Morgunblaðið - 16.03.2018, Side 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. MARS 2018
✝ Magnús Haga-lín Gíslason
var fæddur á Borg
í Skötufirði 20.
apríl 1927 en ólst
upp í Önundarfirði.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Eir
4. mars 2018.
Foreldrar hans
voru Gísli Þor-
steinsson, f. 29.
september 1895 á
Þórðareyri, Ögurhreppi, d. 18.
desember 1961, og kona hans
Guðrún Jónsdóttir, f. 24. mars
1900 á Ísafirði, d. 3. júlí 1985.
Magnús var næstelstur átta
systkina. Látin eru Guðmundur
Ísleifur, Bjarni Ásmundur, Guð-
björg María og Gunnar en Þor-
steinn, Sólveig og Guðmundur
Helgi lifa bróður sinn.
Magnús kvæntist 24. júlí
1948 Helgu Jónsdóttur, f. 15.
janúar 1928 í Reykjavík, d. 3.
september 1994. Foreldrar
Helgu voru Jón Hjörtur Vil-
hjálmsson, f. 17. júlí 1900, d. 24.
ágúst 1938, og Kristjana Þor-
steinsdóttir, f. 26. september
1900, d. 30. júní 1959. Börn
Magnúsar og Helgu: 1) Jón
Hjörtur, f. 25.9. 1948, vinkona
dís, f. 1989, hún á tvo syni. 7)
Magnea Helga, f. 31. mars
1964, gift Sigurði Hjaltasyni.
Þeirra börn eru a) Andrea Rak-
el, f. 1992, hún á einn son, b)
Alexander Helgi, f. 1996, c) Að-
alsteinn Freyr, f. 2002. 8)
Hrafn, f. 17. mars 1968, kvænt-
ur Hildi Þorkelsdóttur. Þeirra
dætur eru a) Helga, f. 2006, b)
Freyja, f. 2009. Fyrir átti Hrafn
c) Arnór Rafn, f. 1989, með
Lilju Guðjónsdóttur. Hann á
eina dóttur. d) Birnu Kristínu,
f. 1994, og e) Daníel Inga, f.
1996, með fyrri konu sinni
Heiðu Jónsdóttur.
Magnús nam við Sjómanna-
skólann, útskrifaðist þaðan og
starfaði lengst af sem stýrimað-
ur og skipstjóri á bátum og tog-
urum. Var með eigin útgerð um
margra ára skeið. Frá því
Magnús hætti sjómennsku og
fram að sjötugu starfaði hann
sem næturvörður í Húsdýra-
garðinum. Meðfram þeirri
vinnu hannaði hann og setti
upp troll ásamt því að sinna
netaviðgerðum.
Magnús og Helga bjuggu
lengst af á höfuðborgarsvæðinu
en einnig um skeið á Ísafirði og
í Neskaupstað 1952-1959.
Sambýliskona Magnúsar til
hartnær tuttugu ára var Jó-
hanna Jónsdóttir, f. 5. nóv-
ember 1918, d. 24. júní 2016.
Magnús verður jarðsunginn
frá Garðakirkju í dag, 16. mars
2018, klukkan 15.
hans er Steinunn
María Jónsdóttir.
Dætur Jóns og Ídu
Atladóttur (skilin)
eru a) Eva, f. 1977,
hún á þrjú börn, b)
Nanna, f. 1982, hún
á tvö börn. 2) Ing-
ólfur Már, f. 15.10.
1951, kvæntur Sig-
rúnu Agnesi Njáls-
dóttur. Synir
þeirra eru a)
Brynjar Helgi, f. 1975, hann á
þrjú börn, b) Óli Njáll, hann á
fjögur börn. 3) Rúnar Þröstur,
f. 8. maí 1955, kvæntur Herdísi
Hafsteinsdóttur. Þeirra börn
eru a) Aron, f. 1987, hann á tvö
börn, b) Bjarki, f. 1991, og Íris,
f. 1992. Fyrir átti Herdís soninn
Tómas Árna, f. 1976, hann á
þrjú börn. 4) Sigrún, f. 10. febr-
úar 1957, gift Jóhanni Hauks-
syni. Þeirra börn: a) Magnús
Örn, f. 1975, hann á fjögur
börn b) Sólveig Helga, f. 1982,
hún á tvö syni c) Hallgrímur
Andri, f. 1994. 5) Ólafur Gísli, f.
28. október 1960, d. 15. desem-
ber 1978. 6) Edda, f. 28. júní
1962, gift Arnari Sverrissyni.
Þeirra dætur a) Berglind, f.
1981, hún á þrjú börn b) Hjör-
Tengdapabbi var vestfirskur
sjómaður. Tilheyrði kynslóðinni
sem fór að vinna fyrir sér í síð-
asta lagi um fermingu. Ham-
hleypa til vinnu en sjálfur sagð-
ist hann vera latur. Fór fyrst á
vertíð frá Akranesi, 14 eða 15
ára gamall. Fór í Sjómannaskól-
ann og lauk þaðan prófi og varð
kornungur skipstjóri. Kynntist
því vel af eigin raun að það „gef-
ur á bátinn við Grænland“. Var
svo gæfusamur að eiga stóran
þátt í að bjarga bróður sínum úr
sjávarháska 1955, en upplifði líka
að skipsfélagi færi fyrir borð.
Hann ræddi þó ekki þátt sinn í
björguninni fyrr en síðustu árin.
Magnús var fiskinn og þótti
fara vel með bæði skip og áhöfn.
Orðljótur stundum en líka orð-
heppinn. Kunni best við að
stjórna sjálfur. Hann var spila-
maður, tapsár, gleðimaður og
fantagóður dansari. Það var
geysilega gaman að dansa við
hann gömlu dansana þegar hann
hló og sveiflaði mér í vals og
polka. Hann hafði yndi af dans-
tónlist og karlakórsöng, en ég
heyrði hann aldrei syngja sjálf-
an. Tengdó kunni að „glingra við
stút“, en honum og Bakkusi varð
þó fullvel til vina á tímabili en
slitu svo vináttunni. Karlremba
var hann tengdó og íhaldssamur.
Þó var Magnús fyrsti karlinn
sem ég þekkti og sá taka til, þvo
gólf og elda mat óbeðinn. Hann
var snyrtipinni og pjattrófa, svo
við kölluðum hann gjarnan pá-
fuglinn og ég sé þau gen erfast í
beinan karllegg, rétt eins og
keppnisskapið.
Þegar Magnús hætti sjó-
mennsku seint á níunda áratug
síðustu aldar gerðist hann næt-
urvörður í Húsdýragarðinum.
Meðfram vann hann við að
hanna og setja upp troll sem og
að gera við net enda annálaður
netamaður.
Ungur kvæntist hann tengda-
mömmu, Reykjavíkurdísinni
Helgu Jónsdóttur. Börnin urðu
átta á tuttugu árum. Heimili áttu
þau á Ísafirði, Neskaupstað,
Garðabæ og Reykjavík. Verka-
skiptingin var hefðbundin. Helga
sá um heimilið, Magnús stundaði
sjóinn og „skaffaði“. Hjónaband
þeirra varði þar til Helga varð
bráðkvödd 1994.
Magnús var að vonum nokkuð
brotinn eftir andlát Helgu en
kynntist svo á dansgólfinu Jó-
hönnu Jónsdóttur, og saman áttu
þau mörg góð ár. Magnús varð
ungur í annað sinn og dekraði
við Hönnu sína á alla lund. Þau
fóru lengi í daglega göngutúra,
dönsuðu, spiluðu, fóru til sólar-
landa og nutu lífsins meðan
heilsan leyfði. Hanna lést sum-
arið 2016.
Og kallinn leyndi á sér, á átt-
ræðisaldri lærði hann að mála
sem veitti honum mikla ánægju
og hann hélt meira að segja sýn-
ingar, t.d. í Gerðubergi.
Við Magnús tengdumst fjöl-
skylduböndum í hartnær 45 ár.
Við deildum oft, stundum harka-
lega, um póltík, jafnrétti, fjöl-
skyldumál og fleira. Enda ekki
undarlegt, svo ólík sem við vor-
um á margan hátt. En væntum-
þykja okkar var, þrátt fyrir það,
gagnkvæm og náðum við sáttum
jafnharðan.
Tengdapabbi var trúaður á
þann hátt sem stundum er kallað
að menn eigi sína barnatrú, Og
nú hefur sjóarinn, sem Magnús
var fyrst og fremst, kvatt, sadd-
ur lífdaga, siglt heim, látið akk-
erið falla og er í höfn.
Sigrún Agnes.
Magnús Hagalín
Gíslason
✝ HólmfríðurSalóme Gests-
dóttir fæddist í
Hróarsholti í Vill-
ingaholtshreppi 20.
febrúar 1937. Hún
andaðist á Landa-
koti 3. mars 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Gestur Jón-
son, f. 14. desember
1901, d. 1. maí 1993,
og Guðrún Arn-
fríður Tryggvadóttir, f. 13. sept-
ember 1900, d. 26. janúar 1988.
Systkini Hólmfríðar eru
Ragnheiður, f. 12. febrúar 1932,
maki Einar Þórarinsson, d. 20.
júní 2010. Tryggvi, f. 8. maí
1933, maki Alda Hermannsdótt-
ir, Guðjón, f. 7. maí 1934, maki
Rannveig Einarsdóttir, Har-
aldur, f. 8. ágúst 1938, d. 25. nóv-
ember 2004, maki Jóna Sig-
urlásdóttir, d. 10. febrúar 2018.
Kristín, f. 6. ágúst 1941, maki
Gylfi Ólafsson.
Hólmfríður giftist Tómasi
Kristjánssyni þann 28. desember
1958. Foreldrar hans voru Krist-
ensa Jóhanna Tómasdóttir og
Þórarinn Kristján Þorsteinsson
frá Tungu í Fróðárhreppi á Snæ-
fellsnesi. Tómas lést 16. mars
2003.
Hólmfríður og Tómas eign-
uðust þrjár dætur: a) Kristrún
Ólafía, f. 25. september 1958,
maki Pétur Oddgeirsson, f. 13.
desember 1952, synir þeirra eru
Tómas Þórarinn, f. 12. janúar
1981, og Arnar Oddgeir, f. 24.
mars 1983. b) Jóhanna Kristín, f.
14. nóvember 1960, maki Páll
Gunnarsson, f. 31.
ágúst 1958, d. 3. júní
1992, dóttir þeirra
er Marta, f. 21. maí
1985. c) Guðlaug, f.
5. ágúst 1967, maki
Steingrímur Sig-
urðsson, f. 10. mars
1963, börn þeirra
eru Steinar Páll, f.
23. júní 1992, Sara
Ósk, f. 11. maí 1996,
og Tómas Breki, f.
28. mars 2005, fyrir á Stein-
grímur Sindra Þór, f. 2. desem-
ber 1987, sambýliskona Dom-
inika Majewska, f. 6. júlí 1988.
Hólmfríður ólst upp í Hróars-
holti í Flóa með foreldrum og
systkinum. Hólmfríður fór að
heiman um 16 ára aldur og flutti
til Reykjavíkur að vinna. Stuttu
síðar kynntist Hólmfríður Tóm-
asi og byrjuðu þau búskap í
Reykjavík og giftu sig árið 1958.
Hólmfríður og Tómas byggðu
sér heimili á Hraunbraut 32 í
Kópavogi árið 1963 og bjuggu
þau þar alla sína tíð. Hólmfríður
vann ýmis þjónustustörf en upp
úr 1970 átti vélprjón allan hug
hennar og útbúin var vinnuað-
staða í kjallaranum og vann hún
þar eftir heima fyrir, ásamt því
að sinna barnauppeldinu. Hún
hannaði og prjónaði ýmsan varn-
ing sem hún seldi í handverks-
búðum um land allt. Hún stund-
aði frjálsar íþróttir á sínum yngri
árum og fylgdist alltaf vel með
öllum íþróttamótum í seinni tíð.
Útför Hólmfríður fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 16. mars
2018, og hefst athöfnin kl. 13.
Elsku amma Fríða,
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Við kveðjum þig með söknuði í
huga og munum alltaf geyma
minninguna um þig í hjarta okkar.
Tómas Þórarinn, Arnar
Oddgeir, Marta, Sindri Þór,
Steinar Páll, Sara Ósk og
Tómas Breki.
Hólmfríður
Gestsdóttir
Nýir vinir eru
silfur, gamlir vinir
gull.
Ég kynntist
Einari á sjöunda áratugnum og
hófst með okkur kunningsskap-
ur sem hélst meira eða minna
með nokkrum hléum. 1984
smíðaði hann eftir minni teikn-
ingu hringa úr hvítagulli og
rúmlega tuttugu árum seinna
smíðaði hann aftur fyrir mig
tryggðapanta úr gulli.
Á þessu tímabili keypti hann
svo af mér fimm myndir. Lítið
olíumálverk, portrettmynd af
konu með skotthúfu með gíg í
bakgrunni og tvær rauðkrítar-
Einar Garðar
Þórhallsson
✝ Einar GarðarÞórhallsson
fæddist 10. júlí
1946. Hann lést 30.
janúar 2018.
Útför hans fór
fram 15. febrúar
2018.
myndir og þrjár
blýantsteikningar
því hann var mikill
listunnandi og
áhugamaður um
myndlist. Á náms-
árum sínum í MR
og í læknanámi á
háskólaárum mál-
aði hann málverk
sem hann síðar
seldi öll til að létta
undir með náminu
eins og hann sagði mér síðar.
Því miður átti hann ekki neinar
ljósmyndir af þessum verkum.
Einar hóf nám í læknisfræði en
hætti og fór í gullsmíðanám í
staðinn sem hann nálgaðist allt-
af af hundrað prósent fag-
mennsku og smekkvísi. 1995
var skotthúfumálverkinu stolið
og dýrmætu frímerkjasafni
sömuleiðis af heimili hans við
Hagamel 52. Þessir hlutir komu
aldrei í leitirnar. Taki þeir til
sín sem hlut eiga að máli.
Oft er skammt stórra högga
á milli því góðvinur Einars
Garðars til margra ára og fyrr-
verandi vinnufélagi minn og
senumaður hjá Leikfélagi
Reykjavíkur í Iðnó við Vonar-
stræti á blómaskeiði leikfélags-
ins á sjötta áratugnum, Magn-
ús Bergmann Ásgeirsson, lést
einnig fyrir nokkrum vikum.
Þeir Einar Garðar og Magnús
voru jafnaldrar. Nú eru þessir
höfðingjar horfnir á vit feðra
sinna og verður saknað.
Á níunda áratugnum átti
Einar heima á Hagamel 52 og
bjó einn í óskiptu dánarbúi
móður sinnar um tíma en á því
heimili var hann að hluta til al-
inn upp. Hugðist kaupa íbúðina
en tókst ekki. Í nokkur ár hírð-
ist hann svo í smákompu, þak-
herbergi, í sama stigagangi.
Nokkrum árum seinna eftir
hæðir og lægðir í einkalífi og
demóníska glímu við Bakkus
tókst honum að feta sig út úr
þeim dimma dal með viljann
einan að vopni og sumum til
undrunar keypti hann sér góða
80 fm íbúð við Kirkjuvöll í út-
jaðri Hafnarfjarðar sem hefur
verið mikið átak og viðsnún-
ingur fyrir hann Vesturbæing-
inn en auðvitað á jarðhæðinni
því hann var of lofthræddur til
að leita hófanna ofar í háhýs-
inu.
Með þessu var hann á vissan
hátt horfinn gömlum vinum og
kunningjum og Melabúðinni
sem var langt frá vinnustaðn-
um á Laugaveginum gamla og
nýja.
Einar Garðar var höfðingi
heim að sækja, bóngóður, art-
arlegur og örlátur við vini sína
og kunningja, viðræðugóður
þótt hann hafi ætíð verið þjak-
aður af feimni og hugsanlega
hefur hann haft of lágt sjálfs-
mat sem stóð honum án efa fyr-
ir þrifum í lífinu, en var
ástæðulaust því honum var
margt til lista lagt og hafði
margt til brunns að bera sem
bæði var gott og virðingarvert.
Ég fannst af þeim
sem leituðu mín ekki
og sýndi mig þeim
sem spurðu ekki
eftir mér.
(Isaia 65:1)
Blessuð sé minning Einars
Garðars Þórhallssonar.
Sigurður Eyþórsson
listmálari.
Hún Inga vin-
kona mín lést hinn
12. febrúar á
Hrafnistu í Reykjavík. Mig lang-
Ingibjörg Magnúsdóttir
✝ Ingibjörg Matt-hildur Guðrún
Magnúsdóttir
fæddist 27. ágúst
1938. Hún lést 12.
febrúar 2018.
Útför Ingibjarg-
ar fór fram 22.
febrúar 2018.
ar að minnast
hennar með örfáum
orðum. Við kynnt-
umst fyrst 16 og 17
ára gamlar þegar
við unnum saman á
Hótel Vík árið
1956. Þar nutum
við þess að vera
ungar og kátar
stúlkur og unnum
saman í u.þ.b. ár.
Eftir það skildi
leiðir okkar í 17 ár eða þar til
við fluttum báðar í sama stiga-
gang í Írabakka í Breiðholti. Þá
vorum við báðar giftar konur og
báðar eignuðumst við sjö börn.
Þar endurnýjuðum við kynnin
og oft var glatt á hjalla þegar
við hittumst í kaffi og sígó hvor
hjá annarri. Mikill samgangur
var á milli hæða og voru börnin
okkar á ferð upp og niður stig-
ana í leik og vináttu. Síðan upp-
götvaðist það að maður Ingu,
hann Halldór, var skyldur mér
og ekki dró það úr vináttunni.
Seinna fluttu Inga og Halldór í
Hólahverfið og þangað heimsótti
ég þau alla tíð. Síðan fluttu þau í
Vesturberg og að síðustu á
Hrafnistu og þangað heimsótt-
um við hjónin þau einnig. Inga
var alltaf jákvæð og hlý og gott
að koma til hennar. Rúmri viku
áður en hún lést hittumst við í
hinsta sinn og þótti mér vænt
um að hitta hana þá. Ég mun
sakna hennar ætíð. Fjölskyldu
hennar votta ég samúð mína og
var gott að hitta þau öll í jarð-
arförinni og rifja upp gamlar
minningar. Megi Guð fylgja
ykkur um ókomna tíð.
Svanhildur G. Jónsdóttir.
Fyrstu minningar
mínar um ömmu
Guðnýju eru frá fjöl-
skyldustundum í
Skógarlundinum hjá henni og afa.
Skemmtikvöld á sjónvarpslausum
fimmtudagskvöldum,
laufabrauðsskurður, dansað í
kringum jólatréð og pylsupartí í
garðinum. Malt og appelsín í gleri
opnað með grænum upptakara.
Þá fannst mér amma þegar orðin
gömul kona sem hún var auðvitað
Guðný Aradóttir
✝ Guðný Ara-dóttir fæddist
10. apríl 1919. Hún
lést 9. febrúar
2018.
Útför Guðnýjar
fór fram 23. febr-
úar 2018.
ekki. Núna tæpum
fjörutíu árum síðar
kveð ég ömmu sem
gaf nebbakossa og
var alltaf svo fín.
Mér fannst hún í
raun eilíf og það er
ómetanlegt að vera
rúmlega fertug og
hafa fengið að eiga
ömmu og afa að
svona lengi. Ég er
þakklát fyrir að hafa
getað komið með syni mína í heim-
sókn til þeirra; þar sem alltaf var
til ís og dáðst var að afrekum
strákanna, stórum sem smáum.
Það væri langt mál að telja upp
allar minningarnar sem koma upp
í hugann en ég geymi þær vel og
kveð með söknuði.
Guðný Camilla Aradóttir.
ÚTFARARÞJÓNUSTA
Vönduð og persónuleg þjónusta
athofn@athofn.is - www.athofn.is
ATHÖFN ÚTFARAÞJÓNUSTA - s: 551 7080 & 691 0919
Inger Steinsson