson Jóna Ólafsdóttir
Flosi Kristjánsson Ragna Þórhallsdóttir
Sævar Kristjánsson
Pétur Kristjánsson
Ólafur Grétar Kristjánsson Íris Arnardóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku litla ljósið okkar,
HEIÐRÚN ELÍSABET LEÓSDÓTTIR,
lést föstudaginn 12. janúar á gjörgæslu
Landspítalans við Hringbraut.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju
mánudaginn 22. janúar klukkan 13.
Júlíana Karvelsdóttir Leó Baldursson
og aðrir aðstandendur
Okkar elskulega
INGIGERÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Goðheimum 22,
Reykjavík,
lést föstudaginn 12. janúar á Landspítala.
Útför hennar fer fram frá Langholtskirkju
föstudaginn 19. janúar klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Minningarsjóð Jennýjar Lilju.
Geir Ágústsson
Ágúst Geirsson Ingibjörg Sigurðardóttir
Ingi Örn Geirsson Soffía St. Sigurðardóttir
Guðmundur Geirsson Ásta Snorradóttir
Magni Þór Geirsson Fjóla Halldórsdóttir
barnabörn og aðrir aðstandendur